ΠΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ👇
ΠΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ👇
Ένα αλληγορικό παραμύθι για την άλογη εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου και την προστασία της φύσης.
Μια λαίμαργη φάλαινα καταπίνει όλα τα κύματα, όλες τις σταγόνες, όλους τους ναύτες, όλες τις γοργόνες, όλους τους φάρους, τους ξιφίες, τους σπόρους, τα χταπόδια και τους αστερίες της θάλασσας! Και να 'ταν μόνο αυτό... Ενώ δεν πρέπει συνεχίζει να καταπίνει απτόητη, ώσπου δεν αφήνει ούτε φύκι, ούτε λέπι και μένει ολομόναχη και απροστάτευτη στη μέση μιας μεγάλης ερημιάς. Τότε καταλαβαίνει το σφάλμα της και το κόστος της λαιμαργίας της, όταν βλέπει να πλησιάζουν απειλητικά με προτεταμένα τα μυτερά τους καμάκια οι αμείλικτοι φαλαινοθήρες.
Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι καθηγητής εγκληματολογίας στην Αγγλία. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Reading, όπου διατελεί Ομότιμος Καθηγητής, και σε άλλα πανεπιστήμια. Είναι γνωστός ως συγγραφέας βιβλίων για παιδιά από τεσσάρων χρονών και πάνω. Όλα του τα έργα τα χαρακτηρίζει πρωτοτυπία και μεγάλη φαντασία.
O Ευγένιος Τριβιζάς έκανε πάλι -όπως πάντοτε άλλωστε- το θαύμα του! Χαριτωμένα κείμενα με φαντασία, χιούμορ, ευρηματικότητα και ποίηση, από ένα «βιρτουόζο» των παιδικών μας γραμμάτων, καταπληκτικό δημιουργό κειμένων για παιδιά, πρωτότυπο λογοπαίκτη και λογοπλάστη, τον καλύτερο -ίσως- του είδους, σήμερα στη χώρα μας!
Παράλληλα, η σχολική και εξωσχολική ζωή φοιτητών, δασκάλων, καθηγητών, μαθητών είναι υπό συνεχή επιτήρηση. Πολλοί επιθεωρητές «επαναφέρουν στην τάξη» όσους αποκλίνουν από την «Εθνική και Ηθική Διαπαιδαγώγηση» κάνοντας τους υποδείξεις για το υποχρεωτικό κούρεμα των μαλλιών, το μήκος της σχολικής ποδιάς, την άσπρη ή μπλε κορδέλα, τον εκκλησιασμό, τη λογοκρισία, και την απαγόρευση χιλιάδων βιβλίων και ειδικότερα για τη μαθητική συμπεριφορά.
Στην Πρωτοβάθμια και Μέση Εκπαίδευση επιβάλλονται συστήματα «αξιολόγησης» με βασικά κριτήρια την «ικανότητα προσαρμογής προς τας υποδείξεις»
«Πρόκειται για το "Ποινολόγιον" (1965-1978), όπου καταγράφονται τα κρούσματα απείθειας των παιδιών και η συνήθως εξαιρετικά σκληρή τιμωρία τους:
ένα αγόρι αποβάλλεται γιατί έκανε ποδήλατο,
ένα κορίτσι ακολουθεί την ίδια τύχη επειδή σκόπευε να αγοράσει τη φωτογραφία του αγαπημένου της ηθοποιού από το περίπτερο,
δυο αγόρια περνούν από ανάκριση γιατί γεύτηκαν μανταρίνια από ξένη μανταρινιά,
ενώ κάποιοι συμμαθητές τους τιμωρούνται γιατί κυκλοφορούσαν νωρίς το βράδυ στο δρόμο
. Την εποχή εκείνη, η στέρηση της ελευθερίας είχε -και για τα παιδιά- πολλά πρόσωπα.»
Δεν ήταν λοιπόν εύκολο να είσαι μαθητής εκείνα τα χρόνια, και ιδιαίτερα στην ελληνική επαρχία. Μισή κουβέντα παραπάνω, ένα γέλιο πίσω από την πλάτη του καθηγητή, ένα εξωσχολικό ανάγνωσμα στην τσάντα και είχες εξασφαλισμένη την αποβολή.
Το ίδιο κι αν είχες την απρονοησία να καλύψεις κάποιο συμμαθητή σου ή να ξεροβήξεις χωρίς προφανή αιτία. Δεν συζητάμε τι σε περίμενε αν σου ξέφευγε καμιά βλαστήμια. Στο κυνήγι των παιδιών συμμετείχαν αυτοβούλως παπάδες, περιπτεράδες και φιλήσυχοι πολίτες.
Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα:
"4.5.1965. Επιβάλλεται η ποινή της 3ημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις την μαθήτριαν της Α΄ τάξεως Κ.Α. διότι συνελήφθη αναγιγνώσκουσα ρυπαρογραφήματα".
"3.3.1966. Εις τας μαθητρίας της Β΄ τάξεως Μ.Μ. και Α.Π. επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων, εις την μεν πρώτην διότι ηθέλησε να αγοράσει φωτογραφίας ηθοποιών εκ περιπτέρου, εις δε την δευτέραν διότι συμπεριεφέρθη απρεπώς εις τον κ. Μπιλλίνην Δημήτριον, κάτοικον Νεαπόλως".
Μια σύντομη καταγραφή που εγκαινιάζει την περίοδο της χούντας συνοψίζει συμβολικά τα ήθη της νέας εποχής: αγροφύλακες παρακολουθούν τις κινήσεις των μαθητών εκτός σχολείου, τους καταγγέλλουν στους δασκάλους τους και συμμετέχουν στις σχετικές ανακρίσεις που διενεργεί ο διευθυντής.
Οι εξουσίες που βρίσκονται πάνω από το κεφάλι των παιδιών πληθαίνουν και δεν σπανίζουν οι καλοθελητές, από τον παπά μέχρι τον πρόεδρο της κοινότητας, που με την παραμικρή ευκαιρία θα τρέξουν να τα καρφώσουν στη διεύθυνση του σχολείου.
Αλλοτε γιατί τα παιδιά δεν επέδειξαν τη δέουσα ευλάβεια την ώρα του εκκλησιασμού, άλλοτε γιατί περιφέρονταν άσκοπα γύρω από το καφενείο, κάποτε γιατί τόλμησαν να βγουν στο δρόμο χωρίς την ποδιά, την κορδέλα ή το σχολικό σήμα.
Βολεύονταν τότε πολλοί από τη μετατροπή των παιδιών σε πειθήνια στρατιωτάκια και έσπευδαν να βοηθήσουν το σχολείο στο κατασταλτικό του έργο.
"Για το καλό των παιδιών", φυσικά, που ιδιαίτερα στις μικρές επαρχιακές πόλεις και τα χωριά αναγκάζονταν να ζουν υπό συνεχή επιτήρηση.
Στο διάχυτο αυτό κλίμα τρομοκρατίας, όπου ο μεγάλος γινόταν καταδότης του μικρού συμπολίτη του, τα παιδιά καλούνταν να υιοθετήσουν αντίστοιχες πρακτικές στο εσωτερικό του σχολικού μικρόκοσμου: η τιμωρία τους ήταν παραδειγματική, όταν έβλεπαν κάτι "αξιόποινο" και δεν το κάρφωναν αμέσως στη διεύθυνση του σχολείου. Ταυτόχρονα, τα παιδιά πιέζονταν να εσωτερικεύσουν και να ακολουθήσουν ως αυτονόητο έναν κώδικα συμπεριφοράς που απαιτούσε από αυτά να ντύνονται, να κινούνται και να μιλούν με τον προβλεπόμενο τρόπο. Οι παραβάτες εξοστρακίζονταν από τη μαθητική κοινότητα και η διαγωγή τους μειωνόταν με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες. Το κόλπο δεν έπιανε πάντα, και δεν έπιανε σε όλους. Κάποια παιδιά αντιστέκονταν στις απαγορεύσεις κάνοντας καζούρα στο μάθημα, κυκλοφορώντας μετά τη δύση του ήλιου, ή, απλώς, καλύπτοντας τους "απείθαρχους" συμμαθητές τους. Ας δούμε πώς: "9.12.1967. Οι μαθηταί της Α΄ τάξεως 1) Δ.Ι. και 2) Τ.Π. απεβλήθησαν ο πρώτος επί 3ήμερον και ο δεύτερος επί 2ήμερον, διότι ομού μετέβησαν εις το κτήμα της Μαρίας χήρας Παν. Βατίστα εν Νεαπόλει και εισελθών εις το εν λόγω κτήμα ο πρώτος απέκοψε μανταρίνια, τα οποία έφαγαν μαζί ως κατηγγέλθη από τα Οργανα της Αγροτικής Ασφαλείας αυτοπροσώπως εμφανισθέντα ενώπιόν μου και απεδείχθη εκ της ενεργηθείσης υπ' εμού ανακρίσεως. Η έκτισις της ποινής άρχεται από της 11.12.1967. Ο Διευθυντής". "29.3.1968. Επιβάλλεται η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους μαθητάς της Ε΄ τάξεως Κ. και Π., διότι επέτρεψαν εις μαθητάς της τάξεώς των, όντες επιμεληταί, να παραμένουν εντός της αιθούσης διδασκαλίας των, προ της πρωινής προσευχής". Ο Παπαδόπουλος και οι 70.000 τεντιμπόιδες Αντίθετα από την καταθλιπτική εικόνα που αναδίνει το μαθητικό ποινολόγιο της δικτατορίας, οι μαθητές εκείνης της εποχής τόλμησαν εκείνο που δίσταζαν να πράξουν οι μεγαλύτεροι.
http://www.hms.gr/pythagoras/pdf/BOHTHIMA_G-ST%20DHM.pdf
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ : ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ
Διαίρεση.
1. Υπάρχουν 2 ειδών διαιρέσεις η τέλεια και η ατελής, αυτή που αφήνει υπόλοιπο (περίσσευμα)
2. Για τις διαιρέσεις σκέπτομαι με βάση την προπαίδεια, δηλαδή για το 36:9 σκέπτομαι την προπαίδεια του 9 (9×4=36)
3. Για διαιρέσεις που αφήνουν υπόλοιπο: 38:9 σκέπτομαι την προπαίδεια του 9 (9×4=36)
άρα το αποτέλεσμα είναι 4 (πηλίκο) και υπόλοιπο 2
4. Όταν διαιρώ με το 10 ή το 100 ή το 1000: 23.000:10=2.300, 23.000:100=230, 23.000:1.000=23
οἰκία = I. κτήριο, σπίτι, κατοικία
2. οικογένεια, δηλ. το σύνολο των ενοίκων του σπιτιού,σε Ηρόδ. Λατ. familia, σε Πλάτ. III. οίκος ή οικογένεια από την οποία κατάγεται κάποιος
οἰκιᾰκός, -ή, -όν, αυτός που αναφέρεται ή ανήκει στο σπίτι, ο άνθρωπος του σπιτιού, οἱ οἰκιακοί, οι σύνοικοι κάποιου
οἰκίζω, ενίσχυση ντόπιου πληθυσμού με έλευση νέων κατοίκων, αποικισμός, σε Θουκ.
οἰκίσκος, ὁ, υποκορ. του οἶκος, μικρό δωμάτιο, θάλαμος
οἴκημα κάθε κατοικημένος τόπος, κατοικία
οἰκισμός, ὁ
οικοδεσπότης, ρυθμίζω τις οικογενειακές υποθέσεις,
οἰκοδομή, ἡ =κτήριο
οἰκοδόμημα =κτήριο, οικοδομή, κατασκευή, σε ., Θουκ.
οἰκοδόμηση = η πράξη ή ο τρόπος οικοδόμησης
οἰκο-δόμος= χτίστης, αρχιτέκτονας, σε Ηρόδ., Πλάτ.
ΑΣΚΗΣΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΛΈΞΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
Στις 14 Ιούλη 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση . Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1789, η Συντακτική Συνέλευση ψηφίζει τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», ένα κείμενο με κοσμοϊστορική σημασία.
«Οι άνθρωποι γεννιούνται και είναι ελεύθεροι και έχουν ίσα δικαιώματα», τονίζεται στη Διακήρυξη, σε μια εποχή που στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη οι άνθρωποι ήταν ακόμη δούλοι
Σήμερα, 234 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση , ο Ροβεσπιέρος,ο Μαρά, ο Δαντόν, ακόμα και οι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού, από τον Βολταίρο ,τον Ρουσώ μέχρι τον Μοντεσκιέ παραμένουν ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ για την ανθρωπότητα.
Αγγελία είναι η μετάδοση μιας είδησης ή πληροφορίας.
Οι μικρές αγγελίες είναι σύντομα απλά κείμενα που δημοσιεύονται σε εφημερίδες ή περιοδικά και τα οποία μας δίνουν πληροφορίες για αγορές, πωλήσεις, ενοικιάσεις, προσφορά εργασίας και διάφορα άλλα θέματα.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΚΛΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΘΗΛΚΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΕ -ΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ -ενας εμφύλιος πόλεμος των Αγγλων
Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, οι αποικίες που είχαν δημιουργήσει οι Άγγλοι στην Αμερική είχαν αναπτυχθεί αρκετά σε οικονομικό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, οι άποικοι ήτανΑυτό ήταν κάτι που τους προξενούσε μεγάλη δυσαρέσκεια. Όταν η Αγγλία το 1773, επειδή χρειαζόταν χρήματα, αύξησε πολύ την φορολογία στις αποικίες σε διάφορα προϊόντα, όπως το τσάι και την ζάχαρη, η δυσαρέσκειά τους κορυφώθηκε. Την νύχτα της 16ης Δεκεμβρίου 1773 οργισμένοι κάτοικοι της Βοστώνης, μεταμφιεσμένοι σε Ινδιάνους αχθοφόρους, πέταξαν στην θάλασσα το φορτίο του τσαγιού με το οποίο ήταν φορτωμένα τα αγγλικά καράβια . Μετά τα γεγονότα αυτά, ξέσπασε η Αμερικανική Επανάσταση.
Δυόμισι χρόνια μετά, στις 4 Ιουλίου 1776, οι Αμερικανοί άποικοι διακήρυξαν επίσημα την ανεξαρτησία τους από την Αγγλία. Εκείνη την ημέρα δημιουργήθηκαν ο Η.Π.Α. (Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, βαθιά επηρεασμένη από τις αξίες του Διαφωτισμού, ανέφερε τα δικαιώματα της ζωής, της ελευθερίας και της ισότητας απέναντι στην εξουσία ως αδιαπραγμάτευτες ανθρώπινες αξίες.
Τον 18ο αιώνα τρεις ήταν οι κοινωνικές τάξεις που αποτελούσαν την γαλλική κοινωνία: οι ευγενείς (το 1,5% του πληθυσμού) και ο κλήρος (0,5% του πληθυσμού) από την μια, που είχαν μόνο δικαιώματα και δεν πλήρωναν καθόλου φόρο, και ο λαός (αστοί, εργάτες, χωρικοί: το υπόλοιπο 98%) που πλήρωνε όλους τους φόρους χωρίς να έχει δικαιώματα. Το 1789, μετά από έναν δύσκολο χειμώνα με κρύο και πείνα, ο λαός στην ύπαιθρο και τις πόλεις ξεσηκώθηκε και επαναστάτησε .
Η Γαλλική Επανάσταση πέρασε από τρία στάδια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η Γαλλική Επανάσταση αφ’ ενός επηρέασε και άλλους λαούς, όπως τον ελληνικό που επαναστάτησε λίγα χρόνια αργότερα.