Ερωτήσεις κατανόησης
Ξέρω όμως να τις απαντω όλες προφορικά
1. Τι ήταν οι κλέφτες; Πώς κάποιοι άνθρωποι από «κλέφτες» έφτασαν να γίνουν ήρωες και να τραγουδηθούν από τον λαό;
2 Τι ήταν οι αρµατολοί; Ποια σχέση είχαν µε τους κλέφτες;
3.Η Εκκλησία ήταν υπέρ ή κατά της Ελληνικής Επανάστασης; Τι απόψεις κυκλοφορούσαν µεταξύ των κληρικών;
4 Γιατί, κατά την γνώµη σας, οι Φαναριώτες είχαν κατακτήσει σηµαντικά αξιώµατα στο οθωµανικό κράτος;
«Δημιουργώντας τα δικά μας παιχνίδια: Από το χθες στο σήμερα»
Στην κορυφή της κλέφτικης ομάδας βρισκόταν ο Καπετάνιος. Σε αντίθεση με τους αρματολούς όπου η ηγεσία ήταν οικογενειοκρατική. Βασικά χαρακτηριστικά του έπρεπε να είναι η ανδρεία και η στρατιωτική ευφυΐα, ενώ από το όνομα του Καπετάνιου ονοματιζόταν ολόκληρη η ομάδα, π.χ. οι Κολοκοτρωναίοι ή Κατσαντωναίοι κλπ. Αμέσως μετά στην ιεραρχία βρίσκονταν τα πρωτοπαλίκαρα, οι πιο έμπιστοι συμπολεμιστές του Καπετάνιου, ακολουθούσαν τα παλικάρια και τέλος ακολουθούσαν οι δόκιμοι, κατά κύριο λόγο έφηβοι, που καλούνταν ψυχογιοί.
Η λειτουργία της κλέφτικης ομάδας ακολουθούσε τα πρότυπα της στρατιωτικής δημοκρατίας. Πριν από οποιαδήποτε επιχείρηση, τα μέλη της ομάδας μαζεύονταν σε συνέλευση και έλεγε καθένας την γνώμη του. Η άποψη της συνέλευσης των παλικαριών γινόταν σεβαστή από τον Καπετάνιο.
Οι κλέφτες στρατοπέδευαν και φυλάγονταν στα «λημέρια» τους όλη τη μέρα, χειμώνα καλοκαίρι. Πολλοί από αυτούς το χειμώνα κατέβαιναν σε χαμηλότερα σημεία. Δεν πολεμούσαν σε σχήμα τακτικού στρατού, σε γραμμές, αλλά σκόρπια, φυλαγμένοι πίσω από δέντρα, βράχους, πεζούλια, τα ονομαζόμενα «μετερίζια».
Το ρίξιμο της πέτρας μακριά, το πήδημα εμποδίων και η ταχύτητα στο τρέξιμο, με όλη την πολεμική εξάρτιση, προξενούσαν το θαυμασμό και τραγουδήθηκαν ιδιαίτερα στα κλέφτικα τραγούδια του λαού.
Οι παραδόσεις μάς λένε σαφώς και χωρίς διάθεση υπερβολής για τον Νικοτσάρα πως περνούσε με ένα του πήδημα επτά άλογα, το ένα πλάι στο άλλο. Έχω ακούσει να μνημονεύουν άλλους πιο εκπληκτικούς ακόμα, που πηδούσαν τρία κάρα γεμάτα αγκάθια, εφτά έως οχτώ πόδια ψηλά».«Μιλούν για καπετάνιους, που με την πολεμική σκευή και με όλο το βάρος της στολής και των όπλων τους, έφταναν ή ξεπερνούσαν τη συνηθισμένη ταχύτητα ενός αλόγου που καλπάζει. Ο καπετάν Ζαχαριάς αναφέρεται ως ένας από κείνους που ήταν προικισμένοι με απίστευτη ελαφράδα στα πόδια όταν έτρεχε.
Αυτού του είδους η εκπαίδευση, καθώς και η παροιμιώδης αντοχή τους στην πείνα, τη δίψα και την αγρύπνια, τούς έδινε τη δυνατότητα να κάνουν ασυνήθιστες νυχτερινές πορείες, ταχύτατες επιθέσεις ενάντια στον εχθρό.
Οι κλέφτες τιμούσαν και τη ζωή. Στις γιορτές, στους πανηγυρισμούς για τις νίκες τους και στις ανάπαυλες των πολέμων τους, στήνανε γλέντια στα λημέρια τους.
Το ίδιο ανυπότακτο πνεύμα των κλεφτών, τη γενναιότητα στην αντιμετώπιση των βασανιστηρίων, θα δείξει ο λαός μας στην Κατοχή με το αντάρτικο ενάντια στον φασιστικό ζυγό και το αντιδικτατορικό κίνημα στα χρόνια της χουντας .
για ν' αποχτήσης πρόβατα, ζευγάρια κι' αγελάδες,
χωριά κι' αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
-Μάννα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και να μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.
Φέρε μου ταλαφρό σπαθί και το βαριό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,
να βρω λημέρια των κλεφτών, γιατάκια καπετάνων,
και να σουρίξω κλέφτικα, να σμίξω τους συντρόφους,
που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίτες."
