στο σχολειο ΑΣΚήΣΕΙς ΦΑΝΤΑΣίΑς
Παιχνίδι
Αντικαθιστούμε το α΄ πληθυντικό πρόσωπο
το...εμεις με το αυτοι,
το γ΄ πληθυντικό («Ώρες τους έπαιρνε τ’
αυτιά…». :
«Ώρες μας έπαιρνε τ’ αυτιά ποια φωνήεντα είναι μακρά, ποια βραχέα και τί τόνο να βάλουμε,
οξεία ή περισπωμένη· κι εμείς ακούγαμε τις φωνές στο δρόμο, τους μανάβηδες, τους
κουλουρτζήδες, τα γαϊδουράκια που γκάριζαν και τις γειτόνισσες που γελούσαν, και
περιμέναμε πότε να χτυπήσει το κουδούνι, να γλυτώσουμε. Κοιτάζαμε το δάσκαλο να ιδρώνει
απάνω στην έδρα, να λέει, να ξαναλέει και να θέλει να καρφώσει στο μυαλό μας τη
γραμματική, μα ο νους μας ήταν έξω στον ήλιο και στον πετροπόλεμο· γιατί πολύ
αγαπούσαμε τον πετροπόλεμο και συχνά πηγαίναμε στο σκολειό με το κεφάλι σπασμένο. Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μιαν ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, που ’χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο:
(Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, Δημιουργική Γραφή, ό.π., σ. 23)
γ΄πληθυντικο
«Ώρες τους έπαιρνε τ’ αυτιά ποια φωνήεντα είναι μακρά, ποια βραχέα και τί τόνο να βάλουν....
http://radio.garden/visit/lautoka/uk3ySRED
