343
π.Χ. λοιπόν και ενώ ο Αλέξανδρος είναι μόλις 13 ετών βρίσκεται με άλλους
συμμαθητές του και πολλούς κατοίκους της Πέλλας ,της
Μακεδονικής πρωτεύουσας, για να δουν και να θαυμάσουν αξιόλογα άλογα, που είχαν φέρει εκεί
διάφοροι έμποροι.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ένας έμπορος αλόγων, πρότεινε στον Φίλιππο της Μακεδονίας, να αγοράσει τον Βουκεφάλα για δεκατρία τάλαντα. Πανάκριβο!!!!!!!Όλοι έλεγαν πως ήταν ένα άγριο και ατίθασο άλογο, το οποίο κανείς δεν θα μπορούσε να δαμάσει. Τ' άκουσε κι ο Φίλιππος και διατάζει μερικούς
έμπειρους ιππείς να το πλησιάσουν και να το δαμάσουν. Κανείς δεν τα καταφέρνει.
Ο Αλέξανδρος στέκεται δίπλα και
παρακολουθεί τις αντιδράσεις του αλόγου. Ζητάει από τον πατέρα του την άδεια να
προσπαθήσει. Ο Φίλιππος διστάζει, φοβάται μήπως ο γιος του πληγωθεί.
Όμως η σιγουριά του Αλέξανδρου τον πείθει.
Το χάιδεψε πρώτα, του μίλησε ήρεμα για ένα διάστημα και το καθησύχασε. Ο Αλέξανδρος κατάλαβε ότι φοβόταν τη σκιά του.
Έτσι, πλησιάζοντάς το, άρπαξε τα χαλινάρια του και το έστρεψε προς τον
ήλιο. Αφού το άλογο δεν έβλεπε την σκιά του, ηρέμησε και έτσι κατάφερε ο
Αλέξανδρος να το ιππεύσει.
Οι παρευρισκόμενοι ζητωκραύγασαν τον νεαρό Αλέξανδρο και ο πατέρας του Φίλιππος, λένε από τη μεγάλη χαρά
του, του είπε: «Γιε μου, ψάξε για βασίλειο
αντάξιό σου. Η Μακεδονία είναι
μικρό βασίλειο για να σε χωρέσει»
“Εάν, όμως, τα όσα
έκανε ήσαν σπουδαία, ακόμη σπουδαιότερο ήταν αυτό που ονειρεύτηκε”.
Ξεφλουδίζεις τις λέξεις της, που πρόσθεσε ο λαός μας
και καταλήγεις στον εκπληκτικό σπόρο. 
Ξεφλουδίζεις τις λέξεις της, που πρόσθεσε ο λαός μας
και καταλήγεις στον εκπληκτικό σπόρο. 
