1. ΕΡΜΗΣ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ
2.ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ 1875
ΓΡΑΦΩ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΜΗ
Το άγαλμα χρονολογείται από το 343 π.κ.χ. και είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου.
Είναι το μόνο αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη που έχει διασωθεί. Βρέθηκε στην Ολυμπία, απείραχτο στο βάθρο του, αρκετά μέτρα κάτω από την γη και έχει ύψος 2.10 μ
Στα χείλια του, τα οποία αφήνουν μία ελαφρά σκιά, διακρίνεται η αρχή ενός χαμόγελου. Η λεπτότητα του στόματος έρχεται σε αντίθεση με τη δυνατή του μύτη.
Τα μαλλιά του Ερμή είναι άτακτα και κάνουν να φαίνεται το δέρμα του πιο απαλό και πιο λείο.
Η απαράμιλλη τέχνη του Πραξιτέλη, στο να αφαιρεί την σκληράδα από το μάρμαρο, κάνοντας το, το ίδιο με την όψη της σάρκας, οφείλεται στη μεγάλη δεξιοτεχνία του, στην χρήση φωτός και σκιάς.
Ο Πραξιτέλης για να δώσει ζωντάνια στο άγαλμα, σκοπίμως δεν κρατάει τις αναλογίες. Εάν κανείς το παρατηρήσει από τ’ αριστερά, φαίνεται λυπημένο, από τα δεξιά φαίνεται γελαστό, όταν δε το κοιτάξεις από μπροστά, ήρεμο.
Δημιούργησε τις ραβδώσεις του σώματος, που αντιστοιχούν στην ύπαρξη των μυών του (στήθους, κοιλιάς και μηρών). Ο Πραξιτέλης κατάφερε να αναδείξει τα λουριά που έχουν τα σανδάλια και τα αγγεία που διαγράφονται στα μέρη εκείνα του σώματος, τα οποία διακρίνονται και ξεχωρίζουν από το φυσικό δέρμα.
Μιλώντας προς τους στρατιώτες του ο στρατηγός Μακρυγιάννης είπε αυτά τα μεστά και σταράτα λόγια:
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων• χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε».
τα ιστορικα γεγονοτα στο σχολειο👇
Αρχαία Ολυμπία: Οι Πρώτες Ανασκαφές Και Το Πρώτο Μουσείο Στη Μεσόγειο
Η μέριμνα για να προστατευθούν οι αρχαιότητες από την πώληση και τη μεταφορά στο εξωτερικό ξεκίνησε ήδη το 1827, με σχετική απόφαση της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας. Η προστασία και διαφύλαξη των καταλοίπων του παρελθόντος ήταν από τις πρώτες φροντίδες του νεοελληνικού κράτους.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1834, η απαγόρευση εξαγωγής αρχαιοτήτων περιλήφθηκε στον πρώτο αρχαιολογικό νόμο, ο οποίος χαρακτήριζε όλες τις αρχαιότητες εντός της Ελλάδος
«κτήμα εθνικόν όλων των Ελλήνων».
Η απόφαση για την ανασκαφή από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο αποτέλεσε έκπληξη Η διαχείριση των ευρημάτων της ανασκαφής της Ολυμπίας, ενός από τα μεγάλα αρχαιολογικά γεγονότα του 19ου αιώνα, προκάλεσε έντονη κριτική.Η σύμβαση υπογράφηκε το 1874 .
Μα η κριτική δεν έκαμψε την Κυβέρνηση, η οποία προχώρησε στην υπογραφή της σύμβασης ορίζοντας πως η Ελλάδα είναι ιδιοκτήτρια όλων των ευρημάτων αλλά «από μόνης δε της θελήσεώς της θέλει εξαρτάσθαι το να παραχωρήση εις την Γερμανίαν, τα διπλά ή όμοια των κατά τας ανασκαφάς ταύτας ευρεθησομένων καλλιτεχνημάτων».
«Εἶνε λυπηρὸν ὅτι ἡ κυβέρνησις ἐνέδωσεν εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῶν Γερμανῶν..», σημείωνε λίγο αργότερα η «Παλιγγενεσία», (αρ. φύλλου 4989, 3 Μαρτίου 1881). Η απαίτηση της Γερμανίας, την οποία είχε κάνει δεκτή η ελληνική πλευρά, βασιζόταν στην πολιτική αδυναμία της Ελλάδας. Ο κατάλογος των αρχαιοτήτων που εν τέλει δόθηκαν στους Γερμανούς δεν δημοσιοποιήθηκε. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και ορισμένα από αυτά ενδεχομένως χάθηκαν ή καταστράφηκαν στον πόλεμο.
Ο ατυχής όρος των διπλών δεν περιελήφθη σε καμία από τις ανασκαφές από ξένες χώρες στην Ελλάδα που ακολούθησαν. Μία δοκιμή ήταν αρκετή.
ΝΟΜΟΣ ΦΜΑ'
Περί κυρώσεως Συμβάσεως μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας περί αρχαιολογικών ανασκαφών εν Ολυμπία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α' ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Αρθρον 2: «Η Θέσις, όπου έκειτο ο αρχαίος ναός του Ολυμπίου Διός, ληφθήσεται ως αφετηρία των ανασκαφών, αίτινες γενήσονται επί του εδάφους της Αρχαίας Ολυμπίας. Αι δυο κυβερνήσεις δύνανται να συνεννοηθωσι κατόπιν προς επέκτασιν των ανασκαφών εις άλλα μέρη του Ελληνικού Βασιλείου».
Δηλαδή, οι ανασκαφές δεν περιορίζονται στην Ολυμπία αλλά επεκτείνονται σ' άλλα μέρη του Ελληνικού Βασιλείου.
Άρθρον 4: «Η Γερμανία αναδέχεται εις βάρος της πάσας τας δαπάνας της επιχειρήσεως, ήτοι μισθούς υπαλλήλων, ημερομίσθια εργατών, κατασκευήν επιστέγων και παραπηγμάτων, αν χρειασθώσι τοιαύτα κτλ. Η Γερμανία αναδέχεται προσέτι να πληρώση, κατά τους νόμους της χώρας, ή τας μεταξύ της Ελληνικής Κυβερνήσεως και των καλλιεργητών υπαρχούσας συμφωνίας, πάσας τας αποζημιώσεις, τας δια φυτείας και παντοειδή οικοδομήματα ευρισκόμενα επί εθνικών γαιών, και αίτινες ήθελον πηγάσει εξ απαιτήσεων, στηριζομένων επί πραγματικών και προσωπικών δικαιωμάτων των ιδιωτών. Εν πάση περιπτώσει αι αποζημιώσεις αύται, αι ενδεχόμεναι, ουδέποτε θέλουσιν υπερβή το ποσόν των τριακοσίων (300) δραχμών κατά στρέμμα και αν έτι η Ελληνική Κυβέρνησις ήθελε δωρήσει μέρος τι οιονδήποτε των εθνικών τούτων γαιών εις ιδιώτας. Η Ελλάς υποχρεούται και αύτη να διευκολύνη δι όλων των εις την διάθεσίν της μέσων την εκνίκησιν και έξωσιν των καλλιεργητών, οίτινες ευρίσκονται ήδη εν κατοχή των γαιών, όπου ήθελον είναι αναγκαίον να γίνωσιν ανασκαφαί. Εννοείται, ότι αι της ανασκαφής εργασίαι εν ουδεμιά περιπτώσει δύνανται ν ανασταλώσιν ή εμποδισθώσιν, ένεκα ενδεχομένων ενστάσεων ή απαιτήσεων εκ μέρους ιδιωτών, είτε των σημερινών καλλιεργητών».
Δηλαδή, σύμφωνα με την τελευταία παράγραφο του άρθρου, η Ελλάδα υποχρεώνεται να διευκολύνει τις ανασκαφικές εργασίες της Γερμανίας και υποχρεώνεται επίσης να κάνει έξωση στους καλλιεργητές που κατέχουν γαίες στην περιοχή των ανασκαφών! Το άρθρο όμως δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζει τονίζοντας ότι οι ανασκαφικές εργασίες σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να ανασταλούν ή να εμποδισθούν από τους άμοιρους καλλιεργητές που κατέχουν εκτάσεις στην περιοχή των ανασκαφών σε περίπτωση που υποβάλουν ενστάσεις ή απαιτήσεις.
Άρθρον 5: «Η Γερμανία επιφυλάσσεται το δικαίωμα του προσδιορίζειν εν τη πεδιάδη της Ολυμπίας τας γαίας, όπου ήθελεν είναι πρέπον να γίνωσιν ανασκαφαί, ως και το δικαίωμα του προσλαμβάνειν και αποπέμπειν εργάτας και του διευθύνειν πάντα τα έργα εν τω συνόλω, ως και εν ενί εκάστω των μερών αυτών».
Κατά συνέπεια, οι Γερμανοί έχουν το πάνω χέρι και αποφασίζουν για το που θα γίνουν οι ανασκαφές και τον αριθμό των εργατών που θα προσληφθούν ή θα απολυθούν.
Άρθρον 7: «Η Γερμανία έξει το αποκλειστικόν δικαίωμα του λαμβάνειν εκμαγεία και αποτυπώματα πάντων των αντικειμένων, όσα αν ανακαλυφθώσι, δια των προκειμένων ανασκαφών. Η του αποκλειστικού τούτου δικαιώματος διάρκεια ορίζεται εις πέντε έτη από της ανακαλύψεως εκάστου αντικειμένου».
Η σύμβαση ολοκληρώνεται μεταξύ άλλων με τα ακόλουθα:
«Προς πίστωσιν των ανωτέρω ο κύριος Ιωάνν. Δεληγιάννης, Υπουργός επί των Εξωτερικών της Αυτού Ελληνικής Μεγαλειότητος, σύντω κυρίω, Π. Ευστρατιάδη, Γενικώ Εφόρω των Αρχαιοτήτων, αφ' ενός, και ο de Wagner, Έκτακτος απεσταλμένος και Πληρεξούσιος Υπουργός της Α.Μ. του Αυτοκράτορος της Γερμανίας εν Αθήναις, συν τω καθηγητή κ. Ε Κουρτίω, ειδικό επιτετραμμένω, αφ' ετέρου, έχοντες την προσήκουσαν εντολήν παρά των ιδίων κυβερνήσεων, υπέγραψαν την παρούσαν σύμβασιν και επέθεντο τας ευατών σφραγίδας.
Εγκρίνομεν, επικυρούμεν και επιβεβαιούμεν την ανωτέρω Σύμβασιν κατά πάντα τα εν αυτή περιεχόμενα, υποσχόμενοι δι' Ημας και τους Ημετέρους Κληρονόμους και Διαδόχους να φυλάττωμεν αυτή πιστώς χωρίς να προσβάλλωμεν αυτήν ή να επιτρέψωμεν να προσβληθή ουδ' επ' ελάχιστον. Όθεν, εις πίστωσιν, υπεγράψαμεν την παρούσαν πράξη της επικυρώσεως, εφ' ης ετέθη ή του Βασιλείου ημών σφραγίς.
Εξεδόδη εν Αθήναις, την δεκάτην τρίτην, (εικοστήν Πέμπτη) Μαρτίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εβδομηκοστού πέμπτου σωτήριου έτους.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
https://www.youtube.com/watch?v=vALBjI2B5Lk
