Η Προφητεία των Μάγια της Ελένης Καλαμπάκα
http://www.vdella.com/politismos/5628--2012.html
Πολύς λόγος έχει γίνει, και γίνεται, για την καταστροφή του κόσμου την 21η/23η Δεκεμβρίου, εφέτος. Πολλά λέγονται για την φημολογούμενη «Προφητεία των Μάγια», αλλά, πριν αρχίσουμε να πιστεύουμε οτιδήποτε, καλό θα ήταν να εξετάσουμε, κάπως πιο προσεκτικά, που βασίζεται όλη αυτή η καταστροφολογία. Πριν από όλα πρέπει να λεχθεί ότι κανένα κείμενο των Μάγια, καμμία επιγραφή τους που έφθασε ως εμάς, δεν αναφέρει ρητά την καταστροφή του κόσμου την συγκεκριμένη ημε
ρομηνία, ή και κάποια άλλη. 
Ομολογουμένως, η μυθολογική κοσμογονία των Μάγια διαλαμβάνει ότι ο παρών κόσμος άρχισε το 3114 π.Χ., με την δική μας αρίθμηση, είναι ο τέταρτος (κατ΄άλλους ο πέμπτος) και λέγεται ήλιος, όπως ονομάζουν οι Μάγια όλους τους κόσμους. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι Μάγια δεν εννοούσαν την καταστροφή του πλανήτη, αλλά την καταστροφή των ανθρώπων. Οι προηγούμενοι «ήλιοι» καταστράφηκαν από τους θεούς με διαφόρους τρόπους, φωτιά, κατακλυσμό, καταιγίδες, με την δικαιολογία ότι δεν τους ικανοποιούσαν τα δημιουργήματά τους. Ωστόσο, οι Μάγια δεν δηλώνουν πόσο διήρκεσε ο καθένας από αυτούς τους κόσμους, πλην του προηγουμένου, ούτε αν είχαν όλοι την ιδία διάρκεια. Κατά συνέπειαν, η επαπειλουμένη κοσμική καταστροφή είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν μερικοί αναλύοντας και συνθέτοντας στοιχεία. Ενδιαφέρον είναι να δούμε τα στοιχεία αυτά που χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ημερολογιακά και τα αστρονομικά.Ας δούμε πρώτα τα ημερολογιακά στοιχεία. Οι Μάγια χρησιμοποιούσαν 21 διαφορετικά ημερολόγια αλλά κυρίως δύο, το Τζολκίν και το Χαάμπ. Ο Τζολκίν είχε διάρκεια 260 ημερών, δηλαδή αποτελείτο από 13 αριθμημένες «13άδες» με 20 ημέρες, με όνομα, η κάθε μια, δηλαδή 13Χ20 = 260. Το Χαάμπ είχε διάρκεια 365 ημερών, δηλαδή 18 μήνες Χ 20 ημέρες ανά μήνα = 360 + 5 «άτυχες» ή «ανώνυμες» ημέρες. Ένα από τα παράξενα είναι ότι στο Τζολκίν οι ημέρες έχουν όνομα και η κάθε «13άδα» αριθμό, ενώ στο Χαάμπ οι ημέρες έχουν αριθμό ενώ οι μήνες όνομα! Βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι η λέξις «μήνας» χρησιμοποιείται εδώ καταχρηστικώς, αφού η λέξις αυτή, αρχαία ελληνική, ως μονάδα χρόνου έχει ως βάση το σεληνιακό ημερολόγιο, δηλαδή τον υπολογισμό του χρόνου μέσω των φάσεων της σελήνης, ενώ δεν συμβαίνει αυτό στην παρούσα περίπτωση των Μάγια. Τα δύο ημερολόγια συνέπιπταν κάθε 52 έτη (το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο ων αριθμών 260 και 365 είναι 18980, ημέρες δηλαδή, και αν αυτό διαιρεθεί με ο 365, τις ημέρες του έτους, έχουμε ως πηλίκο 52) και τότε ελάμβανε χώρα η γιορτή της «Νέας Φωτιάς», αλλά αυτό, αν και ενδιαφέρον, εκφεύγει του σκοπού του παρόντος άρθρου.Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του αριθμού είκοσι (20) και αυτό συμβαίνει διότι το σύστημα αριθμήσεως των Μάγια ήταν εικοσαδικό, δηλαδή μετρούσαν με βάση το είκοσι ενώ εμείς, πού έχουμε δεκαδικό σύστημα, μετράμε με βάση το δέκα, π.χ. εμείς με το σαράντα το σημαίνουμε 4 φορές το 10, οι Μάγια εσήμαιναν 2 φορές το 20. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι Μάγια είχαν επινοήσει το μηδέν και το έγραφαν με ιδιαίτερο σύμβολο. Οι Μάγια είχαν, όπως και εμείς, γραμμική αντίληψη του χρόνου, δηλαδή μετρούσαν από ένα χρονικό σημείο του παρελθόντος έως τώρα, συγκεκριμένως από το 3114 π.Χ., παρεμφερές με το «από κτίσεως κόσμου» δεδομένου ότι δεν υφίστατο χριστιανική χρονολόγηση. Ένα από τα παράξενα του πολιτισμού αυτού είναι ότι για να αναφερθούν σε μία ημερομηνία δεν χρησιμοποιούσαν τα ημερολόγια που ελέχθησαν ανωτέρω, αλλά στο σύστημα της λεγομένης «Μακράς Αριθμήσεως» που είχε διαφορετικές μονάδες μετρήσεως ως ακολούθως:
ΧΡΟΝΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑΑΡΙΘΜΟΣ ΗΜΕΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΤΩΝΚιν (K’in)=1 ημέρα Γουινάλ (Winal)=20 ημέρες (1 Χ 20) Τούν (Tun)=360 ημέρες (1 Γουινάλ Χ 18)= ±1 έτοςΚατούν (K’atun)=7200 ημέρες (1 Τούν Χ 20)= ± 20 έτηΜπακτούν (B’ak’tun)=144,000 ημέρες (1 Κατούν Χ 20)= ± 394 έτηΠικτούν (Pictun)=2,880,000 ημέρες (1 Μπακτούν Χ 20)= ± 7885 έτηΚαλαμπτούν (Kalabtun)=57,600,000 ημέρες (1 Πικτούν Χ 20)= ± 158,000 έτηΚιντσιλτούν (K’inchiltun)=1,152,000,000 ημέρες (1 Καλαμπτούν Χ 20)= ± 3 εκατομ. έτηΑλαουτούν (Alautun)=23,040,000,000 ημέρες (1 Κιντσιλτούν Χ 20)= ± 63 εκατομ. έτηΧαμπλατούν (Hablatun)=460,800,000,000 ημέρες (1 Αλαουτούν Χ 20)= ± 1 δισεκατομ. 280 εκατομ. έτη
Μία ημερομηνία των Μάγια γραφόταν:
ΜπακτούνΚατούνΤούνΓουινάλΚιν81214815
Το οποίο εσήμαινε ότι από την ημερομηνία αυτή είχαν διαρρεύσει 8 Μπακτούν, 12 Κατούν, 14 Τουν (+/- έτη), 8 Γουινάλ (μήνες) και 15 Κιν (ημέρες). Αν τα αθροίσουμε είναι 3406 δικά μας έτη, και αντιστοιχούν στο έτος 292 μ.Χ. Η αναγραφή ημερομηνίας αυτής υπήρξε σαν την Στήλη της Ροζέτης διότι βοήθησε τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν την Μακρά Αρίθμηση. Ειρήσθω εν παρόδω η επιγραφή προέρχεται από το Τικάλ, στην σημερινή Γουατεμάλα, και αναφέρεται στην ανάρρηση στον θρόνο του βασιλέως «Διακοσμημένο Τζάγκουαρ».
Ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά σε τι βοηθούν στην κατανόηση του 2012; Διότι την 21η ή 23η Δεκεμβρίου μπαίνει ο κόσμος στο 13ο Μπακτούν. Δηλαδή όλοι οι δείκτες θα εἰναι μηδέν (0) πλην του Μπακτούν που θα είναι 13. Άρα αυτό είναι το πρώτο στοιχείο για την καταστροφή του κόσμου, η είσοδος της νέας χρονικής περιόδου, του νέου Μπακτούν. Το 12ο Μπακτούν, αυτό που τελειώνει, άρχισε στις 18 Σεπτεμβρίου 1618. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο προηγούμενος «Ήλιος» (:κόσμος) είχε διαρκέσει μόλις ένα Μπακτούν, 394 έτη, ενώ ο τρέχων έχει ήδη διαρκέσει 13!
Ένα ακόμη από τα πολλά αξιοσημείωτα, που εξηγεί την 21η ή 23η Δεκεμβρίου, είναι ότι οι Μάγια την τελευταία ημέρα εκάστου μηνός δεν την θεωρούσαν ως τελευταία, ή πρώτη του επομένου, αλλά ως ημέρα «εγκαταστάσεως» του επομένου μηνός. Δηλαδή η τελευταία, η εικοστή, ημέρα του μηνός Γιαξ’κιν (Νέος Ήλιος) ελογίζετο ως ημέρα του μηνός αυτού αλλά ονομαζόταν ημέρα 0, ή ημέρα εγκαταστάσεως του επομένου μηνός, του Μολ (Νερό). Συνεπώς είναι αδιευκρίνιστο αν η καταστροφή θα γίνει, αν γίνει, την τελευταία ημέρα, την ημέρα της εγκαταστάσεως, ή την 1η.
Ας έλθουμε τώρα στις αστρονομικές ενδείξεις, αλλά πριν προχωρήσουμε πρέπει να θέσουμε κάποιους ορισμούς ώστε τα πράγματα να γίνουν κατανοητά. Ας αρχίσουμε από την μετάπτωση· όπως ο άξων μιας σβούρας που γυρίζει δεν είναι σταθερός, αλλά διαγράφει μικρούς κύκλους, έτσι και ο άξων της Γης συμπεριφέρεται ο ίδιο, με την διαφορά όμως ότι ο άξων ης Γης χρειάζεται 25,627 έτη για έναν πλήρη κύκλο. Λόγω λοιπόν της μεταπτώσεως, και άλλων βέβαια αστρονομικών φαινομένων, μας φαίνεται ότι η ουράνια σφαίρα κινείται και μεταβάλλονται, μεταξύ άλλων, τα σημεία ανατολής και δύσεως του ηλίου. Την 21η Δεκεμβρίου ο ήλιος θα ανατείλει στο κέντρο του «Σκοτεινού Χάσματος» του Γαλαξία, μίας σκοτεινής κηλίδας που τον διατρέχει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους Μάγια διότι θεωρούσαν το Σκοτεινό Χάσμα, τον Σκοτεινό Δρόμο (Ξιμπάλμπα Μπε) όπως τον έλεγαν, την είσοδο του Κάτω Κόσμου, ή την οδό της αναγεννήσεως. Το πράγμα καθίσταται σοβαρότερο λόγω του γεγονότος ότι η 21η Δεκεμβρίου συμπίπτει με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, την μικρότερη ημέρα του έτους.
Έως τώρα έχουμε δύο συμπτώσεις, το νέο Μπακτούν και ένα φαινόμενο ειδικής σημασίας που συμβαίνει κάθε 25,627 έτη. Από εδώ και μετά οι καταστροφολόγοι μπαίνουν στην σφαίρα της φαντασίας και της ανακρίβειας. Λένε ότι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος θα είναι σε σύνοδο, δηλαδή ευθυγράμμιση. Λάθος, απλώς όλοι οι πλανήτες πλην Αφροδίτης και Ερμή θα είναι στην ιδία πλευρά του ουρανίου μεσημβρινού. Αλλά ακόμη και να ήταν ευθυγραμμισμένοι τίποτε δεν θα συνέβαινε, εκτός από την στατιστική που προβλέπει ότι αυτό είναι μία πιθανότης στο τρισεκατομμύριο. Βέβαια λέγονται διάφορα για μαγνητικά πεδία και εκβολή μάζας στέμματος του ηλίου αλλά το φαινόμενο έχει επαναληφθεί στο παρελθόν και τίποτε το αξιοσημείωτο δεν συνέβη. Υπάρχουν και αναφορές που ισχυρίζονται ότι οι Μάγια είχαν διαπιστώσει την περιοδικότητα των ηλιακών κηλίδων (ασαφής κύκλος 11 ετών) αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει επιστημονικώς τεκμηριωθεί έως τώρα. Άλλωστε οι ηλιακές κηλίδες, που δημιουργούν τις λεγόμενες «ηλιακές καταιγίδες» (εκπομπές μαγνητικώς φορτισμένων σωματιδίων), δεν έχουν διαπιστωμένες επιπτώσεις στην χλωρίδα ή την πανίδα. Οι αδαείς εξαπατώνται εύκολα και από άλλες «ιστορίες», π.χ. ότι απειλείται πρόσκρουση με αστεροειδή ή κομήτη με καλλίτερους υποψηφίους τον (φανταστικό) «Νιμπιρού», ή «Πλανήτη Χ», αλλά δεν είναι ορατοί. Ο επόμενος υποψήφιος είναι ο αστεροειδής «99942 Άποφις» αλλά η άφιξή του δεν αναμένεται πριν το 2029 και θα περάσει σε απόσταση 35,786 χλμ. από την Γή. Αναφορά σε άλλες θεωρίες, όπως της (επαν)εμφανίσης των Αννουνάκι της Νεοβαβυλωνιακής μυθολογίας ή τους Νεφελίμ της Βίβλου (Γένεσις 6: 1-4 και Αριθμοί 13: 32-33) δεν θα ήταν παρά μόνον στα πλαίσια της ψυχαγωγίας.
Κλείνοντας υπάρχουν και μερικά πράγματα που πρέπει να αναφερθούν. Η Αφροδίτη ήταν ιερός και επίφοβος πλανήτης για τους Μάγια και είναι πιθανόν να επινόησαν το Τζολκίν για να παρακολουθούν πλησιέστερα τις φάσεις της (άλλη θεωρία διατείνεται ότι οι 260 ημέρες του ημερολογίου αυτού είναι ο χρόνος από την διακοπή της εμμήνου ρήσεως μέχρι την γέννηση). Την 21η Δεκεμβρίου πρώτα θα ανατείλει η Αφροδίτη, ως Αυγερινός, θα ακολουθήσει ο Ερμής και κατόπιν ο ήλιος. ΟΙ Μάγια είχαν προβλέψει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ αυτήν την ακολουθία και στον αρχαιολογικό χώρο του Ιζάπα υπάρχει ειδική διαμόρφωση απ΄όπου φαίνεται το ακριβές σημείο της ανατολής, ακόμη από το λυκαυγές (ο ήλιος 18ο κάτω από τον ορίζοντα). Στον ίδιο αρχαιολογικό χώρο ο ήλιος περνάει από το ζενίθ κάθε 260 ημέρες. Οι Μάγια ήταν καταπληκτικοί αστρονόμοι και οι υπολογισμοί του προκαλούν δέος δεδομένου ότι ουσιαστικώς πρόκειται περί ενός νεολιθικού πολιτισμού αφού δεν χρησιμοποιούσαν μεταλλικά εργαλεία. Π.χ. ο δυτικός πολιτισμός μόλις τον 20ο αιώνα υπολόγισε το γήινο έτος σε 365 ημέρες 5 ώρες και 48΄΄ δευτερόλεπτα, ενώ οι Μάγια τον 7ο αιώνα το είχαν υπολογίσει σε 365 ημέρες 5 ώρες και 43΄΄ δευτερόλεπτα!!! Δηλαδή μία απόκλιση λάθους μιας ημέρας ανά 2000 χρόνια. Υπάρχουν πολλά ακόμη θαυμαστά στον κόσμο των Μάγια και πολλά που δύσκολα εξηγούνται, αλλά η 21η Δεκεμβρίου 2012 μπορεί να είναι σημαδιακή ημερομηνία αλλά, απ΄όσο συνάγεται, ο κόσμος δεν απειλείται. 
| Καταστροφή του Κόσμου; Η Προφητεία των Μάγια για το 2012 |  |  |  |
| Συντάχθηκε απο τον/την vdella | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Τετάρτη, 19 Δεκέμβριος 2012 17:53 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  - της Ελένης Καλαμπάκα*
Καταστροφή του Κόσμου;
Η Προφητεία των Μάγια για το 2012
Πολύς λόγος έχει γίνει, και γίνεται, για την καταστροφή του κόσμου την 21η/23η Δεκεμβρίου, εφέτος. Πολλά λέγονται για την φημολογούμενη «Προφητεία των Μάγια», αλλά, πριν αρχίσουμε να πιστεύουμε οτιδήποτε, καλό θα ήταν να εξετάσουμε, κάπως πιο προσεκτικά, που βασίζεται όλη αυτή η καταστροφολογία. Πριν από όλα πρέπει να λεχθεί ότι κανένα κείμενο των Μάγια, καμμία επιγραφή τους που έφθασε ως εμάς, δεν αναφέρει ρητά την καταστροφή του κόσμου την συγκεκριμένη ημερομηνία, ή και κάποια άλλη. Ομολογουμένως, η μυθολογική κοσμογονία των Μάγια διαλαμβάνει ότι ο παρών κόσμος άρχισε το 3114 π.Χ., με την δική μας αρίθμηση, είναι ο τέταρτος (κατ΄άλλους ο πέμπτος) και λέγεται ήλιος, όπως ονομάζουν οι Μάγια όλους τους κόσμους. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι Μάγια δεν εννοούσαν την καταστροφή του πλανήτη, αλλά την καταστροφή των ανθρώπων.
 Οι προηγούμενοι «ήλιοι» καταστράφηκαν από τους θεούς με διαφόρους τρόπους, φωτιά, κατακλυσμό, καταιγίδες, με την δικαιολογία ότι δεν τους ικανοποιούσαν τα δημιουργήματά τους. Ωστόσο, οι Μάγια δεν δηλώνουν πόσο διήρκεσε ο καθένας από αυτούς τους κόσμους, πλην του προηγουμένου, ούτε αν είχαν όλοι την ιδία διάρκεια. Κατά συνέπειαν, η επαπειλουμένη κοσμική καταστροφή είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν μερικοί αναλύοντας και συνθέτοντας στοιχεία. Ενδιαφέρον είναι να δούμε τα στοιχεία αυτά που χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ημερολογιακά και τα αστρονομικά.
Ας δούμε πρώτα τα ημερολογιακά στοιχεία. Οι Μάγια χρησιμοποιούσαν 21 διαφορετικά ημερολόγια αλλά κυρίως δύο, το Τζολκίν και το Χαάμπ. Ο Τζολκίν είχε διάρκεια 260 ημερών, δηλαδή αποτελείτο από 13 αριθμημένες «13άδες» με 20 ημέρες, με όνομα, η κάθε μια, δηλαδή 13Χ20 = 260. Το Χαάμπ είχε διάρκεια 365 ημερών, δηλαδή 18 μήνες Χ 20 ημέρες ανά μήνα = 360 + 5 «άτυχες» ή «ανώνυμες» ημέρες. Ένα από τα παράξενα είναι ότι στο Τζολκίν οι ημέρες έχουν όνομα και η κάθε «13άδα» αριθμό, ενώ στο Χαάμπ οι ημέρες έχουν αριθμό ενώ οι μήνες όνομα! Βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι η λέξις «μήνας» χρησιμοποιείται εδώ καταχρηστικώς, αφού η λέξις αυτή, αρχαία ελληνική, ως μονάδα χρόνου έχει ως βάση το σεληνιακό ημερολόγιο, δηλαδή τον υπολογισμό του χρόνου μέσω των φάσεων της σελήνης, ενώ δεν συμβαίνει αυτό στην παρούσα περίπτωση των Μάγια. Τα δύο ημερολόγια συνέπιπταν κάθε 52 έτη (το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο ων αριθμών 260 και 365 είναι 18980, ημέρες δηλαδή, και αν αυτό διαιρεθεί με ο 365, τις ημέρες του έτους, έχουμε ως πηλίκο 52) και τότε ελάμβανε χώρα η γιορτή της «Νέας Φωτιάς», αλλά αυτό, αν και ενδιαφέρον, εκφεύγει του σκοπού του παρόντος άρθρου.
 Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του αριθμού είκοσι (20) και αυτό συμβαίνει διότι το σύστημα αριθμήσεως των Μάγια ήταν εικοσαδικό, δηλαδή μετρούσαν με βάση το είκοσι ενώ εμείς, πού έχουμε δεκαδικό σύστημα, μετράμε με βάση το δέκα, π.χ. εμείς με το σαράντα το σημαίνουμε 4 φορές το 10, οι Μάγια εσήμαιναν 2 φορές το 20. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι Μάγια είχαν επινοήσει το μηδέν και το έγραφαν με ιδιαίτερο σύμβολο. Οι Μάγια είχαν, όπως και εμείς, γραμμική αντίληψη του χρόνου, δηλαδή μετρούσαν από ένα χρονικό σημείο του παρελθόντος έως τώρα, συγκεκριμένως από το 3114 π.Χ., παρεμφερές με το «από κτίσεως κόσμου» δεδομένου ότι δεν υφίστατο χριστιανική χρονολόγηση. Ένα από τα παράξενα του πολιτισμού αυτού είναι ότι για να αναφερθούν σε μία ημερομηνία δεν χρησιμοποιούσαν τα ημερολόγια που ελέχθησαν ανωτέρω, αλλά στο σύστημα της λεγομένης «Μακράς Αριθμήσεως» που είχε διαφορετικές μονάδες μετρήσεως ως ακολούθως:
Μία ημερομηνία των Μάγια γραφόταν:
Το οποίο εσήμαινε ότι από την ημερομηνία αυτή είχαν διαρρεύσει 8 Μπακτούν, 12 Κατούν, 14 Τουν (+/- έτη), 8 Γουινάλ (μήνες) και 15 Κιν (ημέρες). Αν τα αθροίσουμε είναι 3406 δικά μας έτη, και αντιστοιχούν στο έτος 292 μ.Χ. Η αναγραφή ημερομηνίας αυτής υπήρξε σαν την Στήλη της Ροζέτης διότι βοήθησε τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν την Μακρά Αρίθμηση. Ειρήσθω εν παρόδω η επιγραφή προέρχεται από το Τικάλ, στην σημερινή Γουατεμάλα, και αναφέρεται στην ανάρρηση στον θρόνο του βασιλέως «Διακοσμημένο Τζάγκουαρ».
Ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά σε τι βοηθούν στην κατανόηση του 2012; Διότι την 21η ή 23η Δεκεμβρίου μπαίνει ο κόσμος στο 13ο Μπακτούν. Δηλαδή όλοι οι δείκτες θα εἰναι μηδέν (0) πλην του Μπακτούν που θα είναι 13. Άρα αυτό είναι το πρώτο στοιχείο για την καταστροφή του κόσμου, η είσοδος της νέας χρονικής περιόδου, του νέου Μπακτούν. Το 12οΜπακτούν, αυτό που τελειώνει, άρχισε στις 18 Σεπτεμβρίου 1618. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο προηγούμενος «Ήλιος» (:κόσμος) είχε διαρκέσει μόλις ένα Μπακτούν, 394 έτη, ενώ ο τρέχων έχει ήδη διαρκέσει 13!
Ένα ακόμη από τα πολλά αξιοσημείωτα, που εξηγεί την 21η ή 23ηΔεκεμβρίου, είναι ότι οι Μάγια την τελευταία ημέρα εκάστου μηνός δεν την θεωρούσαν ως τελευταία, ή πρώτη του επομένου, αλλά ως ημέρα «εγκαταστάσεως» του επομένου μηνός. Δηλαδή η τελευταία, η εικοστή, ημέρα του μηνός Γιαξ’κιν (Νέος Ήλιος) ελογίζετο ως ημέρα του μηνός αυτού αλλά ονομαζόταν ημέρα 0, ή ημέρα εγκαταστάσεως του επομένου μηνός, του Μολ (Νερό). Συνεπώς είναι αδιευκρίνιστο αν η καταστροφή θα γίνει, αν γίνει, την τελευταία ημέρα, την ημέρα της εγκαταστάσεως, ή την 1η.
 Ας έλθουμε τώρα στις αστρονομικές ενδείξεις, αλλά πριν προχωρήσουμε πρέπει να θέσουμε κάποιους ορισμούς ώστε τα πράγματα να γίνουν κατανοητά. Ας αρχίσουμε από την μετάπτωση· όπως ο άξων μιας σβούρας που γυρίζει δεν είναι σταθερός, αλλά διαγράφει μικρούς κύκλους, έτσι και ο άξων της Γης συμπεριφέρεται ο ίδιο, με την διαφορά όμως ότι ο άξων ης Γης χρειάζεται 25,627 έτη για έναν πλήρη κύκλο. Λόγω λοιπόν της μεταπτώσεως, και άλλων βέβαια αστρονομικών φαινομένων, μας φαίνεται ότι η ουράνια σφαίρα κινείται και μεταβάλλονται, μεταξύ άλλων, τα σημεία ανατολής και δύσεως του ηλίου. Την 21η Δεκεμβρίου ο ήλιος θα ανατείλει στο κέντρο του «Σκοτεινού Χάσματος» του Γαλαξία, μίας σκοτεινής κηλίδας που τον διατρέχει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους Μάγια διότι θεωρούσαν το Σκοτεινό Χάσμα, τον Σκοτεινό Δρόμο (Ξιμπάλμπα Μπε) όπως τον έλεγαν, την είσοδο του Κάτω Κόσμου, ή την οδό της αναγεννήσεως. Το πράγμα καθίσταται σοβαρότερο λόγω του γεγονότος ότι η 21η Δεκεμβρίου συμπίπτει με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, την μικρότερη ημέρα του έτους.
Έως τώρα έχουμε δύο συμπτώσεις, το νέο Μπακτούν και ένα φαινόμενο ειδικής σημασίας που συμβαίνει κάθε 25,627 έτη. Από εδώ και μετά οι καταστροφολόγοι μπαίνουν στην σφαίρα της φαντασίας και της ανακρίβειας. Λένε ότι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος θα είναι σε σύνοδο, δηλαδή ευθυγράμμιση. Λάθος, απλώς όλοι οι πλανήτες πλην Αφροδίτης και Ερμή θα είναι στην ιδία πλευρά του ουρανίου μεσημβρινού. Αλλά ακόμη και να ήταν ευθυγραμμισμένοι τίποτε δεν θα συνέβαινε, εκτός από την στατιστική που προβλέπει ότι αυτό είναι μία πιθανότης στο τρισεκατομμύριο. Βέβαια λέγονται διάφορα για μαγνητικά πεδία και εκβολή μάζας στέμματος του ηλίου αλλά το φαινόμενο έχει επαναληφθεί στο παρελθόν και τίποτε το αξιοσημείωτο δεν συνέβη. Υπάρχουν και αναφορές που ισχυρίζονται ότι οι Μάγια είχαν διαπιστώσει την περιοδικότητα των ηλιακών κηλίδων (ασαφής κύκλος 11 ετών) αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει επιστημονικώς τεκμηριωθεί έως τώρα. Άλλωστε οι ηλιακές κηλίδες, που δημιουργούν τις λεγόμενες «ηλιακές καταιγίδες» (εκπομπές μαγνητικώς φορτισμένων σωματιδίων), δεν έχουν διαπιστωμένες επιπτώσεις στην χλωρίδα ή την πανίδα. Οι αδαείς εξαπατώνται εύκολα και από άλλες «ιστορίες», π.χ. ότι απειλείται πρόσκρουση με αστεροειδή ή κομήτη με καλλίτερους υποψηφίους τον (φανταστικό) «Νιμπιρού», ή «Πλανήτη Χ», αλλά δεν είναι ορατοί. Ο επόμενος υποψήφιος είναι ο αστεροειδής «99942 Άποφις» αλλά η άφιξή του δεν αναμένεται πριν το 2029 και θα περάσει σε απόσταση 35,786 χλμ. από την Γή. Αναφορά σε άλλες θεωρίες, όπως της (επαν)εμφανίσης των Αννουνάκι της Νεοβαβυλωνιακής μυθολογίας ή τους Νεφελίμ της Βίβλου (Γένεσις 6: 1-4 και Αριθμοί 13: 32-33) δεν θα ήταν παρά μόνον στα πλαίσια της ψυχαγωγίας.
Κλείνοντας υπάρχουν και μερικά πράγματα που πρέπει να αναφερθούν. Η Αφροδίτη ήταν ιερός και επίφοβος πλανήτης για τους Μάγια και είναι πιθανόν να επινόησαν το Τζολκίν για να παρακολουθούν πλησιέστερα τις φάσεις της (άλλη θεωρία διατείνεται ότι οι 260 ημέρες του ημερολογίου αυτού είναι ο χρόνος από την διακοπή της εμμήνου ρήσεως μέχρι την γέννηση). Την 21η Δεκεμβρίου πρώτα θα ανατείλει η Αφροδίτη, ως Αυγερινός, θα ακολουθήσει ο Ερμής και κατόπιν ο ήλιος. ΟΙ Μάγια είχαν προβλέψει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ αυτήν την ακολουθία και στον αρχαιολογικό χώρο του Ιζάπα υπάρχει ειδική διαμόρφωση απ΄όπου φαίνεται το ακριβές σημείο της ανατολής, ακόμη από το λυκαυγές (ο ήλιος 18ο κάτω από τον ορίζοντα). Στον ίδιο αρχαιολογικό χώρο ο ήλιος περνάει από το ζενίθ κάθε 260 ημέρες. Οι Μάγια ήταν καταπληκτικοί αστρονόμοι και οι υπολογισμοί του προκαλούν δέος δεδομένου ότι ουσιαστικώς πρόκειται περί ενός νεολιθικού πολιτισμού αφού δεν χρησιμοποιούσαν μεταλλικά εργαλεία. Π.χ. ο δυτικός πολιτισμός μόλις τον 20ο αιώνα υπολόγισε το γήινο έτος σε 365 ημέρες 5 ώρες και 48΄΄ δευτερόλεπτα, ενώ οι Μάγια τον 7ο αιώνα το είχαν υπολογίσει σε 365 ημέρες 5 ώρες και 43΄΄ δευτερόλεπτα!!! Δηλαδή μία απόκλιση λάθους μιας ημέρας ανά 2000 χρόνια. Υπάρχουν πολλά ακόμη θαυμαστά στον κόσμο των Μάγια και πολλά που δύσκολα εξηγούνται, αλλά η 21η Δεκεμβρίου 2012 μπορεί να είναι σημαδιακή ημερομηνία αλλά, απ΄όσο συνάγεται, ο κόσμος δεν απειλείται.
* Η Ελένη Καλαμπάκα είναι εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας Εκαπαίδευσης, δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ηγουμενίτσας
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 19 Δεκέμβριος 2012 18:08 |
