ΓΙΑ ΤΟ 21 -εργασιες ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.

Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὦ χαῖρε, Ἐλευθεριά!

1.ασκηση -ΑΝΤΙΓΡΑΦΉ 

ΣΕΛ 92    ΓΛΩΣΣΑ ΡΗΓΑΣ  «Οποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»     2. πάρα πολύ καλή ΑΝΑΓΝΩΣΗ ....ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ -ΕΠΙΛΕΓΩ 2 ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ από τα παρακάτω   ποιήματα  3.  Αντιγράφω στο μπλοκ ζωγραφικής με ωραία γράμματα  1 ποίημα  και κάνω μια ζωγραφιά  .Να μου τις στείλετε με φωτογραφια ΠΟΙΗΜΑΤΑ Εις Σάμον ’ Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Ανδρέας Κάλβος

 Ο Θούριος  

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

.Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι

ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Γ΄, Απόσπασμα 6

Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Ανάκουστος κελαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Χύνονται μες την άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
Κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτη της πηγής τους,
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ’ αναβρύζει κι η ζωή σ’ γη, σ’ ουρανό, σε κύμα.

αφηγηση και τραγούδι

 Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·¹
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω γω στο χέρι;

Οπού συ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».

.«Tο χάραμα επήρα
Tου Ήλιου το δρόμο,
Kρεμώντας τη λύρα
Tη δίκαιη στον ώμο,―
Kι’ απ’ όπου χαράζει
Ώς όπου βυθά,

Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον 

από τούτο το αλωνάκι.» 

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

. Των Κολοκοτρωναίων

5	Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια, λάμπουν και τ' αλαφρά σπαθιά των Κολοκοτρωναίων, πόχουν τ' ασήμια τα πολλά, τις ασημένιες πάλες, τις πέντε αράδες τα κουμπιά, τις έξι τα τσαπράζια. οπού δεν καταδέχονται της γης να την πατήσουν.
10	Καβάλα τρώνε το ψωμί, καβάλα πολεμάνε, καβάλα πάν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν' αντίδερο απ' του παπά το χέρι. Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά, φλωριά ρίχνουν στους άγιους και στον αφέντη το Χριστό τις ασημένιες πάλες.
15	«Χριστέ μας, βλόγα τα σπαθιά, βλόγα μας και τα χέρια». Κι ο Θοδωράκης μίλησε, κι ο Θοδωράκης λέει: Απόψ' είδα στον ύπνο μου, στην υπνοφαντασιά μου, θολό ποτάμι πέρναγα και πέρα δεν εβγήκα.
	Ελάτε να σκορπίσουμε, μπουλούκια να γενούμε.

  

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη Περπατώντας η Δόξα μονάχη Μελετά τα λαμπρά παλικάρια Και στην κόμη στεφάνι φορεί Γεναμένο από λίγα χορτάρια Που είχαν μείνει στην έρημη γη.

Δ. Σολωμός, 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

απ' τα κόκκαλα βγαλμένη....

Χρόνια πολλά, Ελλάδα μας!...

H Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου, Eugène Delacroix 1826

Κατάλογος ελληνικών εξεγέρσεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (1453-1830)