ανα...λογα

 

σ χ ο λ ε ΄ι  ο

ΛΟΓΟΣ -ΑΝΑΛΟΓΙΑ

                                 6

ΛΟΓΟΣ =      ---------------------- =  ΠΗΛΙΚΟ

                                  2  

ΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΝΙΣΕΣ ;

Λόγος (μαθηματικά) =ΚΛΑΣΜΑ

ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΜΙΑ  ΣΧΕΣΗ

ΣΧΟΛΕΙΟ

Σε μια κατασκήνωση υπάρχουν 218 παιδια. Τα τρόφιμα που έχουν επαρκούν για 14 ημέρες. Αν τα παιδιά ήταν 109, για πόσες ημέρες θα επαρκούσαν τα τρόφιμα;

  Τα ποσά είναι:

Λύση

Απάντηση:_______________________________________________________

Η Υπατία  υπολόγισε ότι μπορεί να περάσει 10 ημέρες αν χαλάει 20 € την ημέρα.

Πόσα  χρήματα πρέπει να ξοδεύει την ημέρα ώστε να περάσει 16 ημέρες;

Λύση

  Τα ποσά είναι:

Απάντηση:___________________________________________________________

1825: Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο

Στις αρχές του 1825 ο Ιμπραήμ έκανε απόβαση στην Μεθώνη (Ν.Δ. άκρο της Πελοποννήσου). Ο στρατός του ήταν καλά οργανωμένος από Γάλλους αξιωματικούς. Αντίθετα, οι Έλληνες όχι μόνο ήταν ανοργάνωτοι ακόμη, αλλά και εξαιτίας του εμφυλίου ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί βρίσκονταν κλεισμένοι στις φυλακές.

Η έλλειψη των εμπειροπόλεμων οπλαρχηγών οδήγησε την κυβέρνηση να διορίσει αρχηγό τού στρατού εναντίον των Αιγυπτίων έναν πλοίαρχο . Στην πρώτη μάχη που έδωσε στα Κρεμμύδια της Μεσσηνίας, ο στρατός του –όπως ήταν λογικό– διαλύθηκε.

 Ο Ιμπραήμ προχώρησε ανενόχλητος και κατέλαβε το κάστρο του Ναβαρίνου (της Πύλου). Μέχρι το τέλος της άνοιξης είχε καταλάβει όλη την Μεσσηνία. Ο λαός ήταν πανικοβλημένος.

Κι από παντού η ίδια ερώτηση από τους Ελληνες: -- Πού είναι ο Κολοκοτρώνης; 

Ο Παπαφλέσσας έγραψε ένα γράμμα στον Κουντουριώτη που του έλεγε: «Ο κόσμος εδώ αναζητά τον Κολοκοτρώνη. Είναι χρέος να τους ελευθερώσωμε».

Ο Παπαφλέσσας προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση να απελευθερώσει τον Κολοκοτρώνη, αλλά απέτυχε.

Τι ήταν ο Παπαφλέσσας; Ήταν ο φλογερός αγωνιστής για τον λαό του.

 Κατέβηκε ο ίδιος στο Μανιάκι, για να αντιμετωπίσει τον αιγυπτιακό στρατό. ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) με 300 άνδρες για να αντιμετωπίσει τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ. «Είχε μαυρίσει ο κάμπος από τον πολύν αιγυπτιακόν  στρατόν» Για τους πεπειραμένους Αιγύπτιους και τους Γάλλους αξιωματικούς τους δεν ήταν δύσκολο να κάμψουν την αντίσταση των λιγοστών Ελλήνων, παρότι πολέμησαν με υπέρμετρη γενναιότητα Στην μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκε, όπως και όλοι οι στρατιώτες του. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, Ο Ιμπραήμ μετά την μάχη έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να σηκώσουν τον νεκρό Παπαφλέσσα και να τον στερεώσουν όρθιο σ' ένα δέντρο. Κατόπιν τον χαιρέτησε στρατιωτικά και τον ασπάστηκε, θέλοντας –λέει η παράδοση– με αυτόν τον τρόπο να τιμήσει τον ήρωα, ας ήταν και εχθρός του.

 Ο Ιμπραήμ μετά το Μανιάκι έφτασε ανενόχλητος μέχρι την Τριπολιτσά, την κατέλαβε (άδεια από τους κατοίκους της, αφού την είχαν εγκαταλείψει έντρομοι) και προχώρησε προς το Ναύπλιο, όπου είχαν την έδρα τους οι επαναστάτες. Η κυβέρνηση, μπροστά στην δύσκολη κατάσταση, αναγκάστηκε να δώσει γενική αμνηστία. Αποφυλάκισε τον Κολοκοτρώνη και τον διόρισε αρχιστράτηγο. Στο μεταξύ, μερικές εκατοντάδες Ελλήνων, με αρχηγούς τον Δημ. Υψηλάντη και τον Ιωάν. Μακρυγιάννη, έδωσαν σκληρή μάχη στους Μύλους (βρίσκονται σε ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στα βουνά, κοντά στο Άργος), ανέκοψαν την πορεία τού τετραπλάσιου σε δύναμη αιγυπτιακού στρατού και τον ανάγκασαν να γυρίσει πίσω στην Τριπολιτσά.

 H κυβέρνηση στο μεταξύ ανέθεσε σε έναν Γάλλο αξιωματικό, τον Κάρολο Φαβιέρο, να αρχίσει να συγκροτεί τακτικό ελληνικό στρατό. Ο Κολοκοτρώνης, όμως, βλέποντας την ελληνική νίκη στους Μύλους, πίστευε πως οι Έλληνες δεν ήταν έτοιμοι ακόμη να αντιμετωπίσουν με κατά μέτωπο μάχες τον καλά οργανωμένο στρατό τού Ιμπραήμ και επομένως θα έπρεπε να συνεχίσουν την τακτική του κλεφτοπολέμου.

πληροφοριες......σχολειο

1. Οι πολεμικές επιχειρήσεις κατά το έτος 1825 4.1.1. Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και πρώτες αντιδράσεις Στις αρχές του 1825 η άφιξη του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο βρήκε την επαναστατική δράση των Ελλήνων σε ύφεση, εξαιτίας των εμφύλιων διαμαχών που είχαν ξεσπάσει για την πολιτειακή οργάνωση του επερχόμενου νεοσύστατου κράτους. Ο Ιμπραήμ Πασάς, γιος του τοπάρχη της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλη, ήταν γεννημένος στην Καβάλα το 1789. Είχε λάβει μόρφωση από Ευρωπαίους παιδαγωγούς και είχε αποδείξει τις στρατιωτικές του ικανότητες στην Αίγυπτο, με τη δράση του κατά των διαφόρων αποστατών. Από το 1818 οργάνωνε τακτικό στρατό, υπό την εποπτεία Γάλλων εκπαιδευτών, απόστρατων των Ναπολεόντειων πολέμων. Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, ο Σουλτάνος του ανέθεσε την καταστολή της στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο. Το 1824 κατέλαβε την Κρήτη. Θεώρησε πως η κατάλληλη στιγμή για να αποβιβαστεί στον Μωριά ήταν όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος και φυλακίστηκε ο Θ. Κολοκοτρώνης. Τον Φεβρουάριο του 1825, έφτασε στη Μεθώνη το πρώτο τμήμα 5.000 ανδρών, το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, αν έλειπε η διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων. Το επόμενο διάστημα το στρατιωτικό σώμα του Ιμπραήμ ανερχόταν στους 20.000, ενισχυμένο με ιππικό, πυροβολικό, μηχανικό και πολεμοφόδια. Ο ερχομός του προξένησε ανασφάλεια που εξελίχθηκε σε πανικό, ηττοπάθεια, εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας για την αντιμετώπιση του ισχυρού επιδρομέα . Η Κυβέρνηση θορυβήθηκε και με κοινή απόφαση του Βουλευτικού και Εκτελεστικού Σώματος αποδόθηκε αμνηστία στους φυλακισμένους οπλαρχηγούς. Ο τόπος τούς χρειαζόταν για να αφυπνίσουν το εθνικό αίσθημα, να ξεσηκώσουν τον λαό.

Το δύσκολο έργο της αναχαίτισης του εχθρού στον Μωριά, ανέλαβε ο Θ. Κολοκοτρώνης, που διορίστηκε  αρχιστράτηγος για τον σκοπό αυτό.

Σημαντική ήταν και η προσπάθεια του Παπαφλέσσα να αναπτερώσει το  ηθικό των Ελλήνων/.Ο Ιμπραήμ είχε ήδη ξεκινήσει να προελαύνει στον Μωριά. Η κατάκτηση της Μεσσηνίας ήταν για εκείνον εύκολη υπόθεση. Ο τακτικός στρατός του φαινόταν αδύνατο να νικηθεί. Οι Έλληνες ήξεραν καλά μόνο τη μέθοδο του κλεφτοπόλεμου και ο Θ. Κολοκοτρώνης αποφάσισε πως αυτή θα ακολουθούσε, με την αποφυγή ανοιχτής μάχης και τις συνεχείς φθορές κατά του εχθρού. Η μάχη κατά μέτωπο ήταν αδύνατη, μιας και υπήρχαν δυσκολίες, αρχικά, στη στρατολόγηση ικανοποιητικού αριθμού πολεμιστών, αλλά και στην οργάνωσή τους, έπειτα. Το μόνο που μπορούσαν να πετύχουν, ήταν να φέρνουν σε δύσκολη θέση τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, χτυπώντας τις φρουρές του σε επίκαιρα σημεία που καταλάμβανε για τον έλεγχο της επικοινωνίας και κάνοντας επιθέσεις στις φάλαγγες που συνόδευαν εφοδιοπομπές. Ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο, οι Έλληνες τα κατάφερναν συχνά, οι δυσκολίες όμως ήταν πολλές, καθώς έπρεπε να ζουν στα βουνά κρυμμένοι, να μετακινούνται νύχτα, να αγρυπνούν εξαντλημένοι, χωρίς τροφή.

Λάικα Ла́йка -космонавт

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΗ 

-Οταν βλέπεις τη Γη από ψηλά πως ειναι;

 "Πολλές φορές προσπαθώ να εξηγήσω στους άλλους πώς φαίνεται η Γη από ψηλά, αλλά, παρόλο που με καταλαβαίνουν, δεν μπορώ να τους μεταφέρω την εικόνα όλων αυτών που έχω ζήσει και έχω δει. Οταν βλέπεις τη Γη από ψηλά, κάθε φορά, λησμονείς το σπίτι σου και θέλεις να επιστρέψεις. Είναι δύσκολη η μοναξιά. Αλλά όταν γυρίζεις πίσω, ανυπομονείς να έρθει η στιγμή που θα ανέβεις και πάλι ψηλά",.

Οσο για την Ελλάδα  είναι πως ακόμα και από το Διάστημα η θάλασσά της φαίνεται διαφορετική. "Το χρώμα της είναι ανοιχτό γαλάζιο", "ενώ στον υπόλοιπο πλανήτη έχει χρώμα βαθύ μπλε".

Ο Σπούτνικ 1 ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος στην ιστορία. Εκτοξεύτηκε στις 4 Οκτωβρίου 1957 από τη Σοβιετική Ένωση και αποτελεί το πρώτο αποφασιστικό βήμα της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του διαστήματος.

Χρόνια πριν...όταν η Λάικα από τη Σοβιετική Ένωση πήγε στο διάστημα! Η εκτόξευση του Σπούτνικ με τη Λάικα, στις 3 Νοεμβρίου 1957 στις 5.30’ (ώρα Μόσχας) 

https://www.youtube.com/watch?v=w52XZ--8K-k

Στις 19 Αυγούστου 1960, οι Belka και Strelka  στάλθηκαν στο διάστημα με το Korabl-Sputnik 2 . Μετά από 25 ώρες και 17 ταξίδια γύρω από τη Γη, η Μπέλκα και η Στρέλκα προσγειώθηκαν και έγιναν τα πρώτα πλάσματα που μπήκαν σε τροχιά και επέστρεψαν ζωντανά. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της πτήσης βοήθησαν στην προετοιμασία της πρώτης ανθρώπινης διαστημικής πτήσης.

1961,

Ο κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν ταξιδεύει για πρώτη φορά την ανθρωπότητα ως το Διάστημα

 Η Τερεσκόβα Терешко́ва από τη Σοβιετική Ένωση, η πρώτη γυναίκα στην Ιστορία που ταξίδεψε στο διάστημα  στις 16  Ιουνίου 1963.

Στις 18-19 Μαρτίου του 1965 οΛεονοφ  Леоно

από τη Σοβιετική Ενωση ειναι ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ  για 12 λεπτά και εννέα δευτερόλεπτα

  Στο τέλος του διαστημικού περιπάτου, η διαστημική στολή του Λεόνοφ είχε διογκωθεί στο κενό του διαστήματος, σε σημείο όπου δεν μπορούσε να εισέλθει  στο σκάφος. Έτσι, άνοιξε μια βαλβίδα για να μπορέσει να μικρύνει ο όγκος της στολής. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις και μετά βίας μπόρεσε να εισέλθει πάλι μέσα στην κάψουλα.

1969

Ο  Άρμστρονγκ ήταν Αμερικανός αστροναύτης, πιλότος και καθηγητής πανεπιστημίου, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη (21 Ιουλίου 1969)

Παράθυρο στο σύμπαν - Από τη Γη στη Σελήνη  -ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΙΚΑ...

To πρώτο σκυλί που ταξίδεψε στο διάστημα ,η Λάικα ....

 

1824:Τουρκοαιγυπτιακή συμμαχία -

ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

https://www.nationalgallery.gr/artwork/meta-tin-katastrofi-ton-psaron/
Ερωτήσεις κατανόησης


1. Ποιο ήταν το τουρκοαιγυπτιακό σχέδιο του 1824 για την καταστολή της Επανάστασης;
2. Σε τι εµπόδιζε ο εµφύλιος πόλεµος τους Έλληνες να ενωθούν –έστω και προσωρινά– για να αποτρέψουν την καταστροφή των νησιών;
3. Οι Ψαριανοί, αν και ναυτικοί, κατέληξαν στην απόφαση να αγωνιστούν εναντίον των Τούρκων στην στεριά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια από τα πλοία για να εµποδίσουν όσους διαφωνούσαν να χρησιµοποιήσουν τα καράβια τους. Πώς κρίνετε αυτή την απόφαση των –ναυτικών– Ψαριανών να αγωνιστούν στην στεριά;
4. Γιατί νοµίζετε οι Ευρωπαίοι συγκινήθηκαν τόσο πολύ µετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών, αλλά δεν συγκινήθηκαν το ίδιο µετά τον θάνατο των εκατοντάδων Τούρκων στρατιωτών στον κόλπο του Γέροντα µε την ανατίναξη της ναυαρχίδας τους από το πυρπολικό του καπετάν-Μιαούλη;

Ο μικρός βράχος στη μέση του Αιγαίου στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ψύρα ή Ψιρύη, ο πρώτος που τη μνημονεύει ο Όμηρος: «Αν παραπάνω από τη Χίο τη βράχινη θα βγούμε, προς την Ψυριά…».

Τα Ψαρά θα γίνουν ένα μικρό απόρθητο φρούριο με ισχυρή ναυτική παρουσία. Συμμετείχαν στην επανάσταση του 1770,.

 Οι Ψαριανοί είχαν οπλίσει καταδρομικά πλοία με τα οποία, σε όλη την προεπαναστατική περίοδο προξενούσαν στους Τούρκους ανυπολόγιστες καταστροφές. Δεν περιορίζονται μόνο στα παράλια, αλλά έκαναν και αποβάσεις και προχωρούσαν στο εσωτερικό της Τουρκίας αρπάζοντας κανόνια και άλλα πολεμοφόδια απ’ τα οποία είχαν ανάγκη για την οχύρωση και ασφάλεια του νησιού.

Τα Ψαρά είχαν δημοκρατική διοίκηση. Κάθε Μάρτη γινόταν συνέλευση από την οποία εκλέγονταν 40 αντιπρόσωποι, όλων των τάξεων: Καραβοκύρηδες, καπεταναίοι, έμποροι, παρτσινέβελοι (βαρκάρηδες) και μαρινάροι (ναύτες). Αυτοί κλείνονταν σε ένα σπίτι και δεν έβγαιναν αν δεν εξέλεγαν τους 4 δημογέροντες. Η μεγάλη σφραγίδα του νησιού ήταν χωρισμένη σε 4 κομμάτια και κάθε δημογέροντας έπαιρνε από ένα. Κάθε απόφαση λοιπόν απαιτούσε ομοφωνία. Εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε πως μιλάμε για τα τέλη του 18ου αιώνα, σε έναν ξερόβραχο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το πιο σημαντικό ήταν φυσικά πως το νησί  το προστάτευε ο στόλος των Ψαριανών.  Σε πολλές περιπτώσεις, κατά την επιστροφή τους από τις καταδρομές, εκτός από τα λάφυρα έφερναν μαζί τους και τους Έλληνες κατοίκους των περιοχών που λεηλατούσαν για να τους σώσουν από τα αντίποινα και την σφαγή. Σ’ όλους αυτούς τους πρόσφυγες έδειξαν αγάπη, αλληλεγγύη και φιλανθρωπία απεριόριστη. Όλες οι μικρές εξοχικές οικείες είχαν παραχωρηθεί από την Βουλή των Ψαρών για την στέγαση των προσφύγων.  Υπολογίζεται πως από τις αρχές του 19ου αιώνα ως την καταστροφή είχαν περιθάλψει πάνω από 100.000 πρόσφυγες. Το 1824, όταν έγινε η καταστροφή των Ψαρών, υπήρχαν στο μικρό αυτό νησί περίπου 23.000 πρόσφυγες, οι Ψαριανοί υπολογίζονταν σε 7.000.

Ενδεικτική της νοοτροπίας των Ψαριανών ήταν η στάση τους απέναντι στους πρόσφυγες της Χίου, μετά τη μεγάλη σφαγή του 1822. Όσοι είχαν γλυτώσει συγκεντρώθηκαν στα δυτικά παράλια του νησιού. Οκτώ πολεμικά πλοία Ψαριανά και δυο πυρπολικά με στρατιωτική δύναμη διακοσίων ανδρών έφτασαν στην Βολισσό και άρχισαν την παραλαβή και μεταφορά όλων των συγκεντρωμένων κατοίκων της Χίου. Όλοι οι άμαχοι διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στα Ψαρά. Οι Ψαριανοί έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον προσφέροντας στέγη, τροφή και ενδύματα. Ιδιαίτερη φροντίδα και περιποίηση έδειξαν προς τους ασθενείς. Επειδή όμως από το μεγάλο πλήθος υπήρχε κίνδυνος επιδημίας, η Βουλή των Ψαρών με δικά της πλοία και έξοδα μετέφερε τις οικογένειες αυτές στα νησιά των Κυκλάδων και στην Πελοπόννησο.

Τον Ιούνιο του 1824 η Οθωμανική αυτοκρατορία θα επιτεθεί με τεράστιες δυνάμεις σε έναν ξερόβραχο. 

Λιγκρίν

Παραδοσιακό ,ι δημοφιλές, συναγωνιστικό παιγνίδι δεξιοτεχνίας που παίζεται από δύο ή περισσότερα άτομα. 
 Περιγραφή παιχνιδιού:
Το λιγκρί ήταν ένα ξυλαράκι που είχε μήκος περίπου 20 εκατοστά και πάχος σαν δάκτυλο ανθρώπου. Το έβαζαν να ακουμπά πάνω σε δύο πέτρες που απείχαν λίγο η μια από την άλλη. 

Ένα παιδί κρατώντας μια στενή σανίδα προσπαθούσε να πετάξει μακριά το λιγκρί. Τα άλλα παιδιά προσπαθούσαν να το πιάσουν.

Αν το έπιαναν με τα δύο χέρια κέρδιζαν 10 βαθμούς. Με το δεξί χέρι κέρδιζαν 20 βαθμούς, με το αριστερό 40 και αν  το έπιανε ανάμεσα στα δυο δάκτυλα κέρδιζε 80 βαθμούς.

Για να παιχτεί χρειάζεται η “βέρκα” και το “λιγκρίν”.  Η “βέρκα” είναι ένα στρογγυλό ξύλο μήκους 60 εκ. περίπου με διάμετρο 3 εκ. Το “λιγκρίν” είναι και αυτό ξύλο στρογγυλό, μήκους 15-20 εκ. και με διάμετρο 2 εκ. περίπου, ξυσμένο στις δυο άκρες, ώστε να αναπηδά εύκολα όταν κτυπηθεί στην άκρη.

Αφού “τάξουν”, βρίσκουν ποιο παιδί θα παίξει πρώτο, ποιο δεύτερο και με ποια σειρά θα ακολουθήσουν οι άλλοι.  Επίσης ορίζουν από την αρχή ένα αριθμό, στον οποίο πρέπει να φτάσουν μετρώντας με τη “βέρκα”, για να βγει ο νικητής.

Το παιγνίδι αρχίζει, αφού το “λιγκρίν” τοποθετηθεί οριζόντια πάνω σε δύο πέτρες ύψους 10-12 εκ. που αποτελούν τη “νισκιάν” (εστία). Μετά ο παίκτης κρατώντας τη “βέρκα” προσπαθεί να σηκώσει το “λιγκρίν” και καθώς είναι στον αέρα να το κτυπήσει δυνατά, για να το πάρει όσο πιο μακριά μπορεί. Καθώς το “λιγκρίν” διαγράφει την τροχιά του στον αέρα, προτού πέσει στο έδαφος, αν κάποιος το πιάσει έχει το δικαίωμα να πει σε αυτόν που έπαιξε: “Χάνεις τη σειρά σου” ή “χάνεις όλους τους πόντους σου”.  Στην πρώτη περίπτωση συνεχίζει κάποιος άλλος το παιγνίδι, στη δεύτερη χάνεις όλους τους πόντους του αλλά μπορείς να συνεχίσεις το παιγνίδι.

Αν το “λιγκρίν” πέσει μακριά στο έδαφος κάποιος το παίρνει. Το ρίχνει με στόχο τη “νισκιάν”. Αν το “λιγκρίν” πέσει τόσο κοντά στη “νισκιάν”, που το καλύπτει το μήκος της “βέρκας” που κρατεί ο αμυνόμενος, τότε αυτός που έπαιξε χάνει.  Αν όμως με τη “βέρκα” του το αποκρούσει ο παίκτης που φυλάγει τη “νισκιάν” του ή εκείνος που το έριξε αστοχήσει να το ρίξει τόσο κοντά στη “νισκιάν” τότε ο παίκτης κτυπώντας επιδέξια το “λιγκρίν” στην άκρη προσπαθεί να το ανασηκώσει και με εύστοχο δυνατό κτύπημα να το στείλει μακριά. Έχει το δικαίωμα να το κτυπήσει τρεις φορές φωνάζοντας κάθε φορά “μάτσας”, “δκυότσας”, “τρίτσας”.  Αφού το πάρει όσο πιο μακριά μπορεί τότε αρχίζει να μετρά με τη “βέρκα” μέχρι να φτάσει στη “νισκιά” του.

Ο ίδιος παίκτης παίζει για δεύτερη φορά έχοντας τώρα τη “βέρκα” κάτω από τα σκέλη του και προσπαθεί να παίξει το “λιγκρίν” φωνάζοντας “πτου στη νισκιάν μου”.  Αν δεν έχανε, είχε το δικαίωμα να παίξει και “τσουλλοκαθιστά”, κάμπτοντας τα γόνατα και φέρνοντας τη “βέρκα” πίσω από τους γλουτούς του φωνάζοντας “πτου στη νισκιάν μου”.  Έπρεπε να ανασηκώσει το “λιγκρίν”, να το κτυπά ελαφρά μετρώντας τώρα 5, 10, 15… κ.ο.κ.  Το σύνολο των πόντων γραφόταν με τη “βέρκα” στο έδαφος.  Μετά τον πρώτο παίκτη, παίζει ο δεύτερος, ακολουθεί ο τρίτος μέχρι να παίξουν όλοι.

Αν καμιά φορά ο παίκτης δεν εύρισκε καλά το “λιγκρίν” και αυτό έπεφτε κοντά στη “νισκιάν”, είχαμε το λεγόμενο “τσίκκιλον”.  Τότε αυτός που το έπαιρνε είχε το δικαίωμα του “ππούφουρτου”, δηλαδή να το βάλει στο στόμα του και να το φυσήξει προς τη “νισκιάν”, χωρίς ο αμυνόμενος να έχει το δικαίωμα απόκρουσης. Απλώς τοποθετούσε τη “βέρκα” του πάνω στη “νισκιάν” με κατεύθυνση τον παίκτη που θα το “ππουφούριζε”. Αν κατόρθωνε να φέρει το “λιγκρίν” κοντά στη “νισκιάν” σε μικρότερη απόσταση από τη “βέρκα” έχανε ο παίκτης. Διαφορετικά συνέχιζε.

Ιωάννης Α. Καποδίστριας ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

Δεσποσύνη! Η χαριτόβρυτος επιστολή σας της 10ης τρέχοντος με ευρίσκει κατά την στιγμήν της αναχωρήσεώς μου για το Γενικόν Αρχηγείον του Αυτοκράτορος. Επειδή δεν ευκαιρώ, δεν ημπορώ να σας απαντήσω διά μακρών, όπως το επιθυμεί η καρδιά μου. ‘Η ελπίδα, όμως, να σας ξαναϊδώ αποτελεί την μοναδική ευτυχία του ταξιδίου μου… Υπάγω να υποβάλω στους πόδας της Αυτού Μεγαλειότητος τις ευχές της χώρας ταύτης, της Ελβετίας, και (ειρήσθω μόνον μεταξύ μας) τις ευχές της Πατρίδος μου. Θα επωφεληθώ αυτής της περιστάσεως όπως συνηγορήσω υπέρ του Domo meo. Ω, Ρωξάνδρα! Δεν ημπορώ να λησμονήσω την χώρα που με γέννησε, τους γονείς μου, τους τάφους των προγόνων μου. Αυτά αποτελούν τους τίτλους της ευνοίας σας προς εμένα. Ο Αυτοκράτωρ, προς τον οποίον εμίλησα για την Πατρίδα μου, συγκινήθηκε και μου εδωσε την άδεια να φροντίσω για τα συμφέροντα της Πατρίδος μας στην κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή αυτή φαίνεται ότι ήλθε. Επέδωκα σχετικά υπομνήματα. Πρέπει όμως να υπάγω ο ίδιος για να διαπιστώσω τι ημπορούμε να ελπίζουμε… Η καλύτερη ημέρα της ζωής μου θα είναι εκείνη, κατά την όποία θα ήμπορέσω να σας εκφράσω όλα εκείνα που αισθάνομαι και σκέπτομαι για σας. Τότε θα με δικαιώσετε πληρέστατα και θα με αξιώσετε, για πολλούς λόγους, της πλήρους συμπαθείας σας. ‘Εχω, Δεσποσύνη, πολλά, παράδοξα και σοβαρά να σας είπω. Αλλά καιρός παντί πράγματι… Και ο καιρός αυτός δεν έφθασε ακόμη… Δικός σας. 

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΤΟΥΡΤΖΑ (ΖΥΡΙΧΗ, 4/16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1814)

Κατόπιν προσκλήσεως του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου, ο οποίος εκτιμούσε τις σπάνιες διπλωματικές του ικανότητες, έφτασε το 1809, για πρώτη φορά στην Πετρούπολη, ο Κερκυραίος κόμης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο τσάρος τον διόρισε αμέσως στο υπουργείο Εξωτερικών. Την ίδια χρονιά, ο Καποδίστριας γνώρισε τη Ρωξάνδρα. Η οικογένεια Στούρτζα παρέθετε, στο μέγαρό τους στην Πετρούπολη, δύο επίσημα γεύματα την εβδομάδα, στα οποία συχνά παραβρισκόταν και ο Καποδίστριας. Το ίδιο συχνά φιλοξενούνταν και στους ξενώνες του μεγάρου μαζί με άλλους φιλοξενούμενους.

Επί τρία ολόκληρα χρόνια οι δύο νέοι έκαναν μακρές συζητήσεις και γνωρίζονταν όλο και καλύτερα. Η σχέση τους όμως δεν ξεπέρασε τα όρια μιας βαθιάς φιλίας και μιας ακόμη βαθύτερης αλληλοεκτίμησης. Ο νεαρός Καποδίστριας είχε αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του στην Ελλάδα, όπως φαίνεται από ένα γράμμα προς τον πατέρα του, όπου γράφει ότι δεν θα ήθελε να ζήσει και να πεθάνει στη Ρωσία, αλλά να υπηρετήσει τα συμφέροντα της πατρίδας του. Το Σεπτέμβριο του 1811 ο Καποδίστριας διορίστηκε στη ρωσική πρεσβεία στη Βιέννη και το Μάρτιο του 1812 διευθυντής της Γραμματείας του Διπλωματικού Τμήματος στο Βουκουρέστι. Μετά τη μάχη της Λιψίας τον Οκτώβριο του 1813, ο τσάρος τον διόρισε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας και του ανέθεσε να λύσει το πρόβλημα της πολιτικής ενοποίησης της Ελβετίας, ένα πρόβλημα που δεν είχαν κατορθώσει να λύσουν όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι διπλωμάτες.

Το φθινόπωρο του 1814 θα άρχιζε στη Βιέννη το Συνέδριο για την τύχη της μεταναπολεόντειας Ευρώπης. Εκεί, της είχε γράψει, θα τη συναντούσε. Η Ρω­ξάνδρα έφτασε πρώτη στη Βιέννη, όπου συναντήθηκε με τους γονείς της. Στο μέγαρο της οικογένειας Στούρτζα τη συνάντησε ο Καποδίστριας. Εκεί γράφτηκε ο δραματικός επίλογος της ανεκπλήρωτης αγάπης τους: η συμφωνία τους να μείνουν πάντα φίλοι, να συνεχίσουν τους αγώνες τους για την απελευθέρωση της πατρίδας και για τη μόρφωση των Ελληνοπαίδων, να προετοιμάσουν το μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό που θα επάνδρωνε το ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωση. Εκείνος τη βεβαίωσε ότι δεν θα παντρευόταν ποτέ καμία άλλη γυναίκα, γιατί πίστευε ότι έπρεπε μόνος να βαδίσει το δρόμο «της προσφοράς και της θυσίας προς την Πατρίδα», έγραφε η Ρωξάνδρα στα Απο­μνημονεύματά της. 

Όσο διάστημα έμενε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η Ρωξάνδρα συνεργάστηκε με τον Καποδίστρια, δημιουργικά και αποτελεσματικά, για την πραγμάτωση του όρκου τους που αφορούσε την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων. Η Ρωξάνδρα έγινε από τα ενεργά και δραστήρια μέλη της «Φιλομούσου Εταιρείας» της Βιέννης, την οποία είχε ιδρύσει ο Καποδίστριας το 1815, με κύριο στόχο την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων και την απελευθέρωση της πατρίδας με τη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, που οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες προσπαθούσαν να παραμερίσουν για να μη συγκρουστούν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ρωξάνδρα έγινε η στοργική μητέρα όλων των Ελλήνων που σπούδαζαν με χορηγίες του Καποδίστρια και της «Φιλομούσου Εταιρείας» σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Το μέγαρό της στη Βαϊμάρη έγινε κέντρο συγκέντρωσης των Ελλήνων σπουδαστών. Φρόντιζε για τη διαμονή τους και τις σπουδές τους, για την υγεία τους και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.

Όταν η ελληνική Επανάσταση κηρύχθηκε, η Ρωξάνδρα περίμενε με αγωνία τα γράμματα του Ιωάννη και του αδελφού της που την πληροφορούσαν για τις εξελίξεις. Όταν, περί τα μέσα του 1822, η είδηση ότι πρόσφυγες από την Ελλάδα είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στην Οδησσό έφτασε στο Μανζύριο, η Ρωξάνδρα δεν δίστασε στιγμή. Εγκαταστάθηκε στην Οδησσό και οργάνωσε την περίθαλψη των προσφύγων. Με τη βοήθεια του αδελφού της Αλεξάνδρου, η Ρωξάνδρα μεθόδευσε το γιγάντιο έργο της διατροφής των προσφύγων με κρέατα και τρόφιμα που έρχονταν από το κτήμα της. Φρόντιζε για τη διαμονή τους, την εξεύρεση εργασίας για τους δυναμένους να εργαστούν, την περίθαλψη των γερόντων και την εκπαίδευση των παιδιών. Με φλογερά γράμματα επιχειρούσε να κινητοποιήσει τις υψηλές γνωριμίες της για συμπαράσταση στον αγώνα των Ελλήνων. Με την πρωτοβουλία του υπουργού της Παιδείας διενεργήθη έρανος, ο οποίος απέδωσε ένα εκατομμύριο ρούβλια για τη μονιμότερη περίθαλψη των προσφύγων και την εξαγορά από τη φοβερή αιχμαλωσία στην Αίγυπτο χιλιάδων Ελλήνων, κυρίως Χιωτών και Κρητικών. Με την προτροπή της Ρωξάνδρας, οι κυρίες της ανώτερης τάξης στη Μόσχα ίδρυσαν την «Ευεργετικήν Εταιρείαν», την προεδρία της οποίας ανέλαβε η ίδια. Η Εταιρεία συγκέντρωσε σημαντικά ποσά, με χα οποία έκτισαν ορφανοτροφείο για τα ορφανά Ελληνόπουλα σε προάστιο της Μόσχας. Μέσα στο χώρο του ορφανοτροφείου λειτουργούσε σχολείο για την εκπαίδευση των ορφανών. [8] Με δική της χορηγία και τη συμπαράσταση της «Ευεργετικής Εταιρείας» χτίσθηκε γυναικείο μοναστήρι, κοντά στον ελληνορθόδοξο ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στη Μόσχα, μέσα στο οποίο λειτουργούσε παρθεναγωγείο για τις κόρες των ορθοδόξων ιερέων, Ελλήνων και Ρώσων. Τα κορίτσια αυτά θα παντρεύονταν όσους από τους σπουδαστές των Εκκλησιαστικών Φροντιστηρίων της Οδησσού θα ακολουθούσαν το ιερατικό στάδιο. Με δική της πρωτοβουλία χτίστηκε σε προάστιο της Οδησσού, σε έκταση 100 στρεμμάτων, που η ίδια είχε αγοράσει, κοιμητήριο, στο οποίο ενταφιάστηκε και η ίδια, όταν πέθανε στις 16 Ιανουάριου 1844.

Εμπνευσμένη από το θάρρος του Καποδίστρια, ο οποίος τον προηγούμενο χρόνο είχε συμπαρασταθεί στα θύματα της πανούκλας, που τα στρατεύματα του Ιμπραήμ είχαν μεταδώσει στην Πελοπόννησο και τα νησιά του Σαρωνικού, η Ρωξάνδρα έμεινε κοντά στους κατοίκους του Μανζυρίου, όταν ξέσπασε και εκεί πανούκλα το 1829. Την ίδια γενναία στάση έδειξε και όταν ξέσπασε επιδημία χολέρας στην Οδησσό. Με την παρουσία της και την ενθάρρυν­σή της, μα πάνω απ’ όλα με την οργάνωση συνεργείου περιθάλψεως των ασθενών και την ενημέρωση, η Ρωξάνδρα κατάφερε να εμψυχώσει τον κόσμο να αντιμετωπίσει την επιδημία. «Σε ολόκληρη την περιοχή του Μανζυρίου και σε όλη την επαρχία της Οδησσού, το όνομα της κόμισσας Ρωξάνδρας Στούρτζα – Εντλινγκ βρισκόταν στα χείλη όλων των ανθρώπων. Το πρόφεραν με αγάπη αληθινή, με σεβασμό και με το αίσθημα της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας» γράφουν οι βιογράφοι της. [9]

 Η Σονάτα του Αποχωρισμού του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν ήταν ένα μουσικό κομμάτι που τους ένωνε, όπως αποκαλύπτουν οι επιστολές τους.

ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ

 ΚΛΙΝΩ ΤΟ ΡΗΜΑ ΧΤΥΠΙΕΜΑΙ  ΣΤΗΝ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ-ΑΥΤΟΔΙΟΡΘΩΣΗ

http://odysseus.culture.gr/h/2/gh21.html

https://el.wikivoyage.org/wiki/UNESCO_%CE%9C%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%AC%CF%82#:~:text=%CE%88%CE%BD%CE%B1%20%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%AC%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82,%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CE%88%CE%B8%CE%BD%CF%89%CE%BD.

https://www.visit-thesprotia.gr/item/%CF%86%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82/