ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΟΥΝΕΣΚΟ
Σύγκρουση των μαθητών έξω από την τάξη Η συμπεριφορά των μαθητών έξω από την τάξη είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας αναγνώρισης της σύγκρουσης, καθώς τα περισσότερα περιστατικά Εισαγωγικές Παρατηρήσεις Έννοιες κλειδιά Προσδοκώμενα αποτελέσματα Σκοπός 3 παρατηρούνται, όταν οι μαθητές είναι έξω από την τάξη (π.χ. κατά το διάλειμμα, πριν και μετά το σχολείο). Οι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται να συλλέξουν τις απαραίτητες πληροφορίες για τα περιστατικά συγκρούσεων στο σχολείο, καθώς και για τους μαθητές που εμπλέκονται συστηματικά σε αυτά, καθώς δεν είναι πάντοτε παρόντες (Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Δάφνη ΙΙΙ, 2009)
· Διαχειρίζεστε άμεσα μια σύγκρουση · Παρέχετε υποστήριξη στους εμπλεκόμενους μαθητές · Ευαισθητοποιήσετε τους μαθητές που παρευρίσκονται στη σύγκρουση, ώστε να αντιδρούν με τον κατάλληλο τρόπο απέναντι στο φαινόμενο του εκφοβισμού · Συνεργάζεστε με τους γονείς των μαθητών για την καταπολέμηση του εκφοβισμού. · Άμεση επέμβαση · Τεχνικές αποκλιμάκωσης της επιθετικής συμπεριφοράς · Υποστήριξη μαθητή που εκφοβίζεται · Υποστήριξη του μαθητή που εκφοβίζει · Υποστήριξης στους θεατές του εκφοβισμού · Συνεργασία με γονείς
Ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει τη διαχείριση του περιστατικού βίαιης συμπεριφοράς πρέπει να γνωρίζει και να χρησιμοποιεί τις κατάλληλες στρατηγικές για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
1. Η ομαδική θεραπεία για τα παιδιά που εκφοβίζουν δεν είναι κατάλληλη, καθότι: · Η ομάδα γίνεται ακροατήριο για τους μαθητές που εκφοβίζουν, ώστε να καυχηθούν για τα κατορθώματά τους. · Άλλα μέλη της ομάδας μπορεί να χρησιμεύσουν ως αρνητικά πρότυπα το ένα για το άλλο, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο ποιον να εκφοβίσει.
2. . Οι απλές, βραχυπρόθεσμες λύσεις έχουν αποδειχθεί ότι δεν λειτουργούν, καθότι: · Ο εκφοβισμός είναι ένα μακροπρόθεσμο, συχνά επαναλαμβανόμενο πρόβλημα. · Ο εκφοβισμός είναι κυρίως ένα πρόβλημα της σχέσης μεταξύ των μαθητών και, επομένως, απαιτούνται μακροπρόθεσμες στρατηγικές για τη δημιουργία ενός ασφαλούς σχολικού κλίματος μέσω της οικοδόμησης υποστηρικτικών σχέσεων.
3. Οι πολιτικές μηδενικής ανοχής δε βοηθούν στην επίλυση του εκφοβισμού, καθότι: · Παρόλο που η εκφοβιστική συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, η στρατηγική αυτή αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό του μαθητή που διέπραξε τον εκφοβισμό. · Οι μαθητές που εμπλέκονται σε εκφοβιστική συμπεριφορά αποβάλλονται από το σχολείο, ενώ μπορούν να επωφεληθούν περισσότερο από την παρατεταμένη έκθεση σε θετικά κοινωνικά πρότυπα και από ένα καλό σχολικό κλίμα.
4. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
1. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ
Για να σταματήσουν τον εκφοβισμό ακριβώς την χρονική στιγμή που συμβαίνει, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ακολουθήσουν τα παρακάτω βήματα: · Να παρέμβουν άμεσα · Να χωρίσουν τα παιδιά που συμμετέχουν · Να βεβαιωθούν ότι το κάθε παιδί είναι ασφαλές · Να καλύψουν τυχόν άμεσες ιατρικές ή ψυχικές ανάγκες υγείας των παιδιών · Να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να καθησυχάσουν τα παιδιά που συμμετέχουν, συμπεριλαμβανομένων των παρευρισκόμενων. Επιπρόσθετα, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι προσεκτικοί, για να αποφύγουν τα παρακάτω κοινά λάθη (Understanding and Intervening in Bullying Behavior, n. d): ·Να μην αγνοήσουν τη σύγκρουση. Είναι λάθος να νομίζουν οι εκπαιδευτικοί ότι τα παιδιά μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τη βοήθεια των ενηλίκων ·Να μην πιέζουν τα άλλα παιδιά να πουν δημοσίως αυτό που είδαν ·Να μην ανακρίνουν τα παιδιά που εμπλέκονται στη σύγκρουση μπροστά στους συμμαθητές τους ·Να μην μιλήσουν από κοινού στα παιδιά που εμπλέκονται, αλλά να τους μιλήσουν μόνο ξεχωριστά
.jpg)
