«Μνημεία Πολιτιστικής και Πολιτισμικής Κληρονομιάς και Κλιματική Αλλαγή»

Κάθε φορά που ένας Κουβεϊτιανός  ρωτάει με επιμονή «τελικά έφτασε εδώ ο Μεγαλέξανδρος;» ελπίζοντας σε ένα ΝΑΙ,νιώθουμε  την αμηχανία του καπετάνιου μπροστά     στη γοργόνα…Οχι,   ο ίδιος δεν πρόλαβε....Εφτασαν όμως τα όνειρά του…Η  αξία της συναδέλφωσης των λαών, μια αξία που λησμονεί συχνά η Ιστορία.

ΟΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΕΨΕ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ...

Η Φαϊλάκα είναι ένα μικρο νησί στον Περσικο κόλπο, στις εκβολές του Τίγρη, που φυλάγει την θαλασσινή πύλη της Μεσοποταμίας...

Ο Σέλευκος, ο πιο Μακεδόνας και συγχρόνως ο πιο κοσμοπολίτης από όλους τους διαδόχους, συμμαθητής και συμπολεμιστής του Αλέξανδρου, είναι αυτός που έχτισε με μέτρα μακεδονικά το ιερό οχυρό της Ικάρου, το οποίο επί αιώνες λειτούργησε ως «χαιρετισμός» στα καράβια που έρχονταν από την ανατολή. Σε αυτό το οχυρό, που οικοδομήθηκε με λόγο τη «χρυσή τομή», αποτυπώθηκαν η φύση και ο χαρακτήρας της εξουσίας του νέου ηγεμόνα  που ονειρεύεται την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

ΙΚΑΡΟΣ-ΦΑΙΛΑΚΑ

ΙΚΑΡΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Το παλάτι και ο ναός δεν υπήρχαν το 325 π.Χ. όταν ο Νέαρχος, ο ναύαρχος του Μεγαλέξανδρου, επιστρέφοντας από την Ινδία είδε εδώ πυκνό δάσος με κάθε λογής δέντρα, ελάφια και αγριοκάτσικα που οι κυνηγοί δεν επιτρεπόταν να τα αγγίξουν παρά μόνο για τις θυσίες της θεάς τους.

 Το νησάκι Αγκαρούν όπως ονομαζόταν τότε η Φαϊλάκα, ήταν τότε ένας παράδεισος της Μεγάλης θεάς που οι Ελληνες είπαν Αρτεμη και οι Βαβυλώνιοι Ιστάρ. Η γυμνή Ιστάρ  «φανερώθηκε» κατά την ανασκαφή δύο φορές μέσα από τα πήλινα ειδώλια, που οι κάτοικοι του οχυρού φυλούσαν στα σπίτια τους για να έχουν την ευλογία της.

Εδώ, στον αρχαίο παράδεισο της μεγάλης Θεάς, ο Σέλευκος ή ο γιος του Αντίοχος Α΄ ιδρυσε το οχυρό ιερό, όπου ο 'ελληνικός' ναός του Απόλλωνα στέκεται στο πλάι του 'ανατολίτικου' ναού της θεάς, -για τους Έλληνες Άρτεμη, για τους ανατολίτες Ιστάρ- και όπου οι κίονες με τα ιωνικά κιονόκρανα στηρίζονται σε περσικές βάσεις...

Στους κίονες του Ελληνιστικού ναού οι περσικές βάσεις παντρεύονται με τα ιωνικά κιονόκρανα, ανακαλώντας τους γάμους των Μακεδόνων με τις Περσίδες στα Σούσα, και όταν την ώρα της Εζάν (της μουσουλμανικής προσευχής) ο αιγύπτιος εργάτης, που δουλεύει στη ανασκαφη της ελληνικής ομάδας αρχαιολόγων , γονατίζει για να προσευχηθεί στις πλάκες του αρχαίου ναού, γεφυρώνοντας κόσμους και αιώνες... όλα τα σύνορα μοιάζει να καταλύονται…Η πιο συγκινητική στιγμή ....

Χαραγμένη σε  πέτρα βρέθηκε  η επιστολή του Ανάξαρχου, η οποία  μιλάει  για τη ζωή των Ελλήνων στο νησί: Κοινή εστία, κοινοτική πρόνοια, αγώνες γυμνικοί, κήποι και χωράφια, εμπόριο πέρα από τη θάλασσα… 

Μια ελληνίδα βασίλισσα στον Περσικό Κόλπο 2οςπ Χ

Στο τέλος του 2ου αιώνα π.Χ.,όταν η αυτοκρατορία των Σελευκιδών καταρρέει, το βασιλικό ιερό της Ικάρου είναι ήδη ένας μικρός οχυρωμένος οικισμός. Μια φωτιά έκαψε και ξανάκαψε τα πλινθόκτιστα σπίτια. Ήταν εισβολή εχθρών, πειρατική επιδρομή, η πίσσα που άναψε στα πιθάρια ή μήπως μια απρόσεχτη μαγείρισσα και ξαφνικά λαμπάδιασαν όλα; Άγνωστο. Τις τελευταίες ημέρες της ανασκαφής, όμως, τρελαινόμαστε κυριολεκτικά. Παντού ξεπροβάλλουν καμένα πανέρια! Και ανάμεσα στα πεσμένα πλιθιά και στα σπασμένα πιθάρια, το απολύτως απροσδόκητο: «Βαλσαμωμένα» ψάρια με τα λέπια τους!

 Ο Πέρσης βασιλιάς της είχε το όνομα Υσπαοσύνης, ενώ γυναίκα του- και μετά τον θάνατό του, ηγεμόνας πλάι στον ανήλικο γιο της ήταν η Θαλασσία, μια Ελληνίδα βασίλισσα στον Περσικό Κόλπο! 

Στο 'θαύμα' που ήταν η ελληνιστική Οικουμένη, οι διαφορετικοί θεοί δεν δίχαζαν και δεν χώριζαν τους λαούς

και ο Αλέξανδρος είχε την ευφυία να αναγνωρίσει στην συνύπαρξη και την συμφιλίωση των διαφορετικών πολιτισμών τον μοχλό της

ανάπτυξης και της προόδου...

Γιατί όσο και να αγαπάμε, να μελετούμε και να φροντίζουμε εμείς τα μνημεία, το μόνο που 'ζωντανεύει' έναν ναό είναι η Προσευχή...

Τώρα, όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου, πέρα 

από τον οικισμό-φάντασμα απλώνεται παντού η 

έρημος

. Δεν λείπουν μάλιστα και οι καμήλες, ένα 

ολόκληρο κοπάδι, ιδιοκτησία του εμίρη, που

 απολαμβάνουν τις ημέρες τους τεμπελιάζοντας

. Ζωντανό μνημείο της αραβικής παράδοσης. Δίπλα

 στο οχυρό της Ελληνιστικής εποχής μερικά 

δεντράκια, κατάλοιπα μιας προσπάθειας 

αναβίωσης του αρχαίου παραδείσου, αγωνίζονται

 κόντρα στην άμμο, την αρμύρα, στον άνεμο, στον

 ανελέητο ήλιο. Και όταν έρχεται το χαμσίνι, η 

αμμοθύελλα από την έρημο της Αραβίας, ο τόπος

 σκοτεινιάζει. Τα πράγματα χάνουν το περίγραμμά 

τους, η άμμος είναι παντού, δυσκολεύεσαι να 

ανασάνεις και καταλαβαίνεις την ευλογία του 

ρούχου που σκεπάζει κεφάλι και σώμα… Και όμως

 η Φαϊλάκα είναι ο μόνος τόπος στο Κουβέιτ που 

έχει γλυκό νερό. Μάλιστα ως το 1960 που ήρθε το

 πετρέλαιο και άλλαξαν όλα, ήταν το μποστάνι του

 φτωχού, τότε, εμιράτου.

  ΠΗΓΗ  https://www.archaiologia.gr

Μία ιστορία για την κλιματική αλλαγή

 

Photo

Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, η κλιματική αλλαγή μπορεί να οδηγήσει τις θερμοκρασίες στην περιοχή του Περσικού Κόλπου σε επίπεδα πάνω από τις ανθρώπινες αντοχές, σύμφωνα με νέα μελέτη του ΜΙΤ και του Πανεπιστημίου Λογιόλα.

Χωρίς επιτυχείς προσπάθειες για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ορισμένες πόλεις της Μέσης Ανατολής θα αντιμετωπίσουν ένα συνδυασμό θερμοκρασίας και υγρασίας πάνω από το όριο της ανθρώπινης επιβίωσης, δείχνουν οι προσομοιώσεις των ερευνητών.

Οι καύσωνες αποτελούν κοινό φαινόμενο, αλλά φαίνεται να αυξάνονται σε ένταση. Νωρίτερα φέτος στην Ινδία, θερμοκρασίες που πλησίασαν τους 48 βαθμούς Κελσίου οδήγησαν στο θάνατο περισσότερων από 2.500 ανθρώπων.

Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι τουλάχιστον πέντε από τις μεγαλύτερες πόλεις του Περσικού Κόλπου μπορεί να σημειώσουν καλοκαιρινό καιρό τόσο θερμό και υγρό, που ακόμη και υγιείς νέοι ενήλικες δε θα μπορούν να περνούν πάνω από λίγες ώρες σε εξωτερικούς χώρους.

Το πρόβλημα είναι ο συνδυασμός της υψηλής θερμότητας και της αυξημένης υγρασίας. Στην υψηλή θερμότητα, το ανθρώπινο σώμα επιχειρεί να ψυχρανθεί με την εφίδρωση, η οποία με τη σειρά της απελευθερώνει θερμότητα καθώς εξατμίζεται.

Τα υπολογιστικά μοντέλα δείχνουν ότι, ως το 2100, πέντε πόλεις - το Αμπού Ντάμπι και το Ντουμπάι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ντόχα στο Κατάρ, το Μπαντάρ Αμπάς στο Ιράν και το Νταχράν στη Σαουδική Αραβία – θα αντιμετωπίζουν κύματα καύσωνα πάνω από το όριο αντοχής του ανθρωπίνου οργανισμού.

Η περιοχή του Περσικού Κόλπου, με τα ρηχά νερά που αυξάνουν την απορρόφηση της θερμότητας και την ήδη έντονη θερμότητα από τον ήλιο, αποτελεί μια περιοχή ειδικού ενδιαφέροντος για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, και η απουσία σημαντικών προσπαθειών μετριασμού, θα επηρεάσει σημαντικά την δυνατότητα κατοίκησής της στο μέλλον, καταλήγει η έρευνα.

Ο ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ΧΑΡΤΗ Σ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

 πατα εδώ  -  https://www.britishmuseum.org/collection/object/W_1882-0714-509

ΧΑΡΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

6ος αιώνας π.Χ. (περίπου)

Διαστάσεις

Ύψος: 12,20 εκατοστά

Πλάτος: 8,20 εκατοστά

Πήλινο δισκίο; χάρτης του κόσμου δείχνει τον κόσμο ως δίσκο, που περιβάλλεται από ένα δαχτυλίδι νερού που ονομάζεται "Bitter River"  . Η  «Βαβυλώνα» σημειώνεται ως ορθογώνιο στο δεξί άκρο του Ευφράτη.Οι μικροί κύκλοι χρησιμοποιούνται για να υποδείξουν πόλεις ή περιοχές.

Οι χάρτες του Πίρι Ρέις…1513 μ.Χ.

Πίρι Ρέις…Ο πειρατής που έγινε ναύαρχος τιμάται μέχρι σήμερα στην Τουρκία για τη συμβολή του στη χαρτογράφηση των θαλασσών...

Είναι γνωστό πως ο Ρέις είχε χρησιμοποιήσει οκτώ αρχαίους ελληνικούς χάρτες της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

τα       π ε ρ  ί ε ρ γ α 

Πως  σχεδίασε ο Ρέις εναν χαρτη που να απεικονιζει την Αμερική χωρις να εχει ταξιδεψει   ποτε έξω από τη Μεσόγειο;;;;;

1 Ο  Μαγγελάνος   άρχισε  τον κοσμοϊστορικό του περίπλου της γης   μετά τον χάρτη του Ρέις.

2.Ο  Κορτέζ έφτασε στο σημερινό Μεξικό το 1520, δηλαδή 7 χρόνια μετά τον χάρτη του Τούρκου ναυάρχου! 

3. Ο χάρτης σχεδιάστηκε το 1513 και  δείχνει την Ανταρκτική ενώ η ύπαρξη της Ανταρκτικής διαπιστώθηκε μονάχα το 1819.....τριακόσια χρονια μετα!

Στην άκρη του χάρτη ο κουρσάρος -ναύαρχος Πίρι έχει γράψει: «Είναι ο μοναδικός χάρτης στο είδος του που υπάρχει πλέον. Εγώ προσωπικά τον σχεδίασα και τον ετοίμασα. Για τον σχεδιασμό του χρησιμοποίησα περίπου είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ παγκόσμιους χάρτες, που σχεδιάστηκαν από εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου και περιείχαν τον τότε γνωστό κόσμο.

Τους αρχαίους χάρτες των ναυάρχων του Αλέξανδρου χρησιμοποιησε 1700  χρονια πριν τον Ρέις και ο Ερατοσθένης  στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας  για να  να υπολογίσει το μήκος της περιφέρειας της γης. Μέτρησε την απόσταση Αλεξάνδρειας - Συήνης 

Ο ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΠΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΜΥΑΛΟ .....ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ....

.Η  ΣΥΜΠΤΩΣΗ ....... Τό κέντρο στο χάρτη τού Πιρί Ρεϊς τοποθετείται στη διασταύρωση τού μεσημβρινού τής Αλεξανδρείας  και της  Συήνης .

Γεωγραφικές εκτιμήσεις

Οι Χριστιανοί θεολόγοι υποστήριζαν πως η Γη είναι επίπεδη. Στην πραγματικότητα, οι μορφωμένοι Ευρωπαίοι είχαν καταλάβει ότι η Γη είναι σφαιρική από την εποχή του Αριστοτέλη ο οποίος έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. του οποίου το έργο είχε μελετηθεί και τύγχανε μεγάλου σεβασμού στην Μεσαιωνική Ευρώπη. Επίσης η σφαιρικότητα της Γης εκφράζεται και στο έργο του Πτολεμαίου στον οποίο βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό η αστρονομία των αρχαίων χρόνων.

Αναπαράσταση του χάρτη του Ερατοσθένη 276-194 π.χ

Αναπαράσταση του χάρτη του Πτολεμαίου 150 μ.χ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ - ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΜΕΝΕΙ ΕΔΩ;

ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ!  

 

Ο φίλος μας το δάσος

  Στην αφίσα μπορείτε  να βρείτε  λέξεις και φράσεις, που δηλώνουν χρόνο. Είναι πολύ χρήσιμες σε περιπτώσεις αφήγησης, είτε προφορικής είτε γραπτής.

Προσπαθήστε να βρείτε  και στο κείμενο  λέξεις και φράσεις, που δηλώνουν χρόνο

 ΑΝΑΓΝΩΣΗ 

Ο χρόνος κυλούσε παράξενα στο δάσος. Θρόιζε μαζί με τα πράσινα φύλλα της άνοιξης ή έπεφτε αργά μαζί με τις νιφάδες του χιονιού. Έσταζε από τα κλαδιά μαζί με τις σταγόνες της φθινοπωρινής βροχής ή χόρευε σαν διαμαντόσκονη στις αχτίδες του καλοκαιριάτικου ήλιου. Κυλούσε μαζί με τη ζωή και γινόταν ένα μ' αυτή.

 Υπήρχαν πλάσματα στο δάσος σαν τα Εφήμερα, τα μικρά έντομα που φτερούγιζαν πάνω από τα ρυάκια τον Μάη και που ζούσαν μονάχα μια μέρα. Ήταν περίεργο όταν σκεφτόσουν πως μόλις και προλάβαιναν να δουν μια δεύτερη ανατολή, αν το προλάβαιναν κι αυτό. Υπήρχαν άλλα ζωάκια που ζούσαν πολλά ή λίγα καλοκαίρια και χειμώνες. Και τέλος, υπήρχαν οι πράσινοι γίγαντες, τα δέντρα, που κανένας δεν ήξερε πόσο ζούσαν. Τα ίδια το ήξεραν, αλλά τα δέντρα ένιωθαν τόσο διαφορετικά τον χρόνο!

Τα μικρά Εφήμερα όμως ζούσαν με τον τρόπο τους σε μία μέρα όσο ζούσαν τα δέντρα σε εκατοντάδες χρόνια. Μόνο ο ήλιος μετρούσε τη ζωή με αυγές και δειλινά. Τα πλάσματα του δάσους ήξεραν μόνο ότι ζούσαν μια ολόκληρη ζωή, και το τι μετρούσε ο ήλιος δεν είχε καμιά σημασία. Έτσι κι αλλιώς, ο ήλιος έλαμπε για όλα.   

    Το πόσο καιρό έμεινε ο Πορκιουπίνος, ο σκαντζόχοιρος, με τον Τιμ, το σκίουρο, είναι ένα ερώτημα που μπορεί να ενδιέφερε μόνο τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι δεν ανήκαν στον κόσμο του δάσους. Τα πλάσματα που ζούσαν εκεί δεν ήξεραν τα ρολόγια, αλλά, κι αν ακόμη τα ήξεραν, είναι σίγουρο ότι δε θα ενδιαφέρονταν γι' αυτά.

  Υπήρχε η ώρα του φαγητού και η ώρα του ύπνου. Υπήρχε η ώρα που έκανε κρύο, ζέστη, που είχε βροχή ή αέρα. Και κάποτε έφτανε η ώρα που το κάθε πλάσμα χανόταν και οι γείτονες του δεν το ξανάβλεπαν ποτέ. Όλα αυτά ήταν φυσικά. Αλλά ο χρόνος που ξέρουν τα ρολόγια ήταν κάτι αφύσικο για το δάσος.

για την Δευτέρα Λεξιλόγιο        

  ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: 

«Δεν είναι όλα εφήμερα»