ΘΕΜΑ: Κειμενικά Είδη-επανάληψη

Τα Κειμενικά Είδη 

(Η κατηγοριοποίησή τους σύμφωνα με το νέο ΠΣ του ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τα Κειμενικά Είδη

Α. Περιγραφή

Δομή της περιγραφής:

1. Ονομασία του περιγραφόμενου αντικειμένου

2. Παρουσίαση της εμφάνισης, των ιδιοτήτων, των λειτουργιών του κ.λ.π.

Γλώσσα:

1. Ρήματα: Ενεστώτας – Συνδετικά

2. Επίθετα που δηλώνουν τις ιδιότητες των αντικειμένων (μέγεθος, χρώμα, σχήμα κ.λ.π.).

Χαρακτηρίζονται από ακρίβεια

3. Ειδικό λεξιλόγιο

4. Συνδετικές/ λέξεις/φράσεις

5. , επιρρηματικοί προσδιορισμοί του τόπου (πάνω, κάτω, μπροστά, πίσω,

αριστερά, δεξιά κ.λ.π.

Χρησιμοποιούνται σε:

1. Προσωπικές, καθημερινές, τεχνικές περιγραφές

2. Περιγραφικές αναφορές

3. Επιστημονικές αναφορές

4. Ορισμούς

Περιγραφικά κείμενα (περιγράφουν  πραγμάτα)

 έναν  άνθρωπο ένα ζώο  ένα φυτό  ένα αντικείμενο  ένα πρόσωπο  έναν τόπο  ένα κτίσμα  ένα φαινόμενο  μια κατάσταση

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

2. Ποιο είναι το θέμα; 3. Τι δηλώνουν τα ουσιαστικά, τα επίθετα, τα ρήματα, το ειδικό λεξιλόγιο; 4. Ποιες πληροφορίες περιέχει το κείμενο; 5. Που οργανώνονται οι πληροφορίες; (στον χώρο)

Β. Αφήγηση 

Δομή της αφήγησης

1. Προσανατολισμός: πληροφορίες για τους «ήρωες», τον χώρο και τον χρόνο· η αρχική κατάσταση.

 2. Περιπέτεια: το πρόβλημα που εμφανίζεται, τα γεγονότα που ανατρέπουν την αρχική κατάσταση· η δράση για την επίλυσή του, τα εμπόδια και το αποτέλεσμα της δράσης. 

3. Αξιολόγηση: σχολιασμός των γεγονότων από τον αφηγητή. 

4. Λύση: η τελική έκβαση

 Ρήματα: συνήθως σε παρελθοντικούς χρόνους (κυρίως αόριστο ή ιστορικό ενεστώτα) 2. Ρήματα που δηλώνουν κίνηση/δράση, ενέργειες,

Ερωτήσεις: 1. Τι έγινε; 2. Ποιοι; 3. Που; 4. Πότε; 5. Γιατί; 6. Αποτελέσματα; 7. Που οργανώνονται οι πληροφορίες; (στον χώρο και στον χρόνο)

Χρησιμοποιούνται σε: 1. προσωπικές διηγήσεις 2. ιστορικές διηγήσεις 3. ιστορίες 4. μύθους 5. παραμύθια 6. αφηγήσεις

Γ. Επιχειρηματολογία 

Επιχειρηματολογικά κείμενα (επιχειρηματολογούν μέσω της διαδικασίας της ανάπτυξης μιας πρότασης ώστε να πείσει για την αποδοχή μιας άποψης

Η δομή της επιχειρηματολογίας 

1. Ξεκινά από έναν ισχυρισμό/

 2. Επιχειρήματα και τεκμήρια -αποδείξεις που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό/θέση 

3. Κατάληξη σε ένα συμπέρασμα

Η γλώσσα της επιχειρηματολογίας 

-Σαφήνεια

-Παθητική σύνταξη

-Πλούσια στίξη 

 Χρησιμοποιούνται σε:1. διάλογο 2. πολιτικό λόγο 3. άρθρα 4. δοκίμια 5. επιστημονικά κείμενα

Δ. ΟΔΗΓΙΕΣ

 Δομή των οδηγιών:

1. Αρχή:

εξηγεί το περιεχόμενο των οδηγιών ή προτρέπει κάποιον  να προσέξει το περιεχόμενο των οδηγιών

2.. Μπορεί να υπάρχουν σχόλια, εικόνες, σκίτσα ή αρίθμηση

3.Ρήματα σε ενεστώτα χρόνο (για να δημιουργεί η αίσθηση διαχρονικότητας) και (συχνά) σε έγκλιση προστακτική ή υποτακτική.

Χρησιμοποιούνται σε: 1. διαδικασίες 2. οδηγίες 3. εγχειρίδια 4. συνταγές 

Ερωτήσεις: 1. Πως; 2. Προς ποια κατεύθυνση; 3. Με ποια μέσα, υλικά κ.λ.π. 4. Σε ποιο στάδιο, φάση;

Προϊόντα σύνθεσης κειμενικών ειδών

1. Επιστημονικά πειράματα 2. Επιθεωρήσεις/Αξιολογήσεις 3. Ταξιδιωτικές εντυπώσεις 4. Σχόλια 5. Συνεντεύξεις 6. Επιστολές 7. Ειδήσεις/Νέα 8. Άρθρα 9. Ιστοσελίδες

 Ε.Εξήγηση

Δομή της εξήγησης:

Περιγραφή του φαινομένου, του γεγονότος ή της έννοιας

,βήματα που οργανώνονται σε χρονική ή αιτιολογική σειρά

(πώς, γιατί)

, προσωπικές παρατηρήσεις, κρίσεις, 

Γλώσσα:

1. Κοινά ουσιαστικά (συνήθως αφηρημένα), 

2. Ρήματα (συνήθως σε ενεστώτα χρόνο) δράσης και ρήματα σκέψης.

3. Συνδετικές/ λέξεις/φράσεις που δηλώνουν χρονικές και αιτιολογικές σχέσεις.

Ενδεικτικές δραστηριότητες στα κειμενικά είδη 

 Σε ποιο είδος (δίδονται τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών) ανήκει το κείμενο; Ποια χαρακτηριστικά του σας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα; 

 Να τοποθετήσετε τα παρακάτω κείμενα σε κάποιο από τα κειμενικά είδη (δίδονται  τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών) λαμβάνοντας υπόψη ότι θα μπορούσαν κάποια από αυτά να επιτελούν περισσότερες διαδικασίες. 

 Στο κείμενο που κατατάξατε στις περιγραφές, και αφού λάβετε υπόψη σας τα χαρακτηριστικά του κειμενικού είδους της περιγραφής (δίδονται  τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών) να προσπαθήσετε να εντοπίσετε τον χώρο, τον χρόνο και τον σκοπό της επικοινωνίας (π.χ. απόσπασμα από διήγημα ή μυθιστόρημα ή ταξιδιωτικές εντυπώσεις από άρθρο σε ιστοσελίδα). 5

. Στο κείμενο που κατατάξατε στις αφηγήσεις, και αφού λάβετε υπόψη σας τα χαρακτηριστικά του κειμενικού είδους της αφήγησης (δίδονται  τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών) να προσπαθήσετε να εντοπίσετε τον χώρο, τον χρόνο και τον σκοπό της επικοινωνίας (π.χ. απόσπασμα από διήγημα ή μυθιστόρημα). 6

. Στο κείμενο που κατατάξατε στις επιχειρηματολογίες, και αφού λάβετε υπόψη σας τα χαρακτηριστικά του κειμενικού είδους της επιχειρηματολογίας (δίδονται  τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών) να προσπαθήσετε να αιτιολογήσετε τις γλωσσικές επιλογές του συγγραφέα σε σχέση με τον επικοινωνιακό του στόχο (π.χ. ομιλία πολιτικού, δοκίμιο, άρθρο). 7.

 Στο κείμενο που κατατάξατε στις επιχειρηματολογίες, ποιος είναι ο βασικός ισχυρισμός (αποδεικτέα θέση) του συγγραφέα; Σε ποια δεδομένα(τεκμήρια, παραδείγματα κ.τ.λ.) αλλά και εγγυήσεις στηρίζεται (αξιώματα, γενικές αρχές κ.τ.λ.); 8.

 Στο κείμενο που κατατάξατε στις οδηγίες, και αφού λάβετε υπόψη σας τα χαρακτηριστικά του κειμενικού είδους της οδηγίας (δίδονται  τα χαρακτηριστικά των κειμενικών ειδών), να προσπαθήσετε να εντοπίσετε τον χώρο, τον χρόνο και τον σκοπό της επικοινωνίας (π.χ. απόσπασμα από διήγημα/μυθιστόρημα όπου ένας ήρωας απευθύνει παραινέσεις σε κάποιον άλλο).

OΔΥΣΣΕΙΑ -ΕΠΙΘΕΤΑ

 

«Αδέρφια, κάποια μέσα εκεί στον αργαλειό της φαίνει
κ 227και τραγουδάει γλυκόλαλα που αντιλαλεί το σπίτι, 
κ 228είτε γυναίκα είτε θεά. Μόν' ας φωνάξει κάποιος».
κ 229Έτσι είπε, κι όλοι φώναξαν καλώντας την, κι εκείνη
κ 230αμέσως βγήκε κι άνοιξε τις λαμπερές της πόρτες,
κ 231και τους καλούσε, κι έτρεξαν ανύποπτοι όλοι οι άλλοι,
κ 232κι απόμεινε ο Ευρύλοχος σα να 'νιωσε παγίδα.

Στης καλοπλέξουδης θεάς σταμάτησα την πόρτα
κ 311και φώναξα, κι ως άκουσε η Κίρκη τη φωνή μου 
κ 312αμέσως βγήκε κι άνοιξε τις λαμπερές της πόρτες,
κ 313και με καλούσε. Πήγαινα με σπλάχνα μαραμένα.
κ 314Σαν μπήκα μέσα μ' έβαλε σ' ένα θρονί να κάτσω,
κ 315πανώριο, αργυροκάρφωτο, που 'χε σκαμνί από κάτω,
κ 316κι ετοίμασε χυλό να πιω σ' ένα χρυσό ποτήρι 
κ 317κι έριξε μέσα με κακό σκοπό τα μαγικά της.
κ 318Σαν ήπια και δε μ' έπιασαν τα δολερά της μάγια,
κ 319με χτύπησε με το ραβδί κι έτσι δυο λόγια μου 'πε·
κ 320«Σύρε με τους συντρόφους σου στη χοιρομάντρα τώρα».

https://www.efsyn.gr/tehnes/art-nea/174477_anaktoro-toy-agamemnona-stin-karlsroyi

ΕΡΜΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΟΥΣ, Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ-Αρχαία Ολυμπία.

1. ΕΡΜΗΣ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ

2.ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ  ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ 1875

 ΓΡΑΦΩ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

Το άγαλμα χρονολογείται από το 343 π.κ.χ. και είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου.

Είναι το μόνο αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη που έχει διασωθεί. Βρέθηκε στην Ολυμπία, απείραχτο στο βάθρο του, αρκετά μέτρα κάτω από την γη και έχει ύψος 2.10 μ

Στα χείλια του, τα οποία αφήνουν μία ελαφρά σκιά, διακρίνεται η αρχή ενός χαμόγελου. Η λεπτότητα του στόματος έρχεται σε αντίθεση με τη δυνατή του μύτη. 

Τα μαλλιά του Ερμή είναι άτακτα και κάνουν να φαίνεται το δέρμα του πιο απαλό και πιο λείο. 

Η απαράμιλλη τέχνη του Πραξιτέλη, στο να αφαιρεί την σκληράδα από το μάρμαρο, κάνοντας το, το ίδιο με την όψη της σάρκας, οφείλεται στη μεγάλη δεξιοτεχνία του, στην χρήση φωτός και σκιάς.

 Ο Πραξιτέλης για να δώσει ζωντάνια στο άγαλμα, σκοπίμως δεν κρατάει τις αναλογίες. Εάν κανείς το παρατηρήσει από τ’ αριστερά, φαίνεται λυπημένο, από τα δεξιά φαίνεται γελαστό, όταν δε το κοιτάξεις από μπροστά, ήρεμο.

 Δημιούργησε τις ραβδώσεις του σώματος, που αντιστοιχούν στην ύπαρξη των μυών του (στήθους, κοιλιάς και μηρών). Ο Πραξιτέλης κατάφερε να αναδείξει τα λουριά που έχουν τα σανδάλια και τα αγγεία που διαγράφονται στα μέρη εκείνα του σώματος, τα οποία διακρίνονται και ξεχωρίζουν από το φυσικό δέρμα.

Ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του στρατηγού της Επανάστασης του 1821 Ιωάννη Μακρυγιάννη παραμένει επίκαιρο και διαχρονικό.

 Μιλώντας προς τους στρατιώτες του ο στρατηγός Μακρυγιάννης είπε αυτά τα μεστά και σταράτα λόγια:

 «Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων• χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε».

τα ιστορικα γεγονοτα στο σχολειο👇

Αρχαία Ολυμπία: Οι Πρώτες Ανασκαφές Και Το Πρώτο Μουσείο Στη Μεσόγειο

Η μέριμνα για να προστατευθούν οι αρχαιότητες από την πώληση και τη μεταφορά στο εξωτερικό ξεκίνησε ήδη το 1827, με σχετική απόφαση της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας. Η προστασία και διαφύλαξη των καταλοίπων του παρελθόντος ήταν από τις πρώτες φροντίδες του νεοελληνικού κράτους.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1834, η απαγόρευση εξαγωγής αρχαιοτήτων περιλήφθηκε στον πρώτο αρχαιολογικό νόμο, ο οποίος χαρακτήριζε όλες τις αρχαιότητες εντός της Ελλάδος

«κτήμα εθνικόν όλων των Ελλήνων».

 Η απόφαση για την ανασκαφή από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο αποτέλεσε έκπληξη   Η διαχείριση των ευρημάτων της ανασκαφής της Ολυμπίας, ενός από τα μεγάλα αρχαιολογικά γεγονότα του 19ου αιώνα, προκάλεσε έντονη κριτική.Η σύμβαση υπογράφηκε το 1874 .

Μα η κριτική δεν έκαμψε την Κυβέρνηση, η οποία προχώρησε στην υπογραφή της σύμβασης ορίζοντας πως η Ελλάδα είναι ιδιοκτήτρια όλων των ευρημάτων αλλά «από μόνης δε της θελήσεώς της θέλει εξαρτάσθαι το να παραχωρήση εις την Γερμανίαν, τα διπλά ή όμοια των κατά τας ανασκαφάς ταύτας ευρεθησομένων καλλιτεχνημάτων».

«Εἶνε λυπηρὸν ὅτι ἡ κυβέρνησις ἐνέδωσεν εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῶν Γερμανῶν..», σημείωνε λίγο αργότερα η «Παλιγγενεσία»,  (αρ. φύλλου 4989, 3 Μαρτίου 1881). Η απαίτηση της Γερμανίας, την οποία είχε κάνει δεκτή η ελληνική πλευρά, βασιζόταν στην πολιτική αδυναμία της Ελλάδας. Ο κατάλογος των αρχαιοτήτων που εν τέλει δόθηκαν στους Γερμανούς δεν δημοσιοποιήθηκε. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και ορισμένα από αυτά ενδεχομένως χάθηκαν ή καταστράφηκαν στον πόλεμο.

Οι ανασκαφές στην Ολυμπία, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και της Εγγύς Ανατολής (Πέργαμος, Μαίανδρος, Πριήνη, Μίλητος, Σάμος), είχαν ενταχθεί στο ευρύτερο πολιτιστικό πρόγραμμα του Γερμανικού Βασιλείου για τον εμπλουτισμό των Μουσείων του Βερολίνου.

Σύμφωνα με την τελευταία παράγραφο του άρθρου, η Ελλάδα υποχρεώνεται να διευκολύνει τις ανασκαφικές εργασίες της Γερμανίας και υποχρεώνεται επίσης να κάνει έξωση στους καλλιεργητές που κατέχουν γαίες στην περιοχή των ανασκαφών! Το άρθρο όμως δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζει τονίζοντας ότι οι ανασκαφικές εργασίες σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να ανασταλούν ή να εμποδισθούν από τους άμοιρους καλλιεργητές που κατέχουν εκτάσεις στην περιοχή των ανασκαφών σε περίπτωση που υποβάλουν ενστάσεις ή απαιτήσεις.

Ο ατυχής όρος των διπλών δεν περιελήφθη σε καμία από τις ανασκαφές από ξένες χώρες στην Ελλάδα που ακολούθησαν. Μία δοκιμή ήταν αρκετή.

ΝΟΜΟΣ ΦΜΑ'

Περί κυρώσεως Συμβάσεως μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας περί αρχαιολογικών ανασκαφών εν Ολυμπία.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α' ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αρθρον 2: «Η Θέσις, όπου έκειτο ο αρχαίος ναός του Ολυμπίου Διός, ληφθήσεται ως αφετηρία των ανασκαφών, αίτινες γενήσονται επί του εδάφους της Αρχαίας Ολυμπίας. Αι δυο κυβερνήσεις δύνανται να συνεννοηθωσι κατόπιν προς επέκτασιν των ανασκαφών εις άλλα μέρη του Ελληνικού Βασιλείου».

Δηλαδή, οι ανασκαφές δεν περιορίζονται στην Ολυμπία αλλά επεκτείνονται σ' άλλα μέρη του Ελληνικού Βασιλείου.

Άρθρον 4: «Η Γερμανία αναδέχεται εις βάρος της πάσας τας δαπάνας της επιχειρήσεως, ήτοι μισθούς υπαλλήλων, ημερομίσθια εργατών, κατασκευήν επιστέγων και παραπηγμάτων, αν χρειασθώσι τοιαύτα κτλ. Η Γερμανία αναδέχεται προσέτι να πληρώση, κατά τους νόμους της χώρας, ή τας μεταξύ της Ελληνικής Κυβερνήσεως και των καλλιεργητών υπαρχούσας συμφωνίας, πάσας τας αποζημιώσεις, τας δια φυτείας και παντοειδή οικοδομήματα ευρισκόμενα επί εθνικών γαιών, και αίτινες ήθελον πηγάσει εξ απαιτήσεων, στηριζομένων επί πραγματικών και προσωπικών δικαιωμάτων των ιδιωτών. Εν πάση περιπτώσει αι αποζημιώσεις αύται, αι ενδεχόμεναι, ουδέποτε θέλουσιν υπερβή το ποσόν των τριακοσίων (300) δραχμών κατά στρέμμα και αν έτι η Ελληνική Κυβέρνησις ήθελε δωρήσει μέρος τι οιονδήποτε των εθνικών τούτων γαιών εις ιδιώτας. Η Ελλάς υποχρεούται και αύτη να διευκολύνη δι όλων των εις την διάθεσίν της μέσων την εκνίκησιν και έξωσιν των καλλιεργητών, οίτινες ευρίσκονται ήδη εν κατοχή των γαιών, όπου ήθελον είναι αναγκαίον να γίνωσιν ανασκαφαί. Εννοείται, ότι αι της ανασκαφής εργασίαι εν ουδεμιά περιπτώσει δύνανται ν ανασταλώσιν ή εμποδισθώσιν, ένεκα ενδεχομένων ενστάσεων ή απαιτήσεων εκ μέρους ιδιωτών, είτε των σημερινών καλλιεργητών».

Δηλαδή, σύμφωνα με την τελευταία παράγραφο του άρθρου, η Ελλάδα υποχρεώνεται να διευκολύνει τις ανασκαφικές εργασίες της Γερμανίας και υποχρεώνεται επίσης να κάνει έξωση στους καλλιεργητές που κατέχουν γαίες στην περιοχή των ανασκαφών! Το άρθρο όμως δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζει τονίζοντας ότι οι ανασκαφικές εργασίες σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να ανασταλούν ή να εμποδισθούν από τους άμοιρους καλλιεργητές που κατέχουν εκτάσεις στην περιοχή των ανασκαφών σε περίπτωση που υποβάλουν ενστάσεις ή απαιτήσεις.

Άρθρον 5: «Η Γερμανία επιφυλάσσεται το δικαίωμα του προσδιορίζειν εν τη πεδιάδη της Ολυμπίας τας γαίας, όπου ήθελεν είναι πρέπον να γίνωσιν ανασκαφαί, ως και το δικαίωμα του προσλαμβάνειν και αποπέμπειν εργάτας και του διευθύνειν πάντα τα έργα εν τω συνόλω, ως και εν ενί εκάστω των μερών αυτών».

Κατά συνέπεια, οι Γερμανοί έχουν το πάνω χέρι και αποφασίζουν για το που θα γίνουν οι ανασκαφές και τον αριθμό των εργατών που θα προσληφθούν ή θα απολυθούν.

Άρθρον 7: «Η Γερμανία έξει το αποκλειστικόν δικαίωμα του λαμβάνειν εκμαγεία και αποτυπώματα πάντων των αντικειμένων, όσα αν ανακαλυφθώσι, δια των προκειμένων ανασκαφών. Η του αποκλειστικού τούτου δικαιώματος διάρκεια ορίζεται εις πέντε έτη από της ανακαλύψεως εκάστου αντικειμένου».

Η σύμβαση ολοκληρώνεται μεταξύ άλλων με τα ακόλουθα:

«Προς πίστωσιν των ανωτέρω ο κύριος Ιωάνν. Δεληγιάννης, Υπουργός επί των Εξωτερικών της Αυτού Ελληνικής Μεγαλειότητος, σύντω κυρίω, Π. Ευστρατιάδη, Γενικώ Εφόρω των Αρχαιοτήτων, αφ' ενός, και ο de Wagner, Έκτακτος απεσταλμένος και Πληρεξούσιος Υπουργός της Α.Μ. του Αυτοκράτορος της Γερμανίας εν Αθήναις, συν τω καθηγητή κ. Ε Κουρτίω, ειδικό επιτετραμμένω, αφ' ετέρου, έχοντες την προσήκουσαν εντολήν παρά των ιδίων κυβερνήσεων, υπέγραψαν την παρούσαν σύμβασιν και επέθεντο τας ευατών σφραγίδας.

Εγκρίνομεν, επικυρούμεν και επιβεβαιούμεν την ανωτέρω Σύμβασιν κατά πάντα τα εν αυτή περιεχόμενα, υποσχόμενοι δι' Ημας και τους Ημετέρους Κληρονόμους και Διαδόχους να φυλάττωμεν αυτή πιστώς χωρίς να προσβάλλωμεν αυτήν ή να επιτρέψωμεν να προσβληθή ουδ' επ' ελάχιστον. Όθεν, εις πίστωσιν, υπεγράψαμεν την παρούσαν πράξη της επικυρώσεως, εφ' ης ετέθη ή του Βασιλείου ημών σφραγίς.

Εξεδόδη εν Αθήναις, την δεκάτην τρίτην, (εικοστήν Πέμπτη) Μαρτίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εβδομηκοστού πέμπτου σωτήριου έτους.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=vALBjI2B5Lk

https://www.openbook.gr/to-chamogelo-toy-koyroy/

https://www.namuseum.gr/education_tag/ekpaideytiko-programma/page/2/

https://www.maxmag.gr/agnosti-ellada/nekromanteio-acheronta-fimismeno-nekromanteio-toy-archaioy-kosmoy/

 file:///C:/Users/Alex/Downloads/%CE%A4%CE%BF%20%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85%20(%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE)%20(1).pdf

Ευθύς και πλάγιος λόγος

Ευθύς λόγος: Ο δάσκαλος είπε: «Ανοίξτε τα βιβλία σας». 

Πλάγιος λόγος: Ο δάσκαλος είπε στα παιδιά ν' ανοίξουν τα βιβλία τους.

AΠΟΚΡΙΕΣ 1800- 1893

 «Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.»

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ο Γάλλος αρχαιολόγος Edmond About, στα 1852, ερχόμενος στην Αθήνα, ομολογεί: «Δεν είχα δει ποτέ κόσμο να χορεύει με μεγαλύτερη μανία απ' όσο η καλή ελληνική κοινωνία!... ... Οι γυναίκες προπάντων είναι ακούραστες...».

1899

..

 ΦΙΛΙΑΤΕΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

.

Ιφιγένεια εν Ταύροις -«Βάκχες»

Το δράμα προλογίζει η Ιφιγένεια. Μαθαίνουμε πως δεν θυσιάστηκε   στην Αυλίδα αλλά η θεά έβαλε ένα ομοίωμα στη θέση της     και την ίδια τη μετέφερε στη μακρινή χώρα των Ταύρων, ιέρεια στο ναό της. Όλοι τη θεωρούν χαμένη.

Ένα κακό όνειρο τη νύχτα την κάνει να πιστέψει ότι ο Ορέστης δεν υπάρχει πια. Στη σκηνή μπαίνει ο Ορέστης με τον Πυλάδη για να κλέψουν το ξόανο της θεάς που βρίσκεται στο ναό. Η μεταφορά του στην Ελλάδα θα απαλλάξει τον Ορέστη απ' τις Ερινύες.

Ντόπιος νόμος επιβάλλει να θυσιάζονται οι ξένοι. Το έργο αυτό επιτελεί η Ιφιγένεια. Η Ιφιγένεια θέλει να σώσει έναν από τους δυο για να μεταφέρει γράμμα της στην πατρίδα. Έτσι συντελείται    και η αναγνώριση, αφού η Ιφιγένεια διατυπώνει  για σιγουριά και προφορικά το μήνυμα. Τη χαρά ακολουθεί ένα προσεκτικό σχέδιο.

Η Ιφιγένεια είναι έτοιμη να θυσιαστεί η ίδια.  Ο Ορέστης σκέφτεται την κοινή σωτηρία. Η Ιφιγένεια εξαπατά τον θόαντα(βασιλιάς)   λέγοντάς του  ότι επιβάλλεται εξαγνισμός του ξόανου και των αιχμαλώτων στην ακρογιαλιά.

 Τελικά η εμφάνιση της Αθηνάς δίνει τη λύση. Οι νέοι θα φύγουν και θα καθιερωθεί    η λατρεία της Άρτεμης  στη Βραυρώνα της Αττικής..

Ο ΄΄από μηχανης θεος....΄΄ δίνει τη λύση.

«Πέρσες» του Αισχύλου. 

Η υπόθεση των «Περσών» ξεκινά να εκτυλίσσεται από ένα χρονικό σημείο μεταγενέστερο της συντριπτικής ήττας της περσικής δύναμης στη Σαλαμίνα. Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται η λεπτομερής και ακριβής καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Προέχει μόνο να δοθεί μια εκδοχή της ιστορικής αλήθειας, έτσι όπως υπαγορεύει το θεατρικό είδος, ώστε να αναδειχθεί η διαχρονική ουσία των πραγμάτων.

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα δραματική πρέπει να γίνει σαφής η αιτία του κακού και να κλείσει ο κύκλος των ολέθριων συνεπειών του. Ο Ξέρξης, υβριστής στρατηλάτης και φορέας της Άτης, είναι τραγικά ένοχος, αφού θυσιάζει αλόγιστα το “χώρας άνθος” στην προσωπική του ματαιοδοξία και επισύρει την τιμωρία του κολαστή Διός.

“Όταν ανθήσει η υπεροψία, καρποφορεί το στάχυ του ολέθρου και δάκρυα μόνο σου μένουν να θερίσεις”, υπογραμμίζει το φάντασμα του νεκρού Δαρείου. Πέρα όμως από την κατάχρηση εξουσίας και την ασέβεια, ύβρη στη συμπεριφορά του Ξέρξη συνιστά η πλημμελής εκτίμηση της δύναμης ενός κόσμου με μια ανώτερη μορφή πολιτικής οργάνωσης, τη δημοκρατία.

«Αντιγόνη» του Σοφοκλή.

 Ατίθαση, επαναστάτρια και ισχυρογνώμων η ομώνυμη ηρωίδα της τραγωδίας δείχνει πως η ζωή είναι αγώνας. Μάχη για να κερδίσεις ιδανικά με τα οποία έχεις μεγαλώσει στη ζωή σου, αψηφώντας τον όποιο Κρέοντα σε περιορίζει. Καταργώντας τον όποιο θεϊκό νόμο της επιβάλλει κάτι ως ύβρη και ανήθικο. Ορίζει η ίδια το πλαίσιο των κανόνων της ζωή της και μας επιβάλλει να αγωνιζόμαστε για τα πάντα. Γιατί στο τέλος αυτοκτονεί για όλα τα πιστεύω της. Ακραίο αλλά με αυτό το τέλος αποδεικνύεται η βαθιά αγάπη σε αυτό που τοποθετείς κορυφαίο εσύ στη ζωή σου. Η ζωή είναι μια επανάσταση.

οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη

Συγκλονιστική (ποιητικά και μυθοπλαστικά) καταδίκη κάθε  πολέμου, σε κάθε εποχή και τόπο, με όποιο πρόσχημα, από όποια εξουσία, αποτελούν οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Ακριβώς γι' αυτό είναι, διεθνώς, η πιο δημοφιλής και πιο πολυπαιγμένη αρχαία τραγωδία.

Καταρρίπτει το μύθο περί της δήθεν εντεταλμένης από τους «θεούς» εκστρατείας των Αχαιών κατά της Τροίας, με πρόσχημα την αρπαγή της «θεογέννητης» Ελένης από τον Πάρι.

Ειρωνεύεται τον δήθεν «ανταγωνισμό» αρχικά, και το «συμβιβασμό» μετά την άλωση της Τροίας, μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα. Αποκαλύπτει ότι για τον κάθε κατακτημένο λαό πόλεμος σημαίνει: απάνθρωπη βία, γενοκτονία, καταστροφή, ερείπια, αμέτρητοι νεκροί, αρπαγή του πλούτου του, σκλαβιά και ξεριζωμός του.

 Ομως, ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν ο Ευριπίδης, δέχθηκε επιρροές από τους πρώτους υλιστές φιλοσόφους Αναξαγόρα και Πρωταγόρα (κατηγορήθηκαν και διώχθηκαν για αθεΐα, κατηγορία που «άγγιξε» και τον Ευριπίδη) . Ο Ευριπίδης ασχολήθηκε με προϊστορικούς μύθους. Αλλά τους χρησιμοποίησε ως πρόσχημα, ως «εργαλείο» προκειμένου να «εισαγάγει» στην ποίηση τον ανθρωποκεντρισμό και τη γνωσιολογία. Για να καταλάβει ο άνθρωπος του καιρού του ότι τα όποια έργα και πάθη του οφείλονται σε πραγματικά - κοινωνικά και ανθρώπινα - αίτια και όχι σε υπερβατικά. Για να αντιπαλέψει την άγνοια, το «πίστευε και μη ερεύνα», τη θρησκόληπτη πεποίθηση ότι οι «θεοί» ορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων. 

Νικηφόρου Βρεττάκου, «Μια μυγδαλιά και δίπλα της…»

 Ρώτησα την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και εκείνη άνθισε. 

                                                                      Ν.Καζαντζάκης

Νικηφόρου Βρεττάκου, «Μια μυγδαλιά και δίπλα της…»

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρά δεν την μπορούν
τα μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ’ ουρανού
να τις γιομίσω.

...Νικηφόρος Βρεττάκος(1912-1991) -- Ο ποιητής της ειρήνης και της αγάπης.

Στην αρχή της παρουσίασης στο ΒΙΝΤΕΟ ακούγεται ένα απόσπασμα από την ομιλία του ποιητή στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του το 1987 στην γενέτειρά του τις Κροκεές Λακωνίας. Την εκδήλωση οργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος Κροκεών. Στην συνέχεια η χορωδία τραγουδά το μελοποιημένο από την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου ποίημα του ποιητή «Μια μυγδαλιά»

«Φυλλίς και Δημοφών»μύθος

«Αντιγόνη» Σοφοκλή

«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»

«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»
 

«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»

«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»

«Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!»

Ο φύλακας οδηγεί την Αντιγόνη και διηγείται στον Κρέοντα τον τρόπο που τη συνέλαβε. Εκείνη όχι μόνο ομολογεί την παράβαση, αλλά έχει και πλήρη συνείδηση της πράξης της. Αντιτάσσει στο βασιλιά την άγραφη και απαρασάλευτη επιταγή των θεών

 

ΚΡΕΩΝ: Ώστε τόλμησες να παραβείς το νόμο μου;

 

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ναι, γιατί δεν τον είχε ανακηρύξει ο Ζευς… Δεν νομίζω πως οι νόμοι σου είναι αρκετά ισχυροί ώστε να επιτρέπουν σ’ έναν θνητό να παραβεί άλλους νόμους, νόμους άγραφους, ακλόνητους, θεϊκούς. Αυτοί δεν χρονολογούνται ούτε από σήμερα ούτε από χθες και κανείς δεν ξέρει τη μέρα που γεννήθηκαν»

 

ΚΡΕΩΝ: Ο εχθρός, ακόμη και νεκρός, δεν είναι ποτέ φίλος.

 Ο Κρέων καταδικάζει την Αντιγόνη σε θάνατο και εκείνη του απαντάει περήφανα.. 

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ!

 

«Αντιγόνη» Σοφοκλή

Tanguango quinteto ΜΟΥΣΙΚΗ

Tanguango quinteto

Ο φύλακας οδηγεί την Αντιγόνη και διηγείται στον Κρέοντα τον τρόπο που τη συνέλαβε. Εκείνη όχι μόνο ομολογεί την παράβαση, αλλά έχει και πλήρη συνείδηση της πράξης της. Αντιτάσσει στο βασιλιά την άγραφη και απαρασάλευτη επιταγή των θεών

ΚΡΕΩΝ: Ώστε τόλμησες να παραβείς το νόμο μου;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ναι, γιατί δεν τον είχε ανακηρύξει ο Ζευς… Δεν νομίζω πως οι νόμοι σου είναι αρκετά ισχυροί ώστε να επιτρέπουν σ’ έναν θνητό να παραβεί άλλους νόμους, νόμους άγραφους, ακλόνητους, θεϊκούς. Αυτοί δεν χρονολογούνται ούτε από σήμερα ούτε από χθες και κανείς δεν ξέρει τη μέρα που γεννήθηκαν»

Ο Κρέων καταδικάζει την Αντιγόνη σε θάνατο και εκείνη του απαντάει περήφανα.