Ζυμαρόπιτα, κριτσιανιστή* ...απο συγγραφεα

 Ζυμαρόπιτα, κριτσιανιστή* 

(Υπάρχουν πολλές παραλλαγές στη συνταγή όπως γάλα γιαούρτι ούζο "μπέικιν" φαρινάπ κλπ, εγώ την κάνω σαν τη γιαγιά μου και χωρίς πολλά πολλά ...)

Ομπζέερβ κέρφουλλυ - δώστε προσοχή

-ανάβουμε φούρνο

-ανοίγουμε ένα σακούλι αλεύρι του κιλού και αδειάζουμε ΤΟ ΜΙΣΟ σε ένα βαθύ αγγειό (πλαστικό, ίνοξ, ό,τι έχουμε)

-αλατίζουμε

- ανακατεύουμε στεγνά τα υλικά, με το ΜΕΓΑΛΟ "σύρμα" της κουζίνας (τα μικρά δεν κάνουν προκοπή)

- βγάζουμε το ταψί στον πάγκο να το έχουμε έτοιμο, και ρίχνουμε μπόλικο ευλογημένο λαδάκι (το ταψί να είναι εμαγιέ, χάλκωμα ή αλουμινένιο σινί)

-το σηκώνουμε και το γυρίζουμε πέρα δώθε πάνω κάτω (στα χέρια), να πάει το λάδι παντού, ΧΩΡΙΣ να πασαλειφτούμε

-αφήνουμε το ταψί στον πάγκο και πιάνουμε πάλι το "σύρμα", Α!!!, εκείνο το αγαπημένο μας τραγούδι στο ράδιο -πόσα χρόνια είχαμε να το ακούσουμε, αμάαν...

-παρατάμε το αγγειό και τρέχουμε να δυναμώσουμε, τέρμα!!! (χανόμαστε, Παρελθόν Παρόν και Μέλλον, ΕΝΑ )

-προς το τέλος του τραγουδιού επιστρέφουμε στη θέση μας

-παίρνουμε το αγγειό (με το αλατισμένο αλεύρι), και με το άλλο χέρι ανοίγουμε τη βρύση "τέντα" (δηλ.πολύ), και οπωσδήποτε ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΣ, το βάζουμε κάτω απ΄το νερό συνεχίζοντας το ανακάτεμα ΓΡΗΓΟΡΑ και ασταμάτητα, μέχρι αυτό το κουρκούτι να ξεπεράσει σε χρόνο ντε τε το στάδιο "ουχ, κολλάει σα ζυμάρι", και να γίνει "νερούτσα" (νερουλό) -βαράει τηλέφωνο??ΤΩΡΑ??-άστο να βαράει, ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ

- μόλις φτάσουμε στο σωστό νέρωμα, τραβάμε απότομα το αγγειό απ το νερό που τρέχει, και κλείνουμε βρύση -το ακουμπάμε στον πάγκο και ανακατεύουμε ..ίσως χρειάζεται λίγο ακόμα νεράκι..

-ξανά κάτω απ΄τη βρύση για πολύ ΛΙΓΟ, και ΠΑΝΤΑ ανακατεύοντας - "κλατς" "κλατς" "κλατς" (ο ήχος στο αυτί μας να έρχεται ρηχός και "τραγουδιστός" και όχι βαθύς και "υποχθόνιος", όπως γίνεται με τον βαρύ χυλό), ωραία.

-ρίχνουμε λίγο λάδι

- σπάμε δυο τρία αυγά (αν έχουμε υπόνοιες πως δεν είναι φρέσκα, τα σπάμε ένα ένα στο πιατάκι), και τα ρίχνουμε -αν κατα λάθος μας πέσει μέσα και το τσόφλι, το βγάζουμε με ταχύτητα αστραπής και το πετάμε στο νεροχύτη   και ανακατεύουμε (πάντα με το σύρμα), μέχρι το ωχρό κουρκούτι να πάρει χρώμα αυγουλί

- αφήνουμε το σύρμα, μαζεύουμε πιο πάνω τα μανίκια και τρίβουμε με το χέρια κάμποση φέτα *σε περίπτωση που η φέτα είναι σπιτική γίδινη, προσέχτε το αλάτι γιατί συνήθως αυτές είναι λύσσα, και μη σας γίνει η ζυμαρόποτα για "προυτσιάλω"

-μόλις πλύνουμε τα χέρια και τα σκουπίσουμε, ανακατεύοντας μια τελευταία, αποφασίζουμε πως θέλει λίγη φέτα ακόμη

(ανοίγουμε ξανά το τάπερ, ξανά ατσιέβουμε τα χέρια, ξανά τα πλένουμε, τα σκουπίζουμε..)

-και φτάνουμε στο *τελικό στάδιο, όπου αδειάζουμε το υλικό στο ταψί, το σταυρώνουμε και το χώνουμε στο φούρνο για μια *ώρα σε αρκετά δυνατή θερμοκρασία

- όσο να ψηθεί, ακούμε και σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε 

(από τις αναμνήσεις January 15, 2015)