O Μ. Αλέξανδρος καταλαμβάνει τη Μ. Ασία και την Αίγυπτο

Το σχέδιο του Φιλίππου ανέλαβε να πραγματοποιήσει ο γιος του Αλέξανδρος, ο οποίος με πολύ στρατό ξεκίνησε για την Περσία (334 π.Χ.).Στην Κόρινθο,  οι αντιπρόσωποι των ελληνικών πόλεων τον όρισαν αρχηγό. Την άνοιξη του 334 π.Χ. 35.000 στρατός με αρχηγό τον ίδιο πέρασε τον Ελλήσποντο κι έφτασε  στην Τροία, όπου τίμησε ξεχωριστά τον Αχιλλέα. Στη συνέχεια νίκησε τον περσικό στρατό στο Γρανικό ποταμό και την Ισσό.
Την πρώτη αντίσταση των Περσών τη συνάντησε στις όχθες του Γρανικού ποταμού. Στη μάχη, που προσωπικά διεύθυνε ο ίδιος, κινδύνεψε να σκοτωθεί. Οι Πέρσες τελικά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την ορμή των Μακεδόνων και υποχώρησαν άτακτα, προσφέροντας έτσι την πρώτη νίκη στον Αλέξανδρο. Από τα λάφυρα που άφησαν στο πεδίο της μάχης οι βάρβαροι, έστειλε 300 πανοπλίες στην Αθήνα, για να κοσμήσουν με αυτές τον Παρθενώνα. Στην αφιερωματική επιγραφή έδωσε εντολή να γραφτούν τα εξής: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Εξαιρούσε τους Λακεδαιμόνιους , διότι ήταν οι μόνοι Έλληνες που δεν πήραν μέρος στην εκστρατεία.Έτσι οι Πέρσες υποχώρησαν προς το εσωτερικό της χώρας τους. Οι ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας ένιωσαν ελεύθερες και υποδέχτηκαν τον Αλέξανδρο ως ελευθερωτή τους. 

Μετά τις μάχες αυτές κατευθύνθηκε προς την Αίγυπτο, όπου οι Αιγύπτιοι του έκαναν λαμπρή υποδοχήκαι τον ονόμασαν διάδοχο των Φαραώ. Εκεί ο Μ.Αλέξανδρος, στις εκβολές του Νείλου, θαύμασε το τοπίο και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια, η οποία γρήγορα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.

παράθεμα 2

Το λύσιμο του Γόρδιου δεσμού

 Την άνοιξη του 333 π.Χ. έφτασε στην πόλη Γόρδιο. Εκεί υπήρχε ένα αμάξι με έναν πολύπλοκο κόμπο, ο γνωστός ως Γόρδιος δεσμός.

 Κατά την παράδοση όποιος τον έλυνε, θα γινόταν κύριος όλης της Ασίας.

 Ο Αλέξανδρος χωρίς αμφιταλαντεύσεις έκοψε με το ξίφος του τον άλυτο αυτό κόμπο θέλοντας να δείξει έτσι πως με το σπαθί του θα κατακτήσει την Ασία. 

παράθεμα 3

Η γενναιοδωρία
του Μ. Αλεξάνδρου

Πριν πραγματοποιήσει την εκστρατεία ο Αλέξανδρος, εξέτασε την κατάσταση των συντρόφων του. Έτσι μοίρασε σ' άλλον χωράφι, σ' άλλον μια μικρή πόλη και σ' άλλον τα έσοδα κάποιου συνοικισμού ή λιμανιού. Όταν πια είχαν ξοδευτεί και είχαν μοιραστεί όλα τα βασιλικά κτήματα, ο Περδίκας είπε στον Αλέξανδρο: «Και συ, βασιλιά, τι κρατάς για τον εαυτό σου;» «Τις ελπίδες» τού απάντησε εκείνος. «Απ' αυτές λοιπόν θα πάρουμε κι εμείς, που εκστρατεύουμε μαζί σου», του είπε ο Περδίκας*. Κι όταν ο ίδιος παραιτήθηκε απ' το κτήμα που του είχε δοθεί, έκαναν το ίδιο και μερικοί φίλοι του βασιλιά. Σ' αυτούς όμως που τα είχαν ανάγκη, τα χάριζε με ευχαρίστηση. Μοίρασε λοιπόν την πιο πολλή απ' τη βασιλική περιουσία που είχε στη Μακεδονία. Τέτοιο ενθουσιασμό και τέτοια διάθεση έβαλε στις καρδιές των στρατιωτών του και πέρασε τον Ελλήσποντο.
*ο Περδίκας : μεγάλος στρατηγός του Αλεξάνδρου

Πλούταρχος, Αλέξανδρος, 15 (διασκευή)

Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβαση μ, 6 - 7 (διασκευή)