Angeliki KottaridiΕικονικό Μουσείο, Μέγας Αλέξανδρος (Virtual museum, Alexander the Great)
ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ!...ΠΑΤΡΙΔΑ, σημείο αναφοράς, συνοχής, κοινότητας και ταυτότητας, σημείο μνήμης και προορισμού, σημείο υπέρβασης του ιδίου συμφέροντος υπέρ του Κοινού Αγαθού.... αυτό...
To αρχαίο θέατρο της Μίεζας, όπως έδειξε η πολύ πρόσφατη έρευνα μας, είναι κομμάτι του γυμνασίου που δημιούργησε ο Φίλιππος Β΄ για να εξασκηθούν στις τέχνες του πολέμου και στις τέχνες της ειρήνης αυτοί που έμελλε να αλλάξουν τον Κόσμο... Ο Αριστοτέλης που όρισε την έννοια της τραγωδίας δίδαξε εδώ αυτούς που έκαναν τους λαούς του κόσμου να μάθουν ελληνικά και να αγαπήσουν τα έργα του Ευριπίδη..
To αρχαίο θέατρο της Μίεζας, όπως έδειξε η πολύ πρόσφατη έρευνα μας, είναι κομμάτι του γυμνασίου που δημιούργησε ο Φίλιππος Β΄ για να εξασκηθούν στις τέχνες του πολέμου και στις τέχνες της ειρήνης αυτοί που έμελλε να αλλάξουν τον Κόσμο... Ο Αριστοτέλης που όρισε την έννοια της τραγωδίας δίδαξε εδώ αυτούς που έκαναν τους λαούς του κόσμου να μάθουν ελληνικά και να αγαπήσουν τα έργα του Ευριπίδη..ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΑΘΟΣ!
Της πολυπραγμοσύνης το ανάγνωσμα, θα μπορούσε κανείς να πει επιεικώς, αλλά ο Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες παραείναι σοβαρή ιστορία για να τους προσεγγίζει κανείς με αβάσταχτη ελαφρότητα και -δυστυχώς- προφανή άγνοια των ευρημάτων και των επιστημονικών δεδομένων!... Ιδού λοιπόν το φιλόδοξο εγχείρημα, η "Πολιτιστική Διαδρομή «Αλέξανδρος», ... που φιλοδοξεί να αλλάξει την εικόνα της κεντρικής Μακεδονίας ..." και για την ώρα αλλάζει ευθαρσώς τα φώτα στα αρχαιολογικά δεδομένα, βαφτίζοντας την νεκρή κυρία με την μάσκα κλπ. από το Αρχοντικό της Πέλλας "Δέσποινα των Αιγών" ("Κυρά των Αιγών" για την ακρίβεια, το Δέσποινα προφανώς τους μπερδεύει) και σύζυγο του Αμύντα Α΄!.... Τι είναι άλλωστε αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα και ορισμένες δεκαετίες απόσταση; και τι σημασία έχουν τα εντελώς διαφορετικά κτερίσματα; μπούγιο να γίνεται!... Βέβαια δεν είναι απλά η λάθος φωτογραφία, αλλά και το απολύτως λάθος κείμενο που την συνοδεύει, αφού το βασικό χαρακτηριστικό της "Δέσποινας των Αιγών" είναι ακριβώς η έλλειψη της χρυσής νεκρικής μάσκας και ότι αυτή σημαίνει... Όμως για κάποιους αυτά είναι προφανώς ψιλά γράμματα... Άλλα έχουν σημασία!....Angeliki Kottaridi
εδώ και η πραγματική "Δέσποινα των Αιγών" όπως βρέθηκε... Πως λέμε καμία σχέση!....
Οι χρυσές ταινίες που ήταν ραμμένες στις ούγιες του 'επιβλήματος' (κάτι σαν μεγάλο σάλι) και τα κοσμήματα της 'δέσποινας των Αιγών' μας βοηθούν να αναπαραστήσουμε την ενδυμασία της..
Οι χρυσές ταινίες που ήταν ραμμένες στις ούγιες του 'επιβλήματος' (κάτι σαν μεγάλο σάλι) και τα κοσμήματα της 'δέσποινας των Αιγών' μας βοηθούν να αναπαραστήσουμε την ενδυμασία της..
και για την ορθότητα της ανάγνωσης: "Ο χρήστης Diazoma βρίσκεται στην τοποθεσία Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.5 ώρ. · Θεσσαλονίκη, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ·
Θαμμένη με μια χρυσή μάσκα, περίτεχνα κοσμήματα, σκεύη, αγγεία και πήλινες φιγούρες. Αυτή είναι η "Κυρά των Αιγών", πιθανόν η σύζυγος του βασιλιά Αμύντα Α'. Οκτώ αρχαίες πόλεις, #σταθμοί στην ιστορία της Μακεδονίας, γίνονται οι κρίκοι μιας θαυμαστής αλυσίδας που για πρώτη φορά συνδέει τη φύση, τον πολιτισμό και την επιχειρηματικότητα. Η Πολιτιστική Διαδρομή "Αλέξανδρος", με όνομα εμπνευσμένο από τον διάσημο Μακεδόνα βασιλιά, αυτόν που άλλαξε την εικόνα του κόσμου του, φιλοδοξεί να αλλάξει την εικόνα της κεντρικής Μακεδονίας, ανοίγοντας νέους δρόμους ανάπτυξης. Έξι υπέροχα θέατρα είναι κομμάτι της σχεδιαζόμενης από το Diazoma Διαδρομής. #διάζωμα #συνέργειες #πολιτισμός #κοινό_αγαθό
.Info: https://bit.ly/39MVLlz
Angeliki Kottaridi έχουμε και αντρικές και γυναικείες ταφές με χρυσές μάσκες, αλλά ΟΧΙ στις Αιγές, όπου οι βασιλείς καίγονται (και προφανώς δεν έχουν μάσκες) και οι βασίλισσες ενταφιάζονται μεν (μέχρι τα κλασικά χρόνια, έπειτα καίγονται και αυτές) αλλά όπως δείχνει ακριβώς η ταφή της Δέσποινας των Αιγών ΧΩΡΙΣ μάσκες. Μάσκες βρέθηκαν στην Σίνδο, στο Αρχοντικό της Πέλλας, στο Trebeniste κλπ. και χρονολογούνται στα αρχαϊκά χρόνια (6ος αι. π.Χ.) αν θέλετε πιο πολλά, θα βρείτε σε σχετικό μου άρθρο (Μακεδονες ή Βοττιαίοι κλπ.)
Στους τόπους των ερειπίων ταξιδεύουν τα όνειρα
Το δίκτυο των πόλεων που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του, στο οποίο εντάχθηκαν οργανικά και παλιές πόλεις που συγκέρασαν ντόπια με ελληνικά χαρακτηριστικά και απέκτησαν νέα μορφή, αποτελούν τον γεωγραφικό και πολιτισμικό ορίζοντα της ελληνιστικής εποχής και της πρώτης οικουμενικότητας. Τότε και για πρώτη φορά εμφανίζεται ένας νέος τρόπος επικοινωνίας και διάδοσης των πολιτιστικών αγαθών, ένας νέος τρόπος αντίληψης της παράδοσης και της νεωτερικότητας, μία νέα εμπειρία κοινότητας και επαφής μεταξύ των ανθρώπων,
ένας τρόπος να προσλαμβάνεται ο χώρος και η εποχή ως ο Κόσμος μας και η εγκατοίκηση σε αυτόν να σημαίνει μια κοινή γλώσσα, μια Οικουμένη.
Το ιδανικό και παγκόσμιο μέσο για να προβληθεί και να καταστεί άμεσα προσιτός και οικείος ο πολυσχιδής και συναρπαστικός χαρακτήρας της Οικουμένης του Αλεξάνδρου είναι το διαδίκτυο. Η ΙΖ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, υλοποιώντας έργα ανάδειξης στη βασιλική νεκρόπολη των Αιγών, στο Ανάκτορο και με την ψηφιακή δράση του Εικονικού Μουσείου στοχεύει στην προβολή του χώρου που αποτέλεσε τη μήτρα του ελληνιστικού κόσμου και το κέντρο από όπου διαδόθηκε ο πολιτισμός που χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα τον οικουμενικό και κοσμοπολίτικο βίο μας.
Η πεπλοφορος των Αιγών, άγαλμα της βασίλισσας Ευρυδίκης που απεικονίζεται ως ώριμη γυναίκα με χιτώνα (βλέπουμε τα μανίκια) και τον χαρακτηριστικό αργίτικο πέπλο της Ήρας. Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο-κλειδί το μακρύ και βαρύ μαντήλι, κάτι σαν αυτό που εμείς σήμερα ξέρουμε σαν νυφικό πέπλο, που χαρακτηρίζει την βασίλισσα ως "νύφη"...! (350-30 π.Χ.)
Η πεπλοφορος των Αιγών, άγαλμα της βασίλισσας Ευρυδίκης που απεικονίζεται ως ώριμη γυναίκα με χιτώνα (βλέπουμε τα μανίκια) και τον χαρακτηριστικό αργίτικο πέπλο της Ήρας. Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο-κλειδί το μακρύ και βαρύ μαντήλι, κάτι σαν αυτό που εμείς σήμερα ξέρουμε σαν νυφικό πέπλο, που χαρακτηρίζει την βασίλισσα ως "νύφη"...! (350-30 π.Χ.)
«Αυτός ο αντιπαρελθοντικός λαός, σκέφτηκε, ο παροντιστής, ο φουτουριστής, θα θυμηθή ποτέ τις πέτρες μου, το σκύψιμό μου στις επιγραφές, τις λαχτάρες μου όταν παρακολουθούσα τη σκαπάνη κι έψαχνα τη γη και το χρόνο; Θα καταλάβουν οι ερχόμενοι ένα τόσο δα από τη μέθη που μας έχει πιάσει εμάς τους κλασσικιστάς, απ' αυτή τη θεία τρέλλα να βλέπωμεν διαρκώς στην ελληνική γη κλοπές, καταχρήσεις, αποκρύψεις γεγονότων και αριστουργημάτων; Θα νιώση ποτέ τον ανασκαφέα; Τον άνθρωπο που ξαναφέρει τις Κόρες στον ήλιο της Αθήνας, με τα στολίδια τους, με το τοξωτό χαμόγελο, με τα χρώματά τους, με την θρησκευτική τους ακαμψία; Θα θυμηθή ποτέ εμάς τους ιστορικούς της πέτρας από τον Πιττάκη, που πολιορκούμενος μέσα στην Ακρόπολη παρακαλούσε τους Τούρκους να μη πυροβολούν στα αρχαία, ώς εμένα και τον Τσούντα, ώς τους μαθητάς μας, αυτόν τον ιερό λόγο των παρελθοντιστών Ελλήνων, τον οπλισμένο με τις σκαπάνες που ορμά στα σκοτάδια της ιστορίας κι ακόμα στο ζόφο της προϊστορίας; Πολύ αμφιβάλλω".
Παναγής Καββαδίας, Ελεύθερο Βήμα 30-10-1938
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου