ιδιαίτερη προσοχή στο πότε συνέβη το κάθε τι.

1918         11 Νοέμβρη:  Τέλος  Α΄ Π. Πολέμου.

1919          2  Γενάρη : Αποστολή ελλ. εκστρ. σώματος στην Ουκρανία.

                 Γενάρης : Αρχίζει το Συνέδριο Ειρήνης του Παρισιού.

                  15 Μάη : Απόβαση ελλ. Στρατού στη Σμύρνη.

                  10 Αυγούστου : Συνθήκη Σεβρών.

1920          

                  1 Νοέμβρη : Εκλογική ήττα Βενιζέλου.Νίκη των αντιβενιζελικών με κεντρικό εκλογικό σύνθημα την κατάπαυση του πολέμου. Ο πόλεμος συνεχίζεται.

1921                       Καλοκαίρι : Γραμμή μετώπου Εσκί Σεχίρ-Κιουτάχεια-Αφιόν Καραχισάρ.

1922          

                  13 – 27 Αυγούστου : Αντεπίθεση Κεμάλ.

                  8  Σεπτέμβρη : Οι Τούρκοι στη Σμύρνη.

                 14 Σεπτέμβρη : Τελεσίγραφο Επαναστατικής Επιτροπής (Πλαστήρα, Γονατά…).

                   Παραίτηση Κωνσταντίνου. Βασιλιάς ο Γεώργιος Β΄.

1923        24 Ιούλη: Συνθήκη Λωζάνης.

Αιτίες της Μικρασιατικής εκστρατείας- Οι αιτίες της ήττας και της καταστροφής

Τ’ αποτελέσματα 50.000 νεκροί Ελλαδίτες στα πεδία των μαχών. 75.000 τραυματίες (οι περισσότεροι έμειναν ανάπηροι). 600.000 Έλληνες της Μικρασίας νεκροι, 1.500.000 εξαθλιωμένοι πρόσφυγες έρχονται στη ρημαγμένη οικονομικά Ελλάδα.

Τα διδάγματα

http://www.glinos.gr/v1/search/view_letter/13

Το γλωσσικό ζήτημα αποτέλεσε για πολλά χρόνια ένα σοβαρό σημείο αντιπαράθεσης για το ελληνικό κράτος. Η διαμάχη σχετικά με το ποια γλώσσα θα ήταν η καταλληλότερη για τον φωτισμό του λαού συνιστούσε ζήτημα ευρύτερης ιδεολογικής έριδας, οδηγώντας στην ανάπτυξη μιας πρωτοφανούς για την ελληνική ιστορία κοινωνική κριτική. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το ζήτημα της γλώσσας έλαβε μεγάλες διαστάσεις, καθώς ξέφυγε σταδιακά από τον στενό γλωσσικό του χαρακτήρα, εισέβαλε στον δημόσιο βίο και, κατ' επέκταση, στον χώρο της εκπαίδευσης. Το 1902, ο Φώτης Φωτιάδης δημοσιεύει στην Κωνσταντινούπολη το έργο του, «Το Γλωσσικόν ζήτημα κ' η Εκπαιδευτική μας Αναγέννησις», προτείνοντας μια νέα προοπτική στο ζήτημα της γλώσσας και της εκπαίδευσης: τον εκπαιδευτικό δημοτικισμό. Μέσα από την αποσπασματική έκδοσή του σε έξι επιστολές, στην εφημερίδα Ταχυδρόμος, επιχείρησε να περιγράψει ότι η πνευματική αναγέννηση ενός λαού εξαρτάται από την παιδεία του, η οποία, με τη σειρά της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γλώσσα που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο. Επομένως, το γλωσσικό πρόβλημα ήταν ταυτόχρονα εκπαιδευτικό, αλλά και εθνικό. Η επισήμανση αυτή, καθώς και η ανάδειξη των προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος της εποχής, έφεραν για πρώτη φορά στο επίκεντρο το παιδί και τη μόρφωσή του. Έτσι, χάρη στον Φώτη Φωτιάδη, άρχισε να γίνεται λόγος για τον εκπαιδευτικό δημοτικισμό και τις θετικές πτυχές του. Η προσπάθειά του αυτή τον εντάσσει στις μορφές του νέου ελληνισμού, που αγωνίστηκαν για μια ουσιαστική παιδεία και δημιούργησαν νέες προοπτικές στον χώρο της ελληνική εκπαίδευσης.

Tο 1906, ο N. Tσουρουκτσόγλου εκδίδει στη Σμύρνη την εφημερίδα “Hμερησία Σμύρνης” και με επιστολή του στην καθαρεύουσα προσκαλεί το Γληνό να γίνει συνεργάτης της. O Γληνός απαντά θετικά στην πρόσκληση της εφημερίδας με επιστολή γραμμένη στη δημοτική. H εφημερίδα δημοσιεύει την επιστολή και  οι διευθυντές των τριών σχολών της Σμύρνης ζητούν εγγράφως από το συμβούλιο της Aναξαγορείου Σχολής την απόλυση του.

O Γληνός παραιτείται και προσλαμβάνεται στο νεοσύστατο Eλληνογερμανικό Λύκειο όπου δίδαξε ως το 1908. Eκεί είχε μαθητή τον Γ. Kορδάτο, που γράφει για το Δημήτρη Γληνό:

«O κ. Διευθυντής είχε δίκαιο. O Γληνός ήταν κάτι παραπάνω από γόης στη διδασκαλία του. Δε θυμάμαι κανέναν άλλο καθηγητή να μου κάνει τέτοια εντύπωση. Kρεμνιούμαστε όλοι μας απ’ το στόμα του και δεν καταλαβαίναμε πώς περνούσε η ώρα ή πιο σωστά, θα θέλαμε η μια ώρα του μαθήματος να γίνει δύο και τρεις. Όχι μόνο δεν κούραζε αλλά και έκανε τη γραμματική και το συνταχτικό ευχάριστο μάθημα, ήταν παιχνίδε όπως τα δίδασκε.

Έπειτα και στο μάθημα των εκθέσεων πρόσεχε πολύ. Mας έβαλε να διαβάζουμε νεοελληνικά κείμενα και χωρίς να φαίνεται πως είναι δημοτικιστής ­τον καιρό εκείνο στη Σμύρνη οι καθηγητές δημοτικιστές παύονταν από τα Eλληνικά Σχολεία­ μας προπαγάνδιζε το δημοτικισμό. Mιλούσε πολλές φορές για το Πανεπιστήμιο της Aθήνας, για το Xατζιδάκι, Kόντο, για τον Ψυχάρη και άλλες μορφές της τέχνης και ελληνικής λογοτεχνίας. Όταν μάλιστα μαθεύτηκε στις αρχές του 1907 ο θάνατος του Δημητρίου Bερναρδάκη, η Eυαγγελική Σχολής της Σμύρνης θέλησε να τιμήσει τη μνήμη όχι μόνο του ποιητή της “Φαύστας”, αλλά και του έξοχου ελληνιστή και φιλολόγου. Ωστόσο κανένας απ’ τους καθηγητές της δεν ήθελαν να μιλήσουν στο φιλολογικό μνημόσυνο που θα γινόταν. Ήταν όλοι φανατικοί καθαρευουσιάνοι και οπαδοί του Kόντου που υπήρξεν άσπονδος εχθρός και διώκτης του μυτιληναίου σοφού. Tότε ο Γληνός, αν και δεν ήταν καθηγητής της Eυαγγελικής Σχολής, μέσον του διευθυντή της “Aρμονίας”, τα κατάφερε να του δοθεί η εντολή να μιλήσει αυτός. Ήταν η πρώτη φορά που θα έκανε δημόσια εμφάνιση και μάλιστα εμφάνιση μέσα στη μεγάλη αίθουσα της Eυαγγελικής Σχολής, όπου θα πήγαινε να τον ακούσει ό,τι εκλεχτό είχε η Σμύρνη.

H αίθουσα ήταν γιομάτη, πατείς με πατώ σε. Φυσικά δεν έλειπεν η τάξη μας. Mόνο δυο τρία πλουσιόπαιδα δεν ήρθαν. Aυτά προτίμησαν να περάσουν την ώρα τους στα ζαχαροπλαστεία της προκυμαίας. Oι άλλοι πήγαμε και χειροκροτήσαμε το δάσκαλό μας με συγκίνηση και μ’ όλη την καρδιά μας. H ομιλία του ήταν μυσταγωγία και κεραυνός μαζί».

ο Γιώργος ο Εμιρζάς, είχε πάει στην Οδησσό και έκανε ένα ντοκυμαντέρ για την ιστορία της. Όταν προβλήθηκε στην ΕΡΤ, ακουσα έναν που μιλούσε Ελληνικά να λέει :

- (Την μεγαλύτερη απογοήτευση που δεχθήκαμε, όταν κάναμε την επανάσταση, ήταν απο εσάς τους Ελληνες που στείλατε στρατό για να μας πολεμήσετε. Εμείς μεγαλώσαμε με την ιστορία της Ελλάδας και την μυθολογία της. Αγαπούσαμε τους Έλληνες και δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε με τίποτα, ότι θα το κάνετε αυτό.)

https://archive.ert.gr/75798/

Διαβάζω απο την Βικιπαιδεία.

( Η συμμετοχή της Ελλάδος στην εκστρατεία αυτή αποφασίστηκε από τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και την κυβέρνησή του, που τελούσε από τον Ιούνιο του 1917 χωρίς την παρουσία αντιπολίτευσης.

Η εκστρατεία αυτή όχι μόνο υπήρξε ατυχής αλλά και πολύ καταστροφική για τον ελληνογενή πληθυσμό όλης της εκεί και γύρω περιοχής, από τα αντίποινα που ακολούθησαν στη συνέχεια σε βάρος του, με δολοφονίες, καταστροφές, διωγμούς, εκτοπίσεις κλπ.")

Σήμερα ο Μητσοτάκης κάνει το ίδιο. Υπάκουος μέχρι σιχαμάρας στους αιώνιους καταστροφείς της πατρίδας μας Γερμανούς Άγγλους, Αμερικάνους ( Βάλε και Γάλλους, δεν έχουν κάνει λιγότερα εις βάρος μας) στέλνει πολεμικό υλικό κατα της Ρωσίας, εμπλέκοντας την χώρα μας στον πόλεμο της Ουκρανίας, χωρίς να υπολογίζει τα αντίποινα. Μια ακόμα προδοσία είς βάρος τον Ελληνικού λαου και της πατρίδας μας

η ολέθρια εκστρατεία

1919-Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με ΕΝΤΟΛΗ των Γάλλων, στέλνει Έλληνες στρατιώτες και πολεμικό στόλο στην Ουκρανία....ενώ μολις έναν χρονο πριν..... η Σοβιετική Δημοκρατια είχε απαλλαξει την Ελλάδα από το χρέος που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν στα 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα.

http://www.delfini1922.gr/mikrasiatika_13.php

Σάββατο, 4 Μαΐου 1919: Η εφημερίδα Το Φως της Θεσσαλονίκης αναγγέλλει το «ευφρόσυνο γεγονός» της κατάληψης της Σμύρνης

https://www.kaliterilamia.gr/2020/03/blog-post_5398.html