.Οραματίζεται ένα διαφορετικό, σύγχρονο σχολείο, το οποίο περιγράφει με πολύ ζωντανά χρώματα:
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
«Φαντάζομαι το σχολείον,το σχολείον της πρώτης ηλικίας, ως εν ωραίον υπαίθριον μάλλον, υπο το φως του ηλίου και των δένδρων τας σκιάς εντευκτήριον, όπου μαθηταί και διδασκάλοι θα επικοινωνούν αδελφικώς και οιονεί παίζοντες εις περιβάλλον όπου η παιδιά και η άμιλλα, το χρέος και η αγάπη, η υποχρέωσις και το αίσθημα, η μελέτη και η χαρά θα συναποτελούν αδιάρρηκτα σύνολα εναρμόνια. Ο κινηματογράφος θα έχη εκεί πολλά να κατορθώση
Επιμένει στην χρησιμότητα του κινηματογράφου στην εκπαίδευση και μάλιστα σαν εργαλείο μιας μεγάλης μεταρρύθμισης.
Δίνει έμφαση στη χρήση της εικόνας σε αντιδιαστολή προς την «ωχράν μόνον από της καθέδρας βοήθειαν του ξηρού ή νυσταλέου διδασκάλου, από φυλλάδας νωθράς την σκέψιν και νωθροτέρας την γλώσσαν, λογιωτατιστί και παπαγαλιστί»
Την ίδια περίοδο, πολλοί μεταρρυθμιστές της παιδείας οραμματίζονται ένα σχολείο σαν κι αυτό του Παλαμά αλλά τη σύνδεσή του με τον κινηματογράφο,μόνο αυτός την κάνει. Κι έτσι εμφανίζεται ως προάγγελος του «Μοντέρνου σχολείου» που θα ξεκινήσει να υλοποιεί περίπου δέκα χρόνια αργότερα ο μεγάλος Γάλλος παιδαγωγός Σελεστέν Φρενέ, ο πρώτος που εισήγαγε τη νέα τέχνη ως εργαλείο δημιουργίας και μάθησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου