. Δύο νεαρά κορίτσια εξασκούνται στο χορό υπό την επίβλεψη μιας γυναίκας και ενός άνδρα δασκάλου. Τα κορίτσια φορούν κοντές χιτώνες (χιτώνα) και κάνουν πανομοιότυπα βήματα το ένα προς το άλλο, με τα χέρια στους γοφούς, μια κίνηση που προορίζεται για μονόχορο στην αρχαία Ελλάδα . Το κεφάλι τους είναι στραμμένο προς τους δασκάλους τους, οι οποίοι είναι και οι δύο ντυμένοι περίτεχνα με στεφάνια στο κεφάλι, υποδηλώνοντας την υψηλή θέση των δασκάλων στην κλασική Αθήνα . Οι λέξεις kale και ΚΑΛΛΟΣ -kalos (που σημαίνει «όμορφος») αναγράφονται, αντίστοιχα, πάνω από τα κεφάλια των κοριτσιών και του αρσενικού εκπαιδευτή, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιήσει το ραβδί του για να χτυπήσει τους ρυθμούς του χορού. Η λύρα σε σχήμα πετάλου , διακοσμημένη με δύο μάτια, κρεμασμένη σε μια γωνία, συμβολίζει τη μουσική . Οι Υδρίες ήταν σκάφη μεταφοράς και φύλαξης νερού.
Διόνυσος, ακουμπισμένος στη ράβδο, δίνει 2 φρούτα/αυγά σε έναν κωμικό ηθοποιό (φλύαξ) με παραγεμισμένη στολή που χορεύει ισορροπώντας ένα μεγάλο καλάθι στο κεφάλι του
2.ΑΓΓΛΙΑ- ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΟΞΦΟΡΔΗΣ Oxford, Ashmolean Museum
ερυθρόμορφος σκύφος, διακοσμημένος με έναν ηθοποιό φλύκα και μια γυναίκα ακροβάτισσα, περ. 350-325 π.Χ.
3.ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ
Ένας στεφανωμένος Φλύαξ( = ΦΛΥΑ ΡΟΣ ΚΩΜΙΚΟΣ με δάδες χορεύει με μια γυναίκα που παίζει αυλό, γ. 340–320 π.Χ
4.ΑΜΕΡΙΚΗ
Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη.
ένας λακωνικός χορός τόσο για αγόρια όσο και για κορίτσια που απεικονίζει νεαρούς αθλητές να χορεύουν και να πηδούν στον αυλό
ΧΟΡΕΥΤΕΣ-Το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, γνωστό και αναφερόμενο συνήθως ως The Met, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο.
ΠΟΤΗΡΙ-ΧΟΡΕΥΤΕΣ περ. 525–510 π.Χ
5.ΡΩΣΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΡΜΙΤΑΖ
Πιάτο με ένα κορίτσι που χορεύει. Αττική κεραμική
6.MOYSEIO ΛΟΥΒΡΟΥ
ΧΟΡΕΥΤΗΣ 5ος αιώνας π.Χ.)
ΔΙΑΦΟΡΑ
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ
Το σείστρο, η επτάχορδη κιθάρα και ο δίαυλος ήταν τα κύρια όργανα στην Μινωικη Κρητη περί το 2800 π.Χ.
«όλα τα παλιά είναι καινούργια ξανά»
Oι αρχαϊκές και κλασικές τέχνες ενέπνευσαν τις καινοτόμες και συχνά ριζοσπαστικές δημιουργίες των Ρωσικών Μπαλέτων από την εποχή της ίδρυσής τους το 1909.
Η Isadora Duncan (1877–1927) εμπνεύστηκε από τις αρχαϊκές και κλασικές ελληνικές τέχνες και ανέπτυξε μια φιλοσοφία και τεχνική για τον χορό που βασιζόταν στην ελευθερία κινήσεων, με τρέξιμο, άλματα, πηδήματα κ.λπ. που περιλαμβάνονται στη χορογραφία.
ΝΕΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΕΙΜΠΡΙΤΖ
Attic vases with dancers
Φως στην ιστορία της αρχαίας ποίησης ρίχνει νέα έρευνα από ακαδημαϊκό του Κέιμπριτζ
Παίρνουμε μια συναρπαστική γεύση μιας μορφής 'ποπ -ροκ'εν'ρολ κουλτούρας' που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια του κλασικού πολιτισμού....Επιπλέον, το θέμα του ποιήματος «μοιάζει αφύσικα σύγχρονο»
Το απαράμιλλο μέχρι τώρα ποίημα στον κλασικό κόσμο, αποτελείται από γραμμές 4 συλλαβών, με έντονη έμφαση στην πρώτη και πιο αδύναμη στην τρίτη. Αυτό του επιτρέπει να μπαίνει στους ρυθμούς πολλών ποπ και ροκ τραγουδιών, όπως το 'Johnny B. Goode' του Chuck Berry.
Έχει αυτό το είδος ρυθμού που μαγνητίζει, τέσσερις νότες στο μέτρο, τόνισμα στην πρώτη νότα και πιο αδύναμο τόνισμα στην τρίτη, που απαντάται και στο ροκ'εν'ρολ και στην ποπ επίσης
Γιατί μια νέα ανακάλυψη για ένα ελάχιστα γνωστό κείμενο ξαναγράφει την ιστορία της ποίησης και του τραγουδιού
Νέα έρευνα σε ένα ελάχιστα γνωστό κείμενο γραμμένο στα αρχαία ελληνικά δείχνει ότι η «τονισμένη ποίηση», ο πρόγονος όλης της σύγχρονης ποίησης και τραγουδιού, ήταν ήδη σε χρήση 300 χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε.
Ο στίχος έγινε δημοφιλής ,σώζεται επειδή, εκτός από προφορική κοινή χρήση, βρέθηκε γραμμένος σε είκοσι πολύτιμους λίθους και ως γκράφιτι στην Καρθαγένη της Ισπανίας.
Ο Whitmarsh είπε: «Γνωρίζουμε από παλιά ότι υπήρχε λαϊκή ποίηση στα αρχαία ελληνικά, αλλά πολλά από αυτά που σώζονται έχουν παρόμοια μορφή με την παραδοσιακή υψηλή ποιητική. Αυτό το ποίημα, από την άλλη πλευρά, δείχνει μια ξεχωριστή και ακμάζουσα κουλτούρα, κυρίως προφορική, η οποία ευτυχώς για εμάς σε αυτή την περίπτωση βρήκε επίσης το δρόμο της σε μια σειρά από πολύτιμους λίθους».
Ερωτηθείς γιατί η ανακάλυψη δεν έχει γίνει στο παρελθόν, ο Whitmarsh είπε: «Αυτά τα τεχνουργήματα έχουν μελετηθεί μεμονωμένα. Οι πολύτιμοι λίθοι μελετώνται από ένα σύνολο μελετητών, οι επιγραφές πάνω τους από ένα άλλο. Δεν έχουν μελετηθεί σοβαρά πριν ως λογοτεχνία. Οι άνθρωποι που κοιτάζουν αυτά τα κομμάτια συνήθως δεν αναζητούν αλλαγές στα μετρικά μοτίβα».
'Johnny B. Goode' του Chuck Berry.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο The Cambridge Classical Journal , φανερώνει επίσης ότι αυτό το ποίημα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει έναν «χαμένο κρίκο» μεταξύ του χαμένου κόσμου της αρχαίας μεσογειακής προφορικής ποίησης και τραγουδιού, και των πιο σύγχρονων μορφών που γνωρίζουμε σήμερα.
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν το πιο όμορφο και καλύτερα διατηρημένο κόσμημα στη σημερινή Ουγγαρία. Το στολίδι τώρα φυλάσσεται στο Μουσείο Aquincum της Βουδαπέστης .
Ουγγαρία. Εικόνα: Μουσείο BHM Aquincum και Αρχαιολογικό Πάρκο / Péter Komjáthy
που ήταν θεότητες του νόμου και της τάξης, οι οποίες διατηρούσαν τη σταθερότητα της κοινωνίας. Οι Ώρες ήταν κόρες του Δία και της Θέμιδος.
0:03 / 7:07
: Έργο των Ωρών ήταν να παρακολουθούν τα έργα των ανθρώπων.
ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ
Στόλιζαν κι οι Αρχαίοι "δέντρο"...
Ειρεσιώνη, έριον = μαλλί προβάτου.
Κλαδί αγριελιάς ή δάφνης στολισμένο με γιρλάντες από λευκό-κόκκινο μαλλί & καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π.), μικρά φιαλίδια με κρασί- μέλι - λάδι ή & μικρές μεταλλικές σφαίρες
(Ήλιος - Σελήνη).Το αποτέλεσμα ήταν ανάλογο του σύγχρονου Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Αφιερωνόταν στην Αθηνά, τον Απόλλωνα & τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη) και αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήγοντος έτους και παράκληση γονιμότητας & ευφορίας για το επόμενο. Τα παιδιά περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, λέγοντας ευχές και παινέματα για τον νοικοκύρη και παροτρύνοντάς τον να τα φιλέψει γενναιόδωρα. Όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους και την άφηναν εκεί μέχρι την ίδια ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν τη νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν ή κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνα (Liddell &Scott, Μέγα Λεξικό της Ε.Γ.)
Η μετάβαση στο έλατο
Το Βυζαντίο καταδίκασε το έθιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετέδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Φ. ΚΟΥΚΟΥΛΕ
Το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός απαγόρευσε την εργασία και τα δημόσια έργα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και τα ανακήρυξε δημόσια αργία.Συνηθιζόταν να καλλωπίζονται οι οικίες, να στολίζονται οι πόρτες και τα παράθυρα και να καθαρίζονται οι δρόμοι. Αυτό γινόταν και κατά την εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου, οπότε «… εγένετο, και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής».Κατά το Δωδεκαήμερο τα παιδιά γυρνούσαν τα σπιτια, από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι το δειλινό και με αυλούς και με σύριγγες (μουσικό όργανο) έλεγαν τα κάλαντα.
Το γιορτινό τόνο της ημέρας φυσικά τον έδιναν τα ανάκτορα, όπου γινόταν προετοιμασία για την πομπική μετάβαση του βασιλιά, από το ιερό παλάτι ως την Αγία Σοφία
.Ο βασιλιάς φορώντας την χλαμύδα και το στέμμα και συνοδευόμενος από πατρίκιους, συγκλητικούς και στρατηγούς, έβγαινε από τα ανάκτορα και διά μέσου της κεντρικής οδού , της Μέσης Οδού, κατευθυνόταν προς την Αγία Σοφία, επευφημούμενος από το λαό που του εύχονταν
«Εις πολλά τα έτη».
ΣΠΟΛΛΑΤΗ!
1833 Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική “Ειρεσιώνη της Ελιάς” στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το… καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.
Οι Έλληνες, που στην ιστορική μνήμη τους είχαν την Ειρεσιώνη, υιοθέτησαν πολύ γρήγορα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με το έλατοΤο πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίστηκε στην Ελλάδα ήταν το 1833 στα Ανάκτορα του Όθωνα στο Ναύπλιο. Μάλιστα οι κάτοικοι του Ναυπλίου σχημάτιζαν ουρές έξω από το παλάτι για να θαυμάσουν το νεόφερτο όσο και παράξενο για εκείνη την εποχή έθιμο.
Το πρωτότυπο σκηνικό της δεύτερης πράξης, από την πρεμιέρα της παράστασης το 1892.
Από την πρώτη παράσταση του Καρυοθραύστη, το 1892, στην -τότε- Αγία Πετρούπολη
Το Όνειρο… η Φαντασία… οι Μελωδίες… όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά ταιριάζουν απόλυτα στη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα!
Ο Καρυοθραύστης, έργο του Έρνεστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν, το οποίο διασκεύασε σε λιμπρέτο ο Αλέξανδρος Δουμάς και πλαισίωσε μουσικά ο μεγάλος Ρώσος συνθέτης Τσαϊκόφσκι, παρουσιάζεται κάθε χρόνο την περίοδο των εορτών σε όλες τις πόλεις του κόσμου.
Το έργο απευθύνεται στα παιδιά σαν το ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο δώρο !
Η ιστορία αναφέρεται στο δώρο που έκανε στη μικρή Κλάρα ο νονός της, Ντροσσελμάγιερ, τηνΠαραμονή των Χριστουγέννωνσε μια μικρήγερμανικήπόλη. Ήταν ένας κινούμενοςστρατιώτης, που λειτουργεί ωςκαρυοθραύστης. Όταν η γιορτή τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον Καρυοθραύστη. Καθώς τορολόιχτυπάμεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμάται και μεταφέρεται σε ένανπαραμυθένιοκόσμο. Τοχριστουγεννιάτικο δέντρομεγαλώνει μαγικά, όλα ταπαιχνίδια, ανάμεσά τους και ο Καρυοθραύστης, ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλαποντίκιαπου εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά ο Καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκιπα.
Στη δεύτερη πράξη η Κλάρα και ο Πρίγκιπας - Καρυοθραύστης ξεκινούν για ένα μαγικό ταξίδι. Περνούν από την Βασίλισσα του Χιονιού αλλά και από την Χώρα των Ζαχαρωτών με την νεράιδα Ζαχαρένια. Η Κλάρα δεν θέλει να αποχωριστεί τον Καρυοθραύστη της, όμως την Ημέρα των Χριστουγέννων καθώς ξυπνά κοντά στην οικογένειά της, το μόνο που κρατά στα χέρια της είναι ο Καρυοθραύστης, η κούκλα που της είχε χαρίσει ο νονός της.
Ο Καρυοθραύστης, τομουσικό αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, δικαίως θεωρείται ένα από τα δημοφιλέστερα μπαλέτα του ρεπερτορίου, αφού η συναισθηματική δύναμη και η θεατρικότητα της μουσικής του συνθέτη μαγεύουν διαχρονικά τους μικρούς και μεγάλους θεατές.
. Ο Καρυοθραύστης πρωτοπαρουσιάστηκε στο αυτοκρατορικό Θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης στις 18 Δεκεμβρίου 1892.