Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες.Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιάννης Ρίτσος (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1976),Γιώργος Σεφέρης(Νόμπελ 1963),Πάμπλο Νερούδα(Νόμπελ 1971),Οδυσσέας Ελύτης(Νόμπελ 1979).
Το 2000 υπήρξε προτάθηκε για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης
Στις συνθέσεις που έχει ολοκληρώσει περιλαμβάνονται έργα όπερας, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή, εκκλησιαστική μουσική, μουσική αρχαίου δράματος, θεάτρου, κινηματογράφου, έντεχνου, λαϊκού τραγουδιού, λαϊκά ορατόρια και μετασυμφωνικά έργα.
ΟΔΥΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.... η ποίηση
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ...... η μουσική
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Θα σας μιλήσω για τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Ποιητή του «Άξιον Εστί», που ευθύς μόλις το έλαβα με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή, με συγκίνησε και με ενέπνευσε δημιουργώντας μέσα μου ένα ποτάμι μουσικής σαν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την ανυπέρβλητη ομορφιά που μου δώρισε. Σε όλους εμάς απευθύνεται ο Ποιητής, δηλαδή στον δικό του το Λαό, στους Έλληνες, που κάποτε δεν ήσαν εντελώς τυφλοί. Προσπαθώντας να τους πείσει να επιλέξουν το δρόμο που οδηγεί στο φως και όχι αυτόν που έχουν πάρει, για να οδηγηθούν από μόνοι τους στα σκοτάδια του τέλους. Από μία άποψη, ο Ελύτης ;έχει ως στόχο τρία στοιχεία:
1. Η ανάδειξη της ενότητας, της καθαρότητας και της τρισχιλιετούς πολιτισμικής συνέχειας του ελληνικού έθνους. Και ειδικότερα, η αναζήτηση τεκμηρίων αυτής της συνέχειας στη γλώσσα, τα έθιμα και τα καλλιτεχνικά προϊόντα του «απλού λαού», τα οποία θεωρήθηκαν ως άμεσες επιβιώσεις του αρχαίου ή/και βυζαντινού πνεύματος, αμόλυντες από την επιτήδευση και την ξενομανία της διανοητικής και πολιτικο-διοικητικής ελίτ. ΟΔΥΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.....Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία.
Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,
ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο.
Καλοκαίρι του 1977 ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει σειρά συναυλιών στο θέατρο του Λυκαβηττού, που τότε γνώριζε δόξες.Eνα νεανικό έργο του Μίκη, με τίτλο «Μαργαρίτα» σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου και ο αφηγητής Νότης Περγιάλης, η χορωδία και η ορχήστρα ξεκινούν, σταματούν και ξαναρχίζουν αφού έχουν βολευτεί και οι εισβολείς – θεατές!
1η εκτελεση Τη Ρωμιοσύνη Μην Την Κλαις....Νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Συναυλία μετά την πτώση της Χούντας (Μ. Θεοδωράκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου