Είμαι άνθρωπος και μιλάω ευγενικά

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο.

φο- βια  

"Ποιος φοβάται; Όχι εγώ!"

προειδοποιητικά σημάδια:

• Μοιάζει αφηρημένο, μοναχικό.
• Αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας στο σχολείο, εκλιπαρεί να το μεταφέρουν με το αμάξι και γενικά φοβάται να περπατήσει μόνος του ως το σχολείο.
• Δείχνει το παιδί θετική ανταπόκριση απέναντι στη βία;
• Είναι συχνά νευριασμένο, λυπημένο, απομονωμένο, με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Είναι το παιδί επιθετικό απέναντι στους ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων του;
• Συχνά τα προσωπικά του αντικείμενα χάνονται, καταστρέφονται ή γίνονται αντικείμενα κλοπής.
• Το παιδί εκδηλώνει την ανάγκη να κυριαρχεί ή να ελέγχει άλλα άτομα ή καταστάσεις;
• Μήπως το παιδί σε περίπτωση θυμού είναι εκτός ελέγχου;
• Έχει ανεξήγητες μελανιές και χτυπήματα.
• Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό τηλέφωνο ή το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο. Τρομάζει και φέρεται αμήχανα όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό.
• Μήπως το παιδί συχνά ξεπερνάει τα όρια ή παραβαίνει τους κανόνες;
• 
  

1.παιχνίδι με χαρτάκια  «το αλφάβητο του εκφοβισμού».

2.η δραστηριότητα περιλαμβάνει το παιχνίδι των συστάσεων που εξελίσσεται σε τρία στάδια. 

1ο στάδιο: Οι μαθητές σηκώνονται όρθιοι και περπατούν στο χώρο. Όποιον συμμαθητή συναντούν τον χαιρετούν με χειραψία κοιτάζοντάς τον στα μάτια και συστήνονται με το μικρό τους όνομα. 

2ο στάδιο: Αν συνεχίσουν να συναντούν τους ίδιους, τους χαιρετούν μόνο με χειραψία, χωρίς λόγια.

 3ο στάδιο: Τώρα χαιρετούν όποιον συναντούν με όποιον τρόπο θέλουν, εκτός από λόγια και χειραψία.

Τελειώνουμε τη συνάντηση με ομαδική συζήτηση και την αξιολογουμε. : 

«Τι σας άρεσε περισσότερο από αυτά που κάναμε σήμερα, τι δε σας άρεσε ή τι σας δυσκόλεψε, πώς θα χαρακτηρίζατε τη σημερινή μας δουλειά;»

Αξιολόγηση

Αξιολόγηση δε σημαίνει προσωπική κριτική αλλά εκτίμηση «του τρόπου που δουλέψαμε, του τι κατανοήσαμε, τι ήταν αυτό που μας άρεσε, τι ήταν αυτό που δε μας άρεσε, τι μας δυσκόλεψε, πώς νιώσαμε σε όλη αυτή τη διαδικασία που δεν ήταν ακριβώς μάθημα, αλλά είχε συγκεκριμένους στόχους και δέσμευση»

 Ο εκπαιδευτικός εκφράζει τη δική του άποψη, σκέψη, συναίσθημα.

ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ  Ή  ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;

David Beckham: «Εκφοβιζόμουν στο σχολείο». 

 Ο σταρ του ποδοσφαίρου μπορεί να είναι τώρα ο πιο κουλ τύπος στον πλανήτη, αλλά ως παιδί είχε πέσει θύμα εκφοβισμού. Από πολύ νωρίς ο μικρός Beckham είχε μόνο το ποδόσφαιρο στο μυαλό του. Αυτό όμως τον έκανε πολύ διαφορετικό από τους συμμαθητές του, καθώς τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας του δεν έχουν συγκεκριμένους στόχους. Ο ίδιος ο Beckham περιγράφει: «Όταν ήμουν δεκαέξι ετών, είχα πειρασμούς. Οι φίλοι με καλούσαν να πάω μαζί τους εγώ όμως ήθελα να μείνω μέσα, να παρακολουθήσω τον αγώνα της ημέρας ».

 Οι συμμαθητές του  τον θεωρούσαν φυτό , γι’ αυτό και τον ταλαιπωρούσαν. Εκείνος όμως τους αγνοούσε, μένοντας αφοσιωμένος στο στόχο του. Ο Beckham αναφέρει στην Guardian ότι επειδή είχε αρχίσει τον αθλητισμό από πολύ μικρός, δεχόταν συμπεριφορές εκφοβισμού από τους άλλους: «Επειδή δεν έβγαινα έξω μαζί τους το Σαββατοκύριακο, τη Δευτέρα στο σχολείο με κορόιδευαν λέγοντας “έμεινες μέσα και έπαιζες ποδόσφαιρο”. Πριν από ένα χρόνο όμως συνάντησα τυχαία κάποιους από αυτούς και ήθελαν να έρθουν να με δουν να παίζω στη Μαδρίτη». 

H Rihanna εκφοβιζόταν εξαιτίας του χρώματος του δέρματός της. Η πανέμορφη τραγουδίστρια Rihanna αποκάλυψε πως σε όλη την παιδική της ηλικία υπέφερε εξαιτίας συμπεριφοράς φυλετικής διάκρισης εις βάρος της. Περιέγραψε στο περιοδικό InStyle ότι οι συμμαθητές της την κακομεταχειρίζονταν έως το γυμνάσιο επειδή το δέρμα της είχε πιο ανοιχτή απόχρωση από τη δική τους. «Το να έχω πιο ανοιχτόχρω μο δέρμα δεν ήταν πρόβλημα στο σπίτι μου. Όμως έγινε πρόβλημα όταν πήγα στο σχολείο. Αυτό με μπέρδεψε πολύ στην αρχή», λέει η εικοσάχρονη. «Η παρενόχληση συνεχίστηκε έως την τελευταία μέρα του δημοτικού». 

ΚΕΙΜΕΝΟ «Σάββατο πρωί και ο Γιώργος είναι πολύ χαρούμενος που σήμερα δεν έχει σχολείο. Σχεδιάζει πώς θα περάσει το Σαββατοκύριακο κάνοντας πράγματα που τον ευχαριστούν.  Ο Γιώργος είναι καλός μαθητής, του αρέσουν οι σχολικές εργασίες, όμως δεν έχει καθόλου όρεξη να πηγαίνει στο σχολείο, γιατί εδώ και κάποιες εβδομάδες δυο συμμαθητές, ο Γιάννης και ο Νίκος, του φέρονται άσχημα την ώρα του διαλείμματος. 

Συγκεκριμένα, τον κοροϊδεύουν και δεν τον παίζουν στην ομάδα του ποδοσφαίρου, παρόλο που ζητά να συμμετέχει και έχει ήδη αποδείξει πόσο καλός παίκτης είναι. Προσπαθούν  να τον  απομονώσουν ,τον αγνοούν  ή ακόμα επιχειρούν να πείσουν  τους άλλους να αισθανθούν αντιπάθεια γι’ αυτόν , διαδίδοντας κακόβουλες φήμες και ψεύδη.

Εκείνος πια, όταν τους βλέπει να πλησιάζουν, απομακρύνεται… Τελευταία δε βγαίνει καθόλου στο διάλειμμα.....

• Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας;

• Άραγε πώς να αισθάνεται ο Γιώργος;;;

• Πώς άραγε νιώθουν ο Γιάννης και ο Νίκος όταν φέρονται έτσι στους συμμαθητές τους; 

• Νομίζετε ότι ο Γιώργος φταίει για τον τρόπο που του συμπεριφέρονται; 

• Πώς θα χαρακτηρίζατε τη συμπεριφορά του Γιάννη και του Νίκου;

• Τι θα μπορούσε να κάνει ο Γιώργος για να αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά των συμμαθητών του;

Τι θα μπορούσαν να κάνουν τα υπολοιπα παιδιά-παρατηρητές ;;;;;

• Πώς αισθάνεστε εσείς για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας; 

• Πώς αισθάνεστε για τον Γιάννη και τον Νίκο;

 • Ποιους τρόπους θα προτείνατε στα πρόσωπα της ιστορίας ώστε να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στο σχολείο;

Ιστορία «Ο Βαγγέλης είναι ένα νέο παιδί στην τάξη που ακόμα δεν έχει φίλους. Είναι ήσυχο, ντροπαλό και συμπαθητικό παιδί. Θέλει να κάνει φίλους, αλλά μερικά παιδιά τον κοροϊδεύουν και δεν του μιλούν. Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος δεν τον δέχονται να παίξει μαζί τους. Επίσης, όταν τον συναντούν στο διάδρομο του σχολείου, τον απειλούν ότι θα του πάρουν την τσάντα και τα πράγματά του. Αυτό τον στενοχωρεί πολύ, γι’ αυτό και όταν τους βλέπει, τους αποφεύγει. Μερικές φορές η καρδιά του χτυπάει πολύ γρήγορα, επειδή φοβάται ότι θα του κάνουν κακό. Θα μπορούσε να το πει στους δασκάλους του ή στους γονείς του, αλλά αυτός θέλει να βρει μόνος του μια λύση».

ερωτήσεις: 1. Πώς νιώθει ο Βαγγέλης; 2. Τι σκέφτεται για τον εαυτό του; 3. Έχει αλλάξει η συμπεριφορά του; 4. Τι μπορεί να σκέφτεται για τα παιδιά που τον εκφοβίζουν; 5. Γιατί νομίζει ότι τα άλλα παιδιά τον πειράζουν; 6. Φταίει αυτός; 7. Έχει φίλους στο σχολείο που μπορούν να τον βοηθήσουν; 8. Έχει ζητήσει βοήθεια από συμμαθητές; 9. Το έχει αναφέρει στους δασκάλους του; 10. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτά τα παιδιά; 

Ποιος είναι ο ρόλος των ομαδικών παιχνιδιών- δραστηριοτήτων στην ειρηνική επίλυση μιας σύγκρουσης;

Αξιολόγηση

Αξιολόγηση δε σημαίνει προσωπική κριτική αλλά εκτίμηση «του τρόπου που δουλέψαμε, του τι κατανοήσαμε, τι ήταν αυτό που μας άρεσε, τι ήταν αυτό που δε μας άρεσε, τι μας δυσκόλεψε, πώς νιώσαμε σε όλη αυτή τη διαδικασία που δεν ήταν ακριβώς μάθημα, αλλά είχε συγκεκριμένους στόχους και δέσμευση»

• Τι ήταν αυτό που περίμενα από τα Εργαστήρια; • Από αυτά που περίμενα τι πραγματοποιήθηκε; • Τι μου άρεσε; • Τι δε μου άρεσε; • Πώς ένιωσα όλο αυτό τον καιρό; • Ποιο ήταν το καλύτερο μέρος των Εργαστηρίων; • Τι θα ήθελα να αλλάξω; • Ποιες ήταν οι δύσκολες στιγμές στην ομάδα; • Ποιες ήταν οι ανακουφιστικές στιγμές στην ομάδα; • Ποια ήταν η κυριότερη συνεισφορά μου; • Ποιο είναι το πιο χρήσιμο πράγμα που έμαθα; • Πώς θα αξιοποιήσω τα όσα έμαθα; • Πώς νιώθω τώρα που τελείωσε το πρόγραμμα;

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ Μαθητές και δάσκαλος συμφωνούμε για τα παρακάτω : 

«ΝΙΚΑΜΕ ΤΗ ΦΟ-ΒΙΑ» 

 Για να μπορέσει να λειτουργήσει ομαλά η ομάδα και να συνεργαστούμε αποτελεσματικά, αποδεχόμαστε τους παρακάτω κανόνες αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού: • Όλοι είμαστε εξίσου σημαντικοί. • Εμπιστευόμαστε τους άλλους. • Μιλάει ένα παιδί κάθε φορά. • Ακούμε το άλλο παιδί όταν μιλάει. • Δε διακόπτουμε. • Δε μειώνουμε κανέναν. • Δεν κοροϊδεύουμε ποτέ κάποιον για κάτι που είπε. • Δε φωνάζουμε. • Προσέχουμε την αίθουσα.