ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ

 Τον 15 ο και 16 ο αιώνα το κλείσιμο των εμπορικών δρόμων διαμέσου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ανάγκη για περισσότερα πλούτη και μεγαλύτερη δύναμη, σπρώχνει τους Ευρωπαίους βασιλιάδες να χρηματοδοτήσουν υπερατλαντικά ταξίδια, με σκοπό να βρεθεί ένας άλλος δρόμος για τις Ινδίες προκειμένου να προμηθεύονται πολύτιμα μέταλλα και μπαχαρικά που δεν υπήρχαν στην Ευρώπη, αλλά και να ανακαλύψουν νέα εδάφη για να επεκτείνουν τα όρια των κρατών τους. Στην πραγματοποίηση των ταξιδιών βοηθά και η πρόοδος της τεχνολογίας, με την τελειοποίηση των ναυτικών οργάνων (πυξίδα, αστρολάβος) καθώς και η ναυπήγηση πιο μοντέρνων πλοίων. Έτσι λοιπόν, τολμηροί θαλασσοπόροι ανακαλύπτουν καινούργιες ηπείρους, αποδεικνύουν την σφαιρικότητα της Γης και ανοίγουν νέους εμπορικούς δρόμους. 

• Ο Βαρθολομαίος Ντιάζ ανακαλύπτει (1488) το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. 

• Ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακαλύπτει (1492) την Αμερική. 

• Ο Βάσκο ντα Γκάμα είναι ο πρώτος που φτάνει (1498) μέχρι την Ινδία.

• Ο Μαγγελάνος πραγματοποιεί πρώτος τον περίπλου της Γης (1519-1522). 

Η ανάπτυξη του εμπορίου αλλά και τα πολύτιμα μέταλλα που φτάνουν στην Ευρώπη από τις νέες χώρες που ανακαλύπτονται, βοηθούν στην δημιουργία καινούργιων ισχυρών κρατών (Πορτογαλία, Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία, κλπ.) και οδηγούν στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.

 
   Στην ζωή των Ευρωπαίων μπαίνουν νέα είδη διατροφής (ντομάτες, πατάτες, κακάο, βανίλια) και νέες συνήθειες (καπνός, καφές). Από την άλλη, οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι κατακτούν με βία τις περιοχές που ανακαλύπτουν και εκμεταλλεύονται τους κατοίκους τους με τον πιο σκληρό τρόπο. Σημαντικοί πολιτισμοί καταστρέφονται και εκατομμύρια άνθρωποι μετατρέπονται σε δούλους. 

Η οικονομική ανάπτυξη των Ευρωπαίων βασίζεται στην υποδούλωση άλλων λαών. Πολλά προβλήματα, τα οποία μάς απασχολούν μέχρι σήμερα, όπως είναι η φτώχεια των χωρών της Αφρικής και της Ασίας, οι διάφορες πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των λαών τους και η μετανάστευση, έχουν –λιγότερο ή περισσότερο– τις ρίζες τους στην αποικιοκρατική και αρπακτική συμπεριφορά των Ευρωπαίων. Παρόμοια καταπίεση,όμως, εκείνα τα χρόνια υπάρχει και στο εσωτερικό της Ευρώπης: Παντού σχεδόν επικρατεί απόλυτη μοναρχία και τα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ τους.

ΕΠΙΛΕΓΩ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΟΥ

ΜΑΓΙΑ, ΑΖΤΕΚΟΙ ,ΟΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ

Η κοινωνία του πολιτισμού των Μάγια είχε τη μορφή πυραμίδας. Στη βάση βρισκόταν ο απλός λαός, αποτελώντας το ισχυρό στήριγμα για όλους όσους ήταν από πάνω τους: τεχνίτες, εμπόρους, ευγενείς και ηγέτες. Για τον απλό λαό των Μάγια, η πιο κοινή εργασία ήταν η γεωργία  .Όλη η δουλειά γινόταν με απλά πέτρινα εργαλεία ή με το χέρι. . Οι αγρότες των Μάγια επιστράτευαν ιδιοφυείς τεχνικές ,οπως τα αρδευτικά καναλια για να μπορέσουν να ταΐσουν τον πολυπληθή λαό τους.

 Καλλιεργούσαν καλαμπόκι,φασόλια , πιπεριές τσίλι, ντομάτες,  γλυκοπατάτες και  κολοκύθες.

Το πρωινό έτρωγαν έναν χυλό από καλαμπόκι και τσίλι . Το μεσημέρι έτρωγαν πιτάκια από ζύμη καλαμποκιού γεμιστά με λαχανικά και κρέας. Το κυρίως γεύμα ήταν το βράδυ, το οποίο συνήθως περιλάμβανε τορτίγιες μαζί με βραστά λαχανικά και, αν η οικογένεια είχε την οικονομική ευχέρεια, κρέας. Τα δημοφιλέστερα είδη κρέατος ήταν το ψάρι, το ελάφι, η πάπια και η γαλοπούλα.

Η πιο δημοφιλής τροφή που κληρονόμησε ο κόσμος από τους Μάγια είναι η σοκολάτα, την οποία μάζευαν από τα κακαόδεντρα. Οι σπόροι κακάο θεωρούνταν τόσο πολύτιμοι που τους χρησιμοποιούσαν στις συναλλαγές αντί για χρήματα

Αυτα τα προίόντα έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των Ανακαλύψεων, κάπου τον 16ο αιώνα, ενώ στον ελλαδικό χώρο έγινε γνωστή  η πατάτα αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821, χάρη στον Ιωάννη Καποδίστρια.

παιχνίδι

«ΠΟΚ-ΤΑ-ΠΟΚ», ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΩΝ ΑΖΤΕΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ

 Οι φυλές των Μάγια ζούσαν στις πεδιάδες του Μεξικού. Το γήπεδο του «ποκ-τα-ποκ» είχε διαστάσεις 23×7,5 μέτρα. Οι πλευρές του ήταν κλεισμένες με κατακόρυφους τοίχους κι οι άλλες δύο είχαν κερκίδες χτισμένες με τούβλα. Μεγάλες και μικρές πέτρες είχαν το ρόλο των σημερινών άσπρων γραμμών. Κάθε ομάδα είχε 2 έως 10 παίκτες. Η μπάλα ζυγιζε από 2 έως 4 κιλά.Οι παίκτες έπρεπε να κρατούν τη μπάλα σε αδιάκοπη κίνηση. Μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέλη του σώματος εκτός από τα χέρια. Μπορούσαν να αγγίξουν τη μπάλα με τον αγκώνα ή το γόνατο, αλλά όχι με το πέλμα ή τη παλάμη.

Το γκολ μετρούσε όταν ο παίκτης κατάφερνε να περάσει τη μπάλα μέσα από το στεφάνι της αντίπαλης ομάδας. Το πέτρινο στεφάνι έμοιαζε με το σημερινό καλάθι του μπάσκετ. Ήταν καρφωμένο στον τοίχο, αλλά όχι ψηλά. Και σε αντίθεση με την μπασκέτα ήταν τοποθετημένο κατακόρυφα κι όχι οριζόντια. Όλα τα παιχνίδια τελείωναν 1-0. Μόλις η μπάλα έμπαινε στο στεφάνι το ματς τελείωνε!
δυο ομάδες: η ομάδα της βροχής

                         και η ομάδα του ανέμου