τα δαση της Ηπειρου πριν απο 15.000 χρόνια

.

 Ελάτε να πάμε μαζί ένα  ταξίδι....στη «φύση και στον πολιτισμό»

Το ταξίδι αρχίζει .....

Ο αέρας φυσάει με δύναμη... Κατεβαίνει με ορμή από τους παγετώνες που καλύπτουν τα ψηλά και απόκρημνα βουνά της Ηπείρου. Τα πεύκα και τα έλατα τινάζουν από την πλάτη τους το χιόνι. Καθώς λιώνει σιγά-σιγά, σχηματίζει άφθονα ρυάκια και χείμαρρους στις πλαγιές και τις κοιλάδες. Ο χειμώνας αυτός, όπως και οι προηγούμενοι, ήταν πολύ δύσκολος. Οι αγέλες των πεινασμένων λύκων επιτέθηκαν στα κοπάδια ελαφιών της περιοχής  .  

  Ηταν τόσο μεγάλη η πείνα τους, που τόλμησαν να επιτεθούν ακόμη και σε ένα κοπάδι από άγρια βόδια. Δεν τα κατάφεραν όμως, γιατί αυτά τα μεγαλόσωμα ζώα τους έδιωξαν με τα κέρατά τους. Μόνο στο ρινόκερο δεν τόλμησαν να επιτεθούν.Οι αλεπούδες δεν έμειναν πίσω. Ξεχωριστά η κάθε μία κυνηγούσε μέσα στο βαρύ χειμώνα αρουραίους και λαγούς, που κρύβονταν κάτω από τα σχίνα και τα χαμόκλαδα. Ένα δυνατό μουγκρητό σκίζει τον παγωμένο αέρα. 

 Η αρκούδα μόλις ξύπνησε από τον ύπνο του χειμώνα. Είναι αδύναμη και πρέπει να ψάξει για τροφή. Στη συνέχεια να βρει ένα σύντροφο και να αποκτήσουν ένα παιδί. Μεγάλη δυσκολία να το φροντίσει και να το μεγαλώσει. Όσο είναι μικρό κινδυνεύει από τις άλλες αρκούδες, τους λύκους, τα λιοντάρια του δάσους, ακόμη και από τα αρπακτικά πουλιά. Αυτόν που φοβάται όμως περισσότερο είναι ο άνθρωπος. Ευτυχώς αυτός κυνηγάει μόνον όταν έχει ανάγκη. Ακόμα και η αρκούδα είναι δύσκολο να ξεφύγει από τον άνθρωπο, όταν την κυνηγάει. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ : 

1.Τα βουνά της Ηπείρου τότε ήταν σκεπασμένα από πολλά μέτρα πάγου. Η Αδριατική δεν ήταν θάλασσα αλλά μια αχανής πεδιάδα. Τα παράλια της Ηπείρου βρίσκονταν στην Κέρκυρα. Ανάμεσα από την Ηγουμενίτσα και την Κερκυρα δεν υπήρχε θάλασσα ......ήταν πεδιαδα !!!!!!!!!!  .

2.  Ο προϊστορικός άνθρωπος  της Ηπείρου δεν είναι ο «άγριος», ο«βάρβαρος» άνθρωπος των σπηλαίων. Το κλειδί της ζωής του ήταν η μετακίνηση από τόπο σε τόπο. 

Ακούραστος  και δεινός κυνηγός, γνώριζε καλά την περιοχή στην οποία κινούνταν, οργάνωνε το χώρο στον οποίο διέμενε, επικοινωνούσε,

ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΖΕ με τα  μέλη της ομαδας  του και μεταβίβαζε τις γνώσεις και την εμπειρία του.

 Οι πράξεις του ήταν προϊόν συλλογισμού και προγραμματισμού. 

Είχε το δικό του πολιτισμό.

περιοδοι παγετωνων

κοιταμε με τον μεγεθυντικο φακο