πάτα εδώ Ανακοίνωση αποτελεσμάτων του Διεθνούς Μαθητικού Διαγωνισμού: Περιπέτεια στο Μουσείο!
Διάκριση (με αλφαβητική σειρά, συμμετοχή στην ψηφιακή έκδοση):
- Νικολέτα Θεοδωρίδη για το διήγημα ΠεΡιπέΤΕια σΤο ΜουΣείΟ – Το όνειρο της Καρυάτιδας
- Iάσονας – Ραφαήλ Θεοδωρίδης για το διήγημα Το ταξίδι της παλιάς σχολικής σάκας
ΠεΡιπέΤΕια σΤο ΜουΣείΟ
Το όνειρο της Καρυάτιδας
Θεοδωρίδη Νικολέτα
Το Βρετανικό Μουσείο βρίσκεται στην
πρωτεύουσα της Αγγλίας , το Λονδίνο. Ιδρύθηκε το 1753, είναι το παλιότερο
του κόσμου. Η μορφή του μοιάζει με τον Παρθενώνα! Εκεί
υπάρχουν εκθέματα από πάρα πολλές χώρες του κόσμου.
Κάθε βράδυ
λοιπόν, όταν οι πόρτες του Μουσείου αυτού κλείνουν , κάτι περίεργο συμβαίνει.
Όλα τα εκθέματα ζωντανεύουν, κάνουν βόλτες στους διαδρόμους και συζητούν μεταξύ
τους. Ένα βράδυ πριν από λίγο καιρο, κάποια αντικείμενα καθώς
τριγυρνούσαν και είχαν στήσει κουβεντούλα άκουσαν κάποιον να κλαίει…Ψάχνοντας
να βρουν από πού έρχοταν το κλάμα , έφτασαν στην αίθουσα των
μαρμάρων. Εκεί που βρίσκονται τα εκθέματα από την αρχαία
Ελλάδα και τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα.
Πλησίασαν και είδαν την Καρυάτιδα να κλαίει.
- Γιατί κλαις; Την ρώτησαν.
Εκείνη τους απάντησε πως ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα, να ξαναδεί τις αδελφές της.Δεν πρόλαβαν να συνεχίσουν τη συζήτηση γιατί ξημέρωνε , έπρεπε να γυρίσουν στις θέσεις τους γιατί θα άνοιγαν οι πόρτες του μουσείου.
Πολύς κόσμος επισκέφτηκε εείνη τη μέρα την Καρυάτιδα.Κάποια στιγμή ένα μικρό παιδί ρώτησε τη μαμά του.
-Μαμά, αυτή η Καρυάτιδα είναι ίδια με αυτή που είδαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Ελλάδα, περυσι που είχαμε διακοπές;
- Παιδί μου, του απάντησε, έξι Καρυάτιδες ήταν μαζί στο Ερέχθειο μαζί με τα Γλυπτά του Παρθενώνα που βλέπεις εδώ. Οι ΄Ελληνες κάνουν προσπάθειες για να τα γυρίσουν πίσω στον τόπο τους. Στο Μουσείο της Ακρόπολης έχουν κρατήσει κενή τη θέση δίπλα στη μία Καρυάτιδα για να τοποθετήσουν εκεί την αδερφή τους όταν επιστρέψει.
Η Καρυάτιδα το άκουσε…
Το βράδυ την άκουσαν να κλαίει πάλι.Πήγαν όλα να συνεχίσουν τη συζήτησή τους . Εκείνη τους είπε όσα είχε ακούσει και πως ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα της.
-Μα, της είπαν, εδώ είσαι σε μια τόσο ωραία αίθουσα και σε θαυμάζουν τόσοι πολλοί άνθρωποι ! !! Γιατί θέλεις να φύγεις;
- Γιατί εκεί είναι οι ρίζες μου , η πατρίδα μου, τους απάντησε.
Έτσι άρχισε να τους διηγείται πόσο ωραία ήταν η ζωή στην Ελλάδα ,πριν την κλέψει ο Έλγιν. Πόσο ωραία ήταν μαζί με τις αδελφές της… για τον πολιτισμό της Αθήνας ….για τα όμορφα και καλοχτισμένα κτήρια με τους υπέροχους κίονες…..
Μετά μίλησε για τους ανθρώπους , που ήταν τόσο ευγενικοί και καλοσυνάτοι… Αλλά και μετά από πολέμους και καταστροφές δεν έπαψε να αγαπάει τη χώρα της και να θέλει να γυρίσει σ’αυτήν.
Τα υπόλοιπα εκθέματα κατάλαβαν πόσο ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα.
-Αυτό είναι το πραγματικό σου όνειρο, η πραγματική σου επιθυμία ,την ρώτησαν.
-ΝΑΙ, τους απάντησε.
-Τότε, πίστεψέ το, κάνε αυτό το όνειρο πραγματικότητα , γιατί αν θέλουμε κάτι πάρα πολύ στο τέλος γίνεται.
Μόλις το άκουσε αυτό χάρηκε πάρα πολύ ,όπως και τα Γλυπτά του Παρθενώνα που ήθελαν κι αυτά να γυρίσουν.
Από εκείνο το βράδυ, λοιπόν, η Καρυάτιδα έπαψε πλέον απλώς να ελπίζει , ήταν πια σίγουρη πως μια μέρα ,πολύ σύντομα θα επέστρεφε στη χώρα που ανήκει, στη χώρα που δημιουργήθηκε ,δίπλα στις αδελφές της που υπομονετικά τόσα χρόνια την περιμένουν .
Το ταξίδι της παλιάς σχολικής σάκας
Θεοδωρίδης
Η παλιά σχολική τσάντα ήταν πολύ λυπημένη , γιατί τώρα πια δεν ήταν γεμάτη με βιβλία και τετράδια ...Ήταν μόνο ένα έκθεμα στο Μουσείο Σχολικής Ζωής.
Θυμόταν με νοσταλγία τον μαθητή που την κρατούσε με καμάρι την Πρώτη μέρα στο σχολείο! Θυμόταν τη συντροφιά των βιβλίων ,αλλά τις φορές που ο μαθητής την άφηνε μετά το σχόλασμα κάτω από τον πλάτανο για να παίξει μπάλα στην αλάνα...Πόσο πολύ αγαπούσε τα παιδιά ηπαλιά σχολική τσάντα!και τι δε θα δινε να βρισκόταν πάλι ανάμεσά τους! Να ξαναγύριζε στο σχολείο !
Το παράπονό της άκουσε μια μέρα ένα σύννεφο που στεκόταν έξω από το παράθυρο του Μουσείου.
- Έλα, μαζί μου, της είπε . Θα σε πάω κοντά στους μαθητές!
Η παλιά σάκα δεν έχασε την ευκαιρία. Αποχαιρέτησε την πένα και τον κονδυλοφόρο και ανέβηκε στο σύννεφο.
Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε, γιατί είδε πως οι μαθητές στις πολιτείες ήταν συνεχώς σκυμμένοι πάνω στις οθόνες των κινητών και των τάμπλετ. Όλοι τους είχαν φανταχτερές σχολικές τσάντες και πολύχρωμα τετράδια.
Τότε το σύννεφο ταξίδεψε την παλιά τσάντα σε μια διαφορετική χώρα. Σ΄αυτόν τον τόπο τα παιδιά ήταν αδύνατα, ξυπόλητα , ταλαιπωρημένα... Δεν είχαν φαγητό και το νερό ήταν βρόμικο...Η σάκα ζήτησε από το σύννεφο να κατέβει πιο χαμηλά και τότε είδε πως αυτά τα παιδιά δεν είχαν τσάντες, ούτε βιβλία και τετράδια. Τα σχολεία τους δεν είχαν θρανία κι έμοιαζαν με παράγκες.
Η παλιά τσάντα αποφάσισε να μείνει κοντά σ΄αυτά τα παιδιά , γιατί όταν την είδαν την αγκάλιασαν με λαχτάρα. Η χαρά της σάκας ήταν μεγάλη , γιατί θα ήταν χρήσιμη ξανά!!!
