2. ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στα αρχεία της Ιονίου Βουλής και Γερουσίας της εποχής, σώζονται εξαιρετικά ντοκουμέντα. Αφορούν στη μεγάλη συμβολή της διεθνούς αλληλεγγύης στον δύσκολο εκείνο αγώνα των προγόνων μας για την ένωση με την Ελλάδα τα τέλη της δεκαετίας του 1850, την εποχή των απίστευτων βρετανικών ραδιουργιών.
Ντοκουμεντα απο αρχεία της «New York Daily Tribune», ,Νέα Υόρκη τις 17 Δεκεμβρίου 1858
«Η υπόθεση ήταν ενδιαφέρουσα και από πολιτική και από νομική άποψη. Ό ομηρικός κ. Glasdtone δεν είχε καλά-καλά προλάβει να φύγει από το Λονδίνο για την έκτακτη αποστολή του, δηλαδή την ειρήνευση των Ιονίων νήσων, όταν, εμφανίστηκε στις στήλες της “Daily News” η έκθεση του σερ John Young, που προτείνει την εγκατάλειψη του δικαιώματος προστασίας των νησιών και την απόδοσή τους στην Ελλάδα, αλλά μονάχα αφού αποκοπεί η καλύτερη μπουκιά, αφού δηλαδή ενσωματωθεί η Κέρκυρα στις αποικιακές κτήσεις της Μεγάλης Βρετανίας».
Είχε ξεσπάσει σάλος, τότε, όχι μόνο στα νησιά μας και στην πιεζόμενη όλο και πιο πολύ από τους Άγγλους, ελεύθερη Ελλάδα, μα και διεθνώς.
Στην Ιόνιο Βουλή, σύμφωνα με τον συντάκτη του εκπληκτικού «Ύμνου» των Επτανήσιων Ριζοσπαστών Γεράσιμου Μαυρογιάννη», γινόταν λόγος για «αργυρώνητους πράκτορες» της βρετανικής εξουσίας.
Στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Ιονίου Βουλής -που εκλεγόταν υπό αντιδημοκρατικές συνθήκες και μόνο από το 10% το πολύ του πληθυσμού- σώζονται ομιλίες βουλευτών, σύμφωνα με τις οποίες ο λαός «κατώρθωσεν επί τέλους να κερδίσει την σοβαράν προσοχήν της τε δημοσιογραφίας και της διπλωματίας» διεθνώς.
Ένα συγκλονιστικό ερώτημα βουλευτή, απευθυνόμενου σ’ όσους εσκόπευαν, παρά τις δυσμενείς συνέπειες, να κάνουν πίσω απαρνούμενοι τη συνέχιση του αγώνα για την ένωση χάριν των επωφελών μεταρρυθμίσεων: «Τι θέλει ειπωθεί περί ημών εν Ευρώπη;».
1. 1815
«Χάρη σε μια συνθήκη που σχεδίασε ο κόμης Καποδίστριας και υπογράφτηκε στα 1815 με την Ρωσία στο
Παρίσι, η προστασία των Ιονίων Νήσων ανατέθηκε στην Μεγάλη Βρετανία με τον ρητό όρο ότι αυτή δεσμεύεται από το ρωσικό Σύνταγμα που δόθηκε στα νησιά το 1803. Ο πρώτος Βρετανός λόρδος ύπατος αρμοστής, ο σερ Thomas Maitland, κατάργησε αυτό το Σύνταγμα και το αντικατέστησε με ένα άλλο, που του έδινε απόλυτη εξουσία».
Εκείνο το Σύνταγμα του 1803, βλέπετε, ήταν καρπός εκδήλωσης της πάλης των τάξεων με έντονες αντιδράσεις αστών και του λαού που οδήγησαν στον σχηματισμό «Έντιμης Αντιπροσωπείας του λαού της πόλεως και της εξοχής». Το είχε εισηγηθεί ένας φωτισμένος και διαποτισμένος απ’ τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης Κεφαλονίτης νομομαθής Φραγκίσκος Τζουλάτης
Ήταν ακριβώς έτσι. Ακόμη κι αν ο Άγγλος αρμοστής αναγνώριζε ως όχι και τόσο δημοκρατικό το Σύνταγμα της Επτανήσου Πολιτείας του 1803, που τελικά ούτε η Ρωσία επικύρωσε καθώς ο Τσάρος το θεώρησε πολύ φιλελεύθερο για τα δικά του μέτρα, το νέο των Βρετανών ήταν επαχθέστερο!
Τόση ήταν άλλωστε η λεηλασία που σύμφωνα με
ομολογία του σερ Nugent, το 1830 είχαν δαπανηθεί 50.000 λίρες Αγγλίας για βρετανικές στρατιωτικές δαπάνες στα νησιά......αυτός ο πιο φιλελεύθερος και θαυμαστής της αρχαίας Ελλάδας αρμοστής, που ειρωνευόταν την εμμονή της κερκυραϊκής «καμαρίλας» στην ιταλική γλώσσα και τις 18 Ιανουαρίου 1833 υποδέχθηκε στην Κέρκυρα με τιμές τον ερχόμενο στην Ελλάδα νέο βασιλιά Όθωνα και τον συνόδευσε στο κερκυραϊκό χωριό Σκριπερό με τιμές και ύμνους στο δημοκ κύμρατικό πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, δεν δίστασε το 1835 να εξαπολύσεια στρατιωτικής βίας εναντίον του λαού σε νησιά μας για να καταπνίξει την απαίτησή του για περιστολή της εκμετάλλευσής του και ελεύθερες εκλογές, μεταφέροντας για φυλάκιση στην Κέρκυρα ηγέτες του, η τύχη των οποίων αγνοείται ίσαμε σήμερα!
Η Κερκυραία Μαρία Ασπιώτη μάς θύμισε το 1974 ότι Άγγλος αξιωματικός είχε τόσο πολύ απαυδήσει με τις σπατάλες των ομοεθνών του ώστε έγραψε στο Λονδίνο ότι «η Κέρκυρα συντηρεί τον Αρμοστή, η Κεφαλονιά πληρώνει το ράφτη του και η Ζάκυνθος τον αμαξοποιό του».
Μολονότι όλο και πιο πολλοί σήκωναν κεφάλι σε παλιούς και νέους αφέντες, σε γενικές γραμμές ήταν τέτοια ακόμα η θέση των απλών ανθρώπων από την καταπίεση αιώνων, που, σύμφωνα με τον υπέροχο λόγο της Μαρίας Ασπιώτη, «είχαν συνηθίσει στη φοβερή αλήθεια πως μήτε η γη τους μήτε η συνείδησή τους τούς ανήκε».
στα Ιόνια νησιά η φορολογία και οι δαπάνες ετησίως το 1815 ήταν 68.459 και 48.500 αντιστοίχως, έναντι 108.997 και 87.420 αντιστοίχως το 1817, ενώ το 1830 είχαν ανέλθει σε 147.482 και 170.000!
«Στα 1839 ο Ιππότης Μουστοξύδης, ένας Ιόνιος, γράφει σ’ ένα δικό του Pro Memoria που τυπώθηκε από την Βουλή των Κοινοτήτων στις 22 Ιουνίου 1840: “Οι Ιόνιοι δεν έχουν ούτε τα προνόμια που οι ελληνικές κοινότητες κατείχαν ακόμα και στις ημέρες της τουρκικής τυραννίας, δηλαδή να εκλέγουν τους άρχοντές τους και να ρυθμίζουν τις υποθέσεις τους, παρά υπάγονται σε αξιωματούχους διορισμένους από την αστυνομία. Τα μικρά περιθώρια δράσης που είχαν αφεθεί στα δημοτικά συμβούλια κάθε νησιού, έτσι ώστε να διαχειρίζονται τους πόρους τους, τούς αφαιρέθηκαν και, για να περιέλθουν σε μεγαλύτερη εξάρτηση, οι πόροι αυτοί αποδόθηκαν στο δημόσιο θησαυροφυλάκιο”».
Για να περάσει στη συνέχεια, με ακόμα πιο συντριπτικά στοιχεία δικά του και τρίτων στην οικονομική καταδυνάστευση των νησιών:
«Όσο για την ανάπτυξη του υλικού πλούτου, αρκεί να πούμε ότι η Αγγλία, η Αγγλία του ελεύθερου εμπορίου, δεν αισχύνεται να βασανίζει τους Ιονίους με εξαγωγικούς φόρους, ένα βάρβαρο μέσο, που φαινόταν να ‘χει πια τη θέση του μονάχα στον οικονομικό κώδικα της Τουρκίας. Η κορινθιακή σταφίδα π.χ., το κύριο προϊόν των νησιών, επιβαρύνεται με φόρο 22 και 1/2 τοις εκατό. Όπως γράφει ένας Ιόνιος: “Οι ενδιάμεσες θάλασσες, που αποτελούν, να πούμε, τη λεωφόρο των νησιών, φράζονται κατά τη μέθοδο του δοκαριού σε κάθε λιμάνι με διαμετακομιστικούς φόρους, οι οποίοι επιβαρύνουν τα παντοειδή εμπορεύματα που ανταλλάσσονται ανάμεσα στα ίδια τα νησιά”».
«Κι αυτά δεν είναι όλα. Στα πρώτα εικοσιπέντε χρόνια της βρετανικής διοίκησης η φορολογία αυξήθηκε τρεις φορές
Αναπλήρωση Υποδιευθυντών
Για την αναπλήρωση υποδιευθυντών στο άρθρο 11 του Ν.1566/1985 ορίζεται ότι αν δεν υπάρχει υποδιευθυντής σχολικής μονάδας ή απουσιάζει, τα καθήκοντα αυτά ασκεί ο ανώτερος σε βαθμό από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στην ίδια μονάδα.
Αν υπάρχουν ομοιόβαθμοι εκπαιδευτικοί, καθήκοντα υποδιευθυντή ασκεί ο εκπαιδευτικός που ορίζεται με απόφαση του Διευθυντή Εκπαίδευσης, ύστερα από γνώμη του οικείου περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου.
Στην περίπτωση εκπαιδευτικών με τον ίδιο βαθμό ορίζονται οι εκπαιδευτικοί που έχουν τον περισσότερο χρόνο στον βαθμό, δηλ. οι έχοντες τη μεγαλύτερη εκπαιδευτική υπηρεσία. Η προσωρινή αναπλήρωση δεν μπορεί να διαρκέσει πέραν από τη λήξη του διδακτικού έτους.
Για το χρονικό διάστημα που ασκεί τα καθήκοντά του ο αναπληρωτής υποδιευθυντής παίρνει το επίδομα που προβλέπεται για την αντίστοιχη θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου