ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ .......ΣTO BYZANTIO

 Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στο παιχνίδι και στο ρόλο του. Αφιέρωναν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους σε ομαδικά παιγνίδια και σε αγώνες, στους δρόμους, τις αυλές των σπιτιών και είχαν πάντα σαν στόχο να υπάρχουν κανόνες και να τηρούνται. Ο Πλάτωνας τόνιζε την ανάγκη να αφήνουν τα παιδιά να παίζουν ως τα έξη τους χρόνια, με όποια παιγνίδια ήθελαν και όπως ήθελαν, ενώ ο Αριστοτέλης συμβούλευε τους γονείς να δίνουν όσο γίνεται πιο πρωτότυπα παιγνίδια, για να αφοσιώνονται σ’ αυτά και να ενοχλούν λιγότερο και ταυτόχρονα να αναπτύσσουν δημιουργική φαντασία.

 Το παιχνίδι στο Βυζάντιο

Το βυζάντιο μας κληροδότησε τα παιχνίδια της αρχαίας Ελλάδας και της Ελληνιστικής περιόδου.Είναι τα Ελληνικά παιχνίδια 5 χιλιάδων και πλέον χρόνων....

, συνήθως τα αγόρια, ήταν οι αυλές και οι αλάνες. Αντίθετα, τα κορίτσια έμεναν κυρίως στο σπίτι και έπαιζαν  με κέρινες, πήλινες ή γύψινες κούκλες, τα νινία ή πλαγγόνες. Ωστόσο, ο ποιητής  Αγαθίας, γράφει για ένα κορίτσι που παραπονιέται, διότι τα αγόρια επιτρέπεται να παίζουν στους δρόμους, ενώ τα κορίτσια είναι αναγκασμένα να μένουν σπίτι και να ασχολούνται με ανιαρές δουλειές.

Στις γειτονιές και στους δρόμους κατασκεύαζαν με χώμα σπιτάκια. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι  τα παιδιά συνήθιζαν να φτιάχνουν στεφάνια από αγριολούλουδα και να τρέχουν φορώντας τα στο κεφάλι. 

<< Χαλκή μυία>> ονόμαζαν την αγαπημένη των παιδιών <<τυφλόμυγα>> Η διελκυστίνδα είναι ένα άθλημα που παίζεται μεταξύ δύο ομάδων, οι οποίες τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της, ήταν και αυτό παιχνίδι των βυζαντινών χρόνων.

         Τα αγόρια βέβαια, και ιδιαίτερα το πιο ζωηρά,  πάλευαν  ή μιμούνταν την πάλη των μεγάλων ανδρών. Επίσης έκαναν άλματα ή συναγωνίζονταν στο τρέξιμο, ενώ ασκούνταν και με μικρά  ακόντια και τόξα η και με μικρά ξίφη, παίζοντας τη λεγόμενη σκριμίδα.   Με τις πέτρες – ψηφίδες έπαιζαν τη λεγόμενα τριάρα ή ντάμα. Με τα καρύδια ή και με πέτρες έπαιζαν τα παιχνίδια  που παίζουν και σήμερα τα παιδία με τους βόλους. 

Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό μινωικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι .Το σκάκι αναφέρεται και στα γραπτά του Ομήρου και του Πλάτωνα.Στο Βυζάντιο , εκτός από το αρχαιοελληνικό όνομα Ζατρίκιον χρησιμοποιούσαν και το όνομα σκάκους, το οποίο διασώθηκε για αιώνες.  Στα λατινικά scacco σημαίνει τετράγωνη εικόνα.